บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 7 หน้า 2
ในลำธารสีหนาทลุยน้ำลงไปอย่างบากบั่น แล้วเริ่มดำน้ำหา คนงานชายทำตาม สีหนาทโผล่ขึ้นมาหายใจ ยังไม่เจอก็ดำหาต่อ กระแสน้ำคอยแต่จะพัดให้สีหนาทลอยไป ต้องใช้เรี่ยวแรงและกำลังใจฮึดสู้กับสายน้ำ
กลุ่มคนงานที่ช่วยกันหาอยู่เริ่มจะหนาว ตัวซีด ปากสั่นกัน .... สีหนาทเริ่มปากสั่นเหมือนกัน แต่ยังไม่ยอมหยุดหา
บนฝั่งพวกคนงานซุบซิบกัน “ป่านนี้ยังไม่เจอจะเหลือเรอะ?”
แป้นใจเสีย ประนมมือไหว้ “เจ้าที่เจ้าทางเจ้าป่าเจ้าเขา ช่วยนังหนูนามันด้วยเถิ๊ด อย่าให้มันเป็นอะไรไปเล๊ย เจ้าประคู๊ณ”
คนงานชายคนนึงเริ่มเป็นตระคริว
“ไอ้สงมันเป็นตะคริวแล้วครับนาย”
“พาขึ้นไปก่อน”
“แล้วนายล่ะครับ?” สีหนาทไม่ตอบแต่ดำหาต่ออย่างอดทน คนงานอีกคนยังช่วยหากันต่อไป
คนงานประคองคนเป็นตะคริวกลับขึ้นฝั่ง พวกพวงเข้าไปช่วยดูแล
ในลำธาร คนงานชายเห็นสีหนาทหอบเหนื่อยก็ชักห่วง “ผมว่าพอเถอะครับนาย”
“ไม่เป็นไร ฉันยังไหว! หนูนา อยู่ไหน ออกมาซี่ !!” ชายหนุ่มกำลังจะดำลงไปต่อ
บนฝั่งก้อนวิ่งมา พลางตะโกนมายังลำธาร “นายครับ นาย เฮ้ย !บอกนายให้หยุดทีเว้ย เจอตัวแล้วครับ เจอหนูนาแล้ว” สีหนาทได้ยินเสียงก้อนแว่วๆ ก็ชะงัก รีบหันไป
สีหนาทตัวเปียกซ่กยืนหน้าซีดอยู่บนฝั่ง สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ หนูนาอยู่ในสภาพปกติดีทุกอย่างมีแค่ชายกางเกงที่เปียกน้ำเพียงเล็กน้อยในมือยังหอบเข่งกล้าสักเปียกๆ ที่เก็บกลับมาได้เกินครึ่งเอาไว้
ก้อนรายงาน “ผมลองไปไล่หาที่ริมตลิ่ง นึกว่าน้ำจะพัดไปติด ปรากฎเจอแกคอยเอาไม้เขี่ยเหง้าสักที่น้ำพัดไปติดตรงแอ่งหินอยู่”
“ฉันเก็บกลับมาได้ไม่หมด บางส่วนน้ำก็พัดไป แต่ก็ได้กลับมาเกินครึ่ง ไม่เป็นไรใช่มั๊ยคะ ?”
พวงเข้ามาแรงใส่ “จะไม่เป็นได้ยังไงห๊ะ ! เพราะเธอซุ่มซ่ามแบบนี้ ทุกคนเค้าเดือดร้อนกันหมด ดำผุดดำว่ายหากันแทบแย่ !”
“ฉันก็ไม่นึกว่าทำให้ทุกคนตกใจกันแบบนี้ ฉันแค่ไปเก็บของ..ไม่กล้าลงไปในน้ำหรอก” เธอมองสิงห์ “ก็ฉันรับปากกับคุณไว้ว่าจะไม่ก่อความวุ่นวาย ไม่ทำให้ตัวเองเป็นอันตราย ก็ต้องทำให้ได้ตามที่พูด”
“พูดยังงี้ก็แปลว่าคุณสิงห์ และคนอื่นๆเนี่ยเค้ารนหาเรื่องเหนื่อยกันเองใช่มั๊ย ?”
สีหนาทสุดจะอึ้ง สุดระอากับเรื่องที่เกิดขึ้น “แป้น !”
แป้นยกมือไหว้ปะหลกๆ “แป้นขอโทษค่ะ ไม่ทันดูให้ดีว่าหนูนาไม่ได้ตกน้ำ พอได้ยินเสียงดังตูมที่ริมตลิ่ง ก็นึกว่า...”
ก้อนอ่อนใจ “ตกลงเรื่องทั้งหมดนี้ก็เข้าใจผิดกัน งามไส้ล่ะ ! นี่ดีนะ ที่ยังไม่มีใครเป็นอะไร”
“คุณสิงห์ ฉันไม่รู้จริงๆว่าทุกคนจะต้องมาช่วยกันหาฉันแบบนี้...” หนูนามองสิงห์ที่เปียกไปทั้งตัว “คุณ....เป็นอะไรมั๊ย? ท่าทางน้ำจะเย็นมาก”