บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 6 หน้า 4
ที่บานหน้าต่าง รามมองออกมาเห็นหนูนากับแป้นเพิ่งจะเดินผ่านไป...รามย้อนคิดถึงเรื่องที่ตนเตือนหนูนาเมื่อบ่าย “หนูกำลังใช้อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่! คนเราต้องอยู่กับความเป็นจริง อย่าทำอะไรเกินตัว!” รามนึกไปถึงเรื่องในอดีตของตัวเอง....
รัศมีคลอเคลียอยู่กับรามท่ามกลางวิวชนบทที่สวยงาม “รัศอยากมาอยู่กับราม”
รามกำลังสุขใจ ชะงักไป “คุณรัศ ผมก็อยากอยู่กับคุณ แต่ว่า...”
รัศมีเอานิ้วแตะปิดปากราม “ไม่มีแต่ รักฉันรึเปล่า?”
“รักสิ ถามได้ เพราะว่ารักผมถึง...”
“ถ้างั้นก็อย่าพูดอะไรขัดขวางความรักของเรา เวลาแบบเนี๊ยะ เราต้องฟังเสียงหัวใจของตัวเอง ...” เธอเลื่อนมือมาสัมผัสหน้าอกด้านซ้ายของราม “หัวใจเราสำคัญที่สุด...”
รามมองรัศมีอย่างเคลิบเคลิ้มทั้งด้วยความรัก ความหลง...
รามย้อนนึกถึงอดีตอย่างเสียใจ “ถ้าเราเอาแต่ใจ เอาแต่อารมณ์ โดยที่ไม่ดูตัวเราเอง เราก็จะทำพลาด !”
หน้าของรามเหี้ยมโหดราวยักษ์มาร เลือดกระเซ็นเป็นสายเปื้อนใบหน้าราม มีเสียงวัตถุตรงหน้าทรุดลง...กรีดร้อง เลือดกระเซ็นลงบนพื้น
ปัจจุบัน รามทรุดลงนั่ง แม้คิดก็ยังเจ็บปวด....เสียงตัวเองดังก้อง “แล้วความผิดพลาดบางอย่างมันเรียกคืนกลับมาไม่ได้” รามแววตาหม่นเศร้า ในใจยังคงเต็มไปด้วยฝันร้ายที่วนเวียนไม่รู้จบ
บรรยากาศในผับ เสียงดนตรีมีระดับเร้าใจ แขกเหรื่อคลอเคลียกันเป็นคู่ หรือจับกลุ่มกัน
รัศมีวางแก้วเปล่าบนโต๊ะ แล้วหยิบแก้วใหม่ขึ้นซด...ระหว่างที่ดื่มภาพตัวเองแนบชิดกับศักดาในสนามกอล์ฟแว่บขึ้นมา ทีละช็อท ทีละช็อท ยิ่งคิดก็ยิ่งดื่ม ยิ่งคิดก็ยิ่งดื่ม แก้วเปล่าวางอยู่มากมาย รัศมีคว่ำหน้าอยู่กับเบาะ สิ้นสภาพ...
รัศมีถูกจับหงายหน้าขึ้นบนเตียงนอน ในห้องพักแห่งหนึ่ง....ร่างของรัศมีนอนเหยียดยาว ยังคงความสวยยั่วยวนแม้เมามายหนักจนไร้สติ ร่างของชายผู้หนึ่งซึ่งพารัศมีมา ยืนอยู่ข้างเตียง ทำท่าจะเข้ามาปลดเสื้อชั้นนอกออก...รัศมีดิ้นเล็กน้อย มือนั้นชะงัก รีรอ แต่แล้ว รัศมีก็หลับต่อไป มือนั้นเอื้อมไปจะถอดเสื้อคลุม.. แล้วนึกได้ หยิบมือถือมา วางในตำแหน่งที่เห็นภาพรัศมีนอนอยู่ กดอัด มือของชายผู้นั้นถอดเสื้อคลุมออกจากร่างของรัศมีซึ่งหลับใหล..ไม่รู้เนื้อรู้ตัว...