บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 16 หน้า 2
สีหนาทบอกคนงานให้ขนกล้าไผ่ และกล้ากฐิน เทพาใส่ท้ายรถ หนูนาเลียบๆเคียงๆถาม “นี่เราจะไปไหนเหรอคะ?”
“ไปถึงเดี๋ยวก็รู้” สีหนาทไม่ตอบอะไรมาก และไปช่วยคนงานขนด้วย
หนูนาบ่นคนเดียว “แล้วบอกว่างานยุ่ง ! กลับไปหาพ่อได้มั้ยเนี่ย” หนูนา ขัดใจ!
สวนสักอีกแห่งหนึ่ง เห็นต้นสักยังเล็กกว่าไร่ของสีหนาท นายฤกษ์ขอบใจสีหนาทยกใหญ่ ด้านหลังญาติๆได้มาช่วยกันขนกล้าต้นไผ่กิมซุง กล้าต้นกฐิน และต้นเทพาไป
“ขอบคุณนะครับคุณสิงห์ ที่ช่วยผมขนาดนี้ ตัดสางก็ส่งคนมาช่วย นี่ยังเอากล้าไม้มาลงให้อีก”
“ไม่เป็นไร อดทนหน่อยนะครับ ระหว่างรอสักโต ปลูกไผ่กิมซุงแซมในไร่ หกเดือนก็ตัดขายได้ มีกำไรกว่ารอสักอย่างเดียว”
“ผมเห็นเค้าทำมากันยังไง ก็ทำต่อยังงั้น ไม่รู้เลยว่าปลูกด้วยกันได้”
สีหนาทพูดไปพลาง เดินคุยและอธิบายกับฤกษ์ คุยกันในอิริยาบถง่ายๆ หนูนาคอยเดินตามและฟังไปด้วย “ได้สิ ก็คล้ายกับต้นสักในป่าธรรมชาตินั่นแหละ ที่ป่าสักกับป่าไผ่เค้าอยู่ด้วยกัน อย่างกฐิน เทพา หรือพวกพืชตระกูลถั่วก็ช่วยตรึงแร่ธาตุในดิน ปลูกด้วยกันสักจะสมบูรณ์ขึ้น แล้วคุณก็ตัดพวกนี้ไปทำฟืนได้ ไผ่ก็ขายได้ ได้ประโยชน์ทั้งสองทางเลย”
ฤกษ์พยักหน้า สีหน้ามีความหวังขึ้น หนูนามองสีหนาทอย่างชื่นชม รู้สึกได้ถึงบรรยากาศดี๊ดีในตอนนี้...
หน้าเรือนใหญ่ ก้อนและคนงานเพิ่งผละจากงานมา สภาพโทรมเหงื่อ หน้าตาร้อนใจกัน
“คุณสิงห์ครับ คุณสิงห์!”
ไข่เดินมารับหน้าแทน “คุณสิงห์ยังบ่กลับเจ้า มีอะไรกันน่ะเจ้า”
“รถแทรกเตอร์ลากไม้มีปัญหาน่ะป้า ต้องส่งไม้ให้ลูกค้าภายในวันนี้ซะด้วย เพิ่งทำไปได้ไม่เท่าไหร่เอง”
ไข่หน้าเสีย อ้าว แล้วทำไงดี รามซึ่งได้ยินเสียงโหวกเหวกเดินออกมาดู “ตามช่างรึยัง”
“ตามแล้วครับ แต่ช่างเข้าเมืองผมก็เลยลองมาตามนาย บางทีนายอาจจะรู้วิธีแก้” ก้อนเกาหัว “แต่นายก็ไม่อยู่อีก! ผมโทรตามนายดีมั๊ยครับ?”
รามคิด
ขนิษฐานำบุญตาซึ่งถือถาดอาหารเที่ยงมา เข้ามาในห้องพักที่จัดไว้สำหรับราม แล้วก็แปลกใจ “เอ๊ะ น้ารามไปไหน?” ขนิษฐา และบุญตาต่างแปลกใจกัน
เครื่องแทร็กเตอร์สตาร์ทติด แต่ควันดำออกมาเต็มไปหมด ก้อนตาโตขึ้น คนงานพากันร้อง “ติดแล้วๆ”
“โอ้โห เมื่อกี๊สตาร์ทอยู่ตั้งนาน ไม่ติดเลยนะครับเนี่ย รู้งี้น่าจะไปตามคุณรามตั้งนานแล้ว”