บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 6 หน้า 3
หน้าร้านสวัสดิการ ประกอบกำเงินไว้เต็มมือทั้งแบงค์ยี่สิบ แบงค์ร้อย มีคนงานมุงอยู่ด้วยเป็นกลุ่ม
“สิบมือเลี้ยว ที่เล่นข้างหนูนาโดนไล่ออก”
เชษฐ์เดินมาวางแบงค์ร้อยลงไป “คุณสิงห์ไม่ไล่หนูนาออก”
พวงแสยะหน้า กระจิบ เพ๊อะไม่พอใจ “เดี๋ยวรอดูเถ๊อะ” พวงถามกระจิบ แต้วแร้ว “นี่นังบุญตามันยังไม่มารายงานผลอีกเหรอ ไปสืบอะไรนานชะมัด”
ทันใดหนูนาเดินออกมาจากด้านใน กลุ่มพนันที่เม้าท์มอยกันอยู่พากันสงบปากลง..แต่แอบมองหนูนาอย่างอยากรู้สุดๆ หนูนาแปลกใจที่เห็นคนจับกลุ่มกันดูคึกคักกว่าทุกที แล้วเดินมาหาประกอบ เพื่อยื่นเงินให้ “ค่าโทรศัพท์ค่ะ”
กลุ่มคนงานต่างมองหนูนา แววตาซ่อนความสงสัยกันไม่มิด แต่จะถามก็ยังไม่มีใครกล้าถาม...
ประกอบคิด แล้วบอก “ไม่ต้องหรอก เล็กน้อย” คนงานพากัน “ฮือ” แปลกใจ ไม่อยากเชื่อ แล้วประกอบหยั่งเชิง “ได้ยินว่าจะไม่อยู่แล้วนี่เรา”
หนูนาชะงักไป ทุกคนรอฟังกันหูผึ่ง “ค่ะ ฉันจะไปพรุ่งนี้”
เชษฐ์เหวอ โธ่ พวกพวงยิ้มเยาะ...หนูนาเห็นสายตาพวงไม่ชอบใจ แต่แล้วแป้นมาซะก่อน “หนูนาเสร็จแล้วใช่มั๊ย ฉันได้ของแล้ว” แป้นชูถุงใส่ของที่มาซื้อมองๆกลุ่มคนสีหน้าไม่ค่อยชอบนัก “ไปกันเถอะ”
“ขอบคุณนะคะ” หนูนาบอกประกอบ แล้วผละไป
พอคล้อยหลัง พวง กระจิบ แต้วแร้วสะใจ ! คนงานซุบซิบกัน บางคนก็มองตามหลังหนูนาอย่างเห็นใจ
กระจิบกับเพ๊อะดีใจ “รีบๆ จ่ายมาเลยเฮีย / นี่มีเงินไปซื้อชุดใหม่แล้ว”
เชษฐ์แขวะ “ไม่กลัวบาปกรรมกันรึไง ดีใจที่คนโดนไล่ออกน่ะ“
พวง กระจิบ เพ๊อะไม่สะทก ยิ้มเย้ยอีกต่างหาก
ประกอบเข้าข้าง “เฮ่ย อั๊วะก็เสียใจนะ ที่นังหนูนั่นโดนไล่ออก แต่..เรื่องได้เงินใครมันจะไม่ดีใจว๊า”
เชษฐ์เซ็ง ทั้งเก็งผิด ทั้งเข้าข้างหนูนาแล้วแป้ก !
หนูนาเดินมาซึมๆกับแป้น แป้นตั้งข้อสังเกต “ฉันว่าพวกนั้นมันจับกลุ่มนินทาเรื่องแกกันแน่ๆ นี่มันคงคิดว่านายไล่แกออก”
“ช่างเถอะ ใครอยากจะพูดอะไรก็เชิญตามสบาย”
“ไม่คิดมากก็ดีแล้ว เฮ้อ เพิ่งจะสนิทกันแท้ๆ แกก็จะไปซะแล้ว”
หนูนาซึ้งใจ “ขอบใจนะแป้น ตั้งแต่มานี่ ฉันไม่เอาไหน ทำอะไรก็ไม่รอดสักอย่าง แต่อย่างน้อยฉันก็ได้เพื่อนอย่างแป้น ที่มีน้ำใจ ช่วยฉันทุกอย่าง”
“แกอย่าพูดเลย” หนูนางงๆ แป้นหน้าจ๋อยๆ “เดี๋ยวฉันเศร้า” หน้าเหยเกือบอ่อนไหว
หนูนายิ้มจับแขนแป้นปลอบ... สองคนเดินไป แล้วผ่านบ้านพักของราม เห็นไฟสว่างมาจากด้านใน หน้าต่างเปิดอยู่ครึ่งบาน หนูนามอง....
“มีอะไรเหรอ?”
หนูนาส่ายหน้า เดินต่อ แต่พอแป้นเผลอ หนูนาเหลียวมองบ้านราม นัยน์ตาโตเศร้าสร้อย...