บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 16
รามซึ่งออกจากโรงพยาบาลวันแรก ยืนอยู่หน้าเรือนใหญ่ สีหนาทและขนิษฐาเพิ่งไปรับกลับมา หนูนามายืนรับรามอยู่ด้วย รามมีผ้าพันแผลตรงช่วงไหล่เอ่ยอย่างเกรงใจ “อย่าให้ผมรบกวนเลยครับคุณสิงห์” บุญตาซึ่งกำลังยกกระเป๋าของรามชะงักไป “แผลแค่นี้เองครับ ผมดูแลตัวเองได้สบายมาก”
บุญตาถือกระเป๋าใส่เสื้อผ้าของรามอยู่เงอะงะ จะเอาไง
“แต่ผมว่าช่วงแรกๆอยู่ที่นี่ไปก่อนดีกว่า มีคนดูแลจะสะดวกกว่านะครับ นี่เด็กก็จัดห้องไว้ให้แล้ว”
บุญตาพยักหน้าหงึกๆ จะยกกระเป๋าขึ้นเรือน
“เอ่อ ไม่ต้องบุญตา” บุญตาชะงัก “ขอบคุณคุณสิงห์ กับคุณน้องนะครับ แต่ว่าผมอยู่ได้จริงๆ ที่ผ่านมาก็รู้สึกเป็นภาระคนอื่นมากแล้ว”
สีหนาทเห็นรามขอจริงจัง ก็ชะงักไปเอาไงดี บุญตาก็เลยเดินลงมาจากเรือน ท่าชักจะเหนื่อย
ขนิษฐาหันไปห้ามบุญตา “ไม่ต้อง!” บุญตาชะงัก “ ยกกระเป๋าน้ารามขึ้นไปเก็บ” อ้าว รามจะทัดทาน “น้องเคยบอกแล้วว่าน้ารามไม่ใช่ภาระ”
“เอ่อ แต่ว่าผม เกรง....”
ขนิษฐาจ้องหน้ารามทันทีก่อนจะทันพูดว่า “เกรงใจ” รามอึ้งไป แล้วนึกถึงวันนั้น
“น้องขอได้มั้ยคะ ว่าเลิกเกรงใจน้องสักที”
ทีนี้รามจะพูดก็พูดไม่ออก...
ขนิษฐาตัดบทกับบุญตาเลย “ยังไม่รีบเอาขึ้นไปอีก” บุญตาหน้าเอ๋อ และรีบขนกระเป๋ากลับขึ้นไป
“น้ารามอยู่ที่เรือนใหญ่ดีแล้วค่ะ หนูนาจะมาช่วยดูแลน้ารามด้วยอีกคน”
สีหนาทถึงเคลียร์แล้ว แต่ยังอดหึงไม่ได้ มาแทรกระหว่างหนูนากับราม “มาได้ แต่อย่าลืมว่าต้องทำงานให้เสร็จก่อน ช่วงนี้งานเยอะซะด้วย แล้วไว้ผมกับหนูนาจะแวะไปคุยด้วยนะครับน้าราม”
“ครับ...” รามยิ้มๆให้ เห็นอาการสีหนาทแล้วคิดว่าเข้าใจนะ
หนูนาหน้างอเบาๆ อีตานี่...ขัดจังหวะตลอด! สีหนาทพยักหน้าให้รีบตามมาแล้วเดินนำไปที่รถ หนูนาจำใจเดินตามไปหน้าหงิก!!
หนูนาเดินตามสีหนาทมาที่รถ แต่ตาคอยมองราม ซึ่งกำลังขึ้นเรือนไป ... สีหนาท เห็นสายตาหนูนาก็บอก “ยังไม่รีบขึ้นรถอีก?” หนูนาถอนใจ เซ็ง จะก้าวขึ้นรถ ..... มือถือสีหนาทดังขึ้น สีหนาทกดรับ “ฤกษ์” เจ้าของไร่สักที่ไร่กำลังย่ำแย่ซึ่งเคยเจอกับสีหนาทในงานสัมมนา โทรมาหา“ครับ ใช่ครับ คุณฤกษ์ จำได้สิครับ” เขาฟังๆ หน้าเครียดลงนิด ครุ่นคิดแล้วบอก “ได้ครับ ผมไปได้ งานที่ไร่? อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ยุ่งเท่าไหร่”
อ้าว หนูนาได้ยิน เหวอ ก็บอกเราว่ายุ่ง!