บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 6 หน้า 5
หนูนาหลับใหลอยู่ ด้วยสีหน้าหวาดหวั่น ปากละเมอเรียก “พะ ..พ่อ!!” เธอผวาตื่น! แล้วหันไปมองแป้นที่นอนอยู่อีกเตียง เห็นยังหลับ ก็ลงนอนต่อ แต่ใจคิดถึงตอนที่ออกจากบ้านมา
“คุณตาคะ นาขอร้อง นาอยากไปเจอพ่อสักครั้ง อย่าห้ามนาเลยนะคะ”
วรรณถอนหายใจรู้สึกเห็นใจหลานสาวเหลือเกิน “แม้ว่าการได้พบเค้า อาจจะทำลายความสุข และอนาคตทั้งหมดของแกยังงั้นเหรอ”
หนูนาอึ้งไป แต่ยังหนักแน่น “ค่ะ ขอแค่ได้คุยกับพ่อให้เข้าใจ แล้วนาจะกลับบ้าน แล้วจะไปเรียนต่ออย่างที่คุณตาต้องการ”
หนูนาคิดอย่างปวดใจถึงเรื่องเมื่อเย็น “ฉันขอลาออกค่ะ”
หนูนาถอนใจหนักหน่วง..ค่อยๆลุกขึ้นนั่ง รู้สึกตัวเองพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง...หนูนาเหลือบไปมองนาฬิกาปลุกที่มีพรายน้ำ เห็นว่าประมาณตี 5 หนูนาคิด..ตัดสินใจดึงผ้าห่มออกจากตัว...ค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างเงียบกริบ...
บ้านพักของราม … เตาถ่านหลังบ้านถูกพัดให้ถ่านที่อยู่ด้านในติดไฟ รามตื่นแต่เช้า ลุกขึ้นมาหุงหาด้วยตัวเอง
นอกครัว หนูนามาแอบมองดูพ่ออยู่ ในครัว รามพัดเตาจนไฟติดดี ก็หันไปยกหม้อใส่น้ำมาตั้งไว้ ก่อนจะผละไปหั่นผักบนเขียง หนูนาลอบมองพ่อนิ่ง...นาน ราวกับว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้มอง....
รามเทผักใส่หม้อ แรงสะเทือนทำให้ไฟในเตาแตกเปรี๊ยะ หนูนาที่แอบมองอยู่สะดุ้ง แล้วเท้าไปเหยียบใบไม้แห้งดัง กร๊อบ รามหันขวับ ชะโงกออกไปมอง หนูนาพยายามจะหลบ แต่ผ้าพันคอดันพันกิ่งไม้ซะนี่ รามเพ่งมอง พอเห็นว่าคนที่มาเป็นใครก็แปลกใจมาก “หนูนา?”
หนูนายิ้มแหยๆ ที่ถูกจับได้
รามยืนรับแขกอย่างมีระยะห่าง ท่าทีของรามทำให้หนูนายิ่งเกร็งมากขึ้น เห็นว่าในมือหนูนาคือผ้าพันคอที่มีรอยขาด..หนูนากำผ้าในมือไว้อย่างเกร็งๆ “ขอโทษนะคะ ที่หนูมากวนน้ารามแต่เช้า”
รามเสียงห่างเหิน “หนูมีเรื่องอะไร?” หนูนามองราม ใจอยากจะบอกออกไปให้หมดทุกสิ่งทุกอย่าง “ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญ หนูก็ไม่ควรจะมาที่นี่ โดยเฉพาะตอนเช้าๆแบบนี้” หนูนาอึ้งกับน้ำหนักเสียงหนักๆที่รามพูดใส่ “ถ้าไม่มีเรื่องอะไร หนูควรกลับไปดีกว่า” เขาหันหลังจะไป
“น้ารามคะ หนู....” รามหันมา เห็นหนูนาอึกอัก ก็เริ่มจะชักสีหน้า หนูนาฮึด พูดขึ้นมา แววตาหวั่นไหว “หนูเป็นลูกของพ่อค่ะ”
สีหนาทวางแก้วกาแฟลง...ควันจากถ้วยลอยกรุ่น เบื้องหน้าคือทิวทัศน์จากระเบียงของเรือนใหญ่ที่มองไปเห็นสวนอันงดงามของไร่ สีหนาทครุ่นคิดถึงตอนที่เขาเห็นว่าหนูนาร้องไห้ พลันแววตาก็อ่อนแสงลง...