บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 6 หน้า 4
“นี่แกกำลังหาว่าฉันเผือกใช่มั้ย”
“เป๊ะ “
โจอึ้งไป “หรือฉันเผือกจริงๆวะเนี่ย”
“รู้ตัวแล้วก็ขอโทษเขาเถอะครับ จะได้ขอเขากลับเข้าทำงานต่อ”
“ไม่...ทำไมต้องขอโทษ ฉันพูดเรื่องจริง...ขณะที่ไอ้กริชน่ะมันโกหกชัดๆ” โจยังไม่ยอม
ป๋องดูแปลกใจมาก “ปกติพี่ไม่ใช่คนอีโก้จัดแบบนี้นี่...มีอะไรผิดปกติรึเปล่า”
“ไม่มี”
“อิจฉานายกริชเหรอ”
“พูดบ้าอะไร ฉันจะอิจฉาไอ้พระเอกละครลิงหน้าตาเหมือนกะจั๊วแบบนั้นทำไมวะ”
“แล้วทำไมต้องไปด่าเขาซะขนาดนั้น”
“ก็บอกแล้วไงว่ามันตอแหล”
“แต่เขาไม่ได้ตอแหลกับพี่ เขาตอแหลกับคุณวนิษา พี่จะเดือดร้อนแทนทำไม”
โจเงียบไป
“พี่โจ ผมสงสัยว่าพี่จะชอบคุณวนิษาแล้วล่ะ”
โจสะดุ้ง “ไร้สาระมากไปไอ้ป๋อง แกก็รู้ฉันเจอผู้หญิงที่สวยเซ็กซี่กว่าวนิษาตั้งร้อยเท่าฉันยังเฉยๆ ทำไมฉันต้องมาอะไรกับยัยตั่วเจ้นี่ด้วย”
“ถ้าไม่มีเรื่องรัก เรื่องงอน แล้วพี่จะทิ้งหน้าที่ทำไม”
โจพูดอะไรไม่ออก “ได้ ถ้าแกไม่สบายใจ ฉันจะกลับไปขอโทษเขา จะได้ขับรถให้เขาต่อ”
“หน้าที่พี่ไม่ใช่ขับรถให้เขานะ ผมหมายถึงสืบเรื่องของเขาต่างหาก”
“มันก็เหมือนกันแหละน่า”
“พี่เป็นอะไรกันแน่เนี่ย” ป๋องมองโจด้วยความคลางแคลงใจ
โจหลบตาป๋อง ลุกเดินออกไป “แกต่างหากที่เพี้ยน...ฉันไปฉี่ดีกว่า”
“ห้องน้ำอยู่ทางโน้น”
“รู้โว้ย แต่หิวน้ำ จะกินน้ำก่อน” โจเสหยิบแก้วน้ำกินแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ ป๋องมองตามตลอด
พอเข้าห้องน้ำไปได้ โจก็วักน้ำล้างหน้าตัวเอง มองตัวเองในกระจกเงา “จริงของไอ้ป๋อง เราเป็นอะไรไปเนี่ย...ตั้งสติหน่อยโว้ยโจ” แล้วเขาก็ตบหน้าตัวเอง
วนิษาขับรถออกมาจากตึกจอดรถของคอนโด โจรออยู่ เดินออกมากลางถนน เดินช้าๆมาดเท่ๆ ในรถ มือถือวนิษาดังพอดี วนิษาหาไม่เจอ มองหาตามเบาะตามกระเป๋า “เอ๊ะ อยู่ไหนนะ”
โจยังยืนซึมๆเท่ๆ จนรถตรงมาหาอย่างเร็ว โจเริ่มเอะใจ “เฮ้ย”