บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 16 หน้า 4
หนูนาเงยหน้าขึ้นจากสมุดที่กำลังบันทึกข้อมูลอยู่ มองสีหนาทแปลกใจ
หนูนาซ้อนท้ายจักรยานที่สีหนาทเป็นคนปั่น “นี่เราจะไปไหนกันเหรอคะ? แล้วทำไมไม่นั่งรถ” สีหนาทยิ้มๆไม่ตอบ “ถามไม่ตอบ!”
“ผู้ช่วยไม่อยากออกจากไร่ แต่ก็ต้องออก ฉันอุตส่าห์จะให้รางวัลที่เป็นเด็กดี”
หนูนาชะงัก หน้าเหรอ “คุณรู้ด้วย?”
“ลูกแหง่ติดน้าราม” เขาแหย่ หนูนาหน้าเหวอ “ดีนะ ที่ฉันใจกว้างไม่ถือ”
หนูนาบ่นอุบคนเดียว “ใจกว้างตรงไหน”
เสียงสีหนาทร้องเตือน “นี่ เดี๋ยวเกาะฉันให้แน่นๆนะ”หนูนาได้ยินก็จริง แต่มือไม้ยังไม่ยอมทำตาม “แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน!” ทันใดสีหนาทปล่อยจักรยานลงเนินไปอย่างเร็ว!!!
“ว๊ายยย!!!!” หนูนารีบกอดเอวสีหนาทแน่นด้วยความหวาดเสียว...สีหนาทยิ่งขี่ซิกแซก หนูนายิ่งกอดแน่นเข้าไปอีก ร้องวี๊ดว๊าย สีหนาทยิ้มชอบใจ
สีหนาทจอดรถ ยิ้มชอบใจไม่เลิก หนูนาปล่อยมือจากสีหนาท “คุณสิงห์! คุณแกล้งฉัน!!”
สีหนาทสีหน้ายังยิ้มย่อง ขำๆ “ไม่ได้แกล้ง ก็ฉันเตือนเธอแล้ว”
หนูนาเห็นแววตายิบๆของสีหนาท “คุณ...ฉวยโอกาส!” ลุกลงจากจักรยาน “ผู้ชายก็เป็นยังงี้เหมือนกันหมด”
สีหนาทรั้งแขนหนูนาไว้ “ไม่เหมือน....คนฉวยโอกาสคือพวกเอาเปรียบ แต่ฉันไม่ได้เอาเปรียบเธอเลย ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว” สีหนาทมองหนูนาสายตาหนักแน่น.... หนูนาต้องหลบตากับดวงตาวาวที่เหมือนมีประกายวาวอยู่ข้างในนั้น แล้วหนูนาเหลือบมองมือของสีหนาทที่ยังจับแขนเธอไว้ “นี่ก็ไม่ได้เอาเปรียบ ฉันแค่อธิบาย” เขาปล่อยมือจากหนูนา “สิ่งที่เธอเห็นข้างนอกอาจเหมือนกับที่ผู้ชายทั่วๆไปทำ แต่ลึกๆข้างในมันไม่หมือน” หนูนามองสีหนาท หนูนาลังเลว่าเค้าหมายความว่ายังไง “วันนึง เธอจะรู้เองว่าฉันหมายความว่ายังไง” หนูนาหลบตาสีหนาท หนูนาหันหลังไปด้วยความเขิน “หันมานี่สิ” หนูนายิ่งเขิน
สีหนาทจับหนูนาหันมาจนได้ หนูนาอึ้ง ดอกพญาเสือโคร่งบานสะพรั่ง สีหนาทเห็นแววตาของหนูนาก็ชอบใจ
หนูนาชมวิวสวยอย่างชอบมาก สีหนาทเห็นท่าหนูนาแล้วยิ้มกริ่ม....เดาไม่ผิด หนูนาอดใจไม่ไหวจริงๆ “ฉันขอยืมมือถือคุณหน่อยได้มั๊ยคะ”
สีหนาทส่งมือถือให้ หนูนาเอามาเซลฟี่ถ่ายรูปตัวเองกับวิวสวย พยายามเล็งมุม แต่ไม่ถูกใจ สีหนาทเอื้อมมาดึงมือถือไป “จะถ่ายรูปทำไมไม่บอก”
หนูนาไม่ตอบ แต่ไม่ค้าน สีหนาทกดถ่ายรูปให้ สีหน้าหนูนาในรูปดูเขินๆหน่อย “ขอบคุณค่ะ”
“ด้วยความยินดี” แต่ไม่พูดเปล่า สีหนาทเดินมาชิดหนูนาซะงั้น แล้วยื่นแขนออกไปจะถ่ายรูปคู่กัน
“จะทำอะไร?”