บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 7 หน้า 3
สีหนาทยังจุกเรื่องที่เข้าใจผิดซะจนพูดไม่ออก พวงรีบเอาผ้าขาวม้าของพ่อมาส่งให้ “เช็ดตัวก่อนค่ะคุณสิงห์ เดี๋ยวหนาวแย่”
สีหนาทมองหนูนา ยังจุกอกอยู่ “ขอบใจ แต่ฉันไม่หนาว !” ว่าแล้วก็เดินไปเลย
“คุณสิงห์...” พวงเสียใจที่สีหนาทไม่สนใจเลย เพ๊อะ กระจิบรีบเข้ามาปลอบลูกพี่..
“ท่าคุณสิงห์จะโมโหใหญ่แล้วว่ะ นังหนูนา ทำไงดี?”
หนูนาว้าวุ่นใจ งานงอกอีกแล้ว !!
สีหนาทเดินมาตามทางคนเดียวอย่างอารมณ์เสีย เสียเส้นที่สุด หนูนาแอบตามมาอย่างไม่สบายใจเห็นสีหนาทรีบเดินไปที่รถ ก็เข้าไปหาพร้อมส่งเสื้อเชิ้ตให้ เห็นว่าเป็นเสื้อไซส์ที่หลวมกว่าตัวของหนูนา
“นั่งไปเสื้อเปียกๆไม่ดีหรอกค่ะ ฉันเอาไว้ใส่คลุมแดด ตัวมันใหญ่ คุณน่าจะใส่ได้”
“ขอบใจ” หนูนายิ้มนิดๆ “แต่ไม่ต้อง !!” ชายหนุ่มจะเดินไปที่รถต่อ
หนูนาไม่ยอม “เดี๋ยวหวัดจะเล่นงานเอานะคะ”
“ถ้าเราเป็นห่วงฉันจริงๆ ก็อย่าขยันก่อเรื่องวุ่นนักสิ!!”
“ขยันก่อเรื่อง? ฉันไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย คุณก็รู้” หนูนาก็ชักอารมณ์ขึ้นบ้าง “ฉันรู้นะว่าคุณเสียหน้า แต่คุณก็น่าจะแยกแยะได้ว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉัน”
สีหนาทสะดุ้ง “ฉันไม่ได้เสียหน้า” หนูนามองสีหนาทอย่างรู้ทัน “จริงๆ!” พอเห็นสายตาหนูนาชักเถียงไม่ค่อยขึ้น “ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ผิด ก็ไม่ต้องมาสนใจหรอกว่าคนอื่นจะเป็นยังไง” สีหนาทเดินไปขึ้นรถ ปิดประตูใส่
หนูนารู้สึกแย่ รีบไปเกาะขอบหน้าต่างรถที่เปิดเอาไว้อยู่ “ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะถึงยังไงคุณก็ลงไปในน้ำเพราะตั้งใจจะช่วยฉัน จริงๆ..สิ่งที่คุณทำไม่มีอะไรน่าอาย คุณใจดีมาก...” สีหนาทเหลือบมามองหนูนา เห็นสายตาที่จริงใจและรู้สึกผิดคู่นั้นเข้า..“ยังไง..ก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ ถ้าคุณเป็นหวัดไป ฉันคงไม่สบายใจ” หนูนาพูดจบก็ปล่อยมือจากขอบกระจกรถ และจะผละไป
“เดี๋ยว!” หนูนาหันมา สีหนาททำทีเหมือนครุ่นคิด ก่อนจะบอก ทั้งที่ท่าทียังไว้ฟอร์ม “ได้เสื้อสักตัวก็ดีเหมือนกัน”
หนูนาได้ยินว่าสีหนาทเปลี่ยนใจ ก็ค่อยสีหน้าดีขึ้น
ข้างตัวรถ สีหนาทสวมเสื้อที่หนูนาให้มา คับเปรี๊ยะ จนไม่สามารถติดกระดุมเสื้อเชิ้ตได้ “เนี่ยนะ ที่เธอว่าฉันน่าจะใส่ได้ ?”
หนูนามองเสื้อที่อยู่บนตัวสีหนาทเห็นว่าพอดีเกิ๊น...ยิ้มแหยๆ “ก็..ฉันนึกว่าได้”
สีหนาทส่ายหัว พยายามจะติดกระดุมเสื้อเชิ้ต ก็ไม่ถนัด เพราะฟิตเกิน “ช่าง.. ไม่ต้องติดก็แล้วกัน!”
“เอ๊ะ! เดี๋ยวก็เป็นปอดบวม ขอฉันลองดูหน่อย”
สีหนาทไม่ทันเอ่ยปฏิเสธ หนูนาก็เข้ามาใกล้...จะห้ามก็ไม่ทัน มือเล็กๆคู่นั้นเข้ามาพยายามติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้.. สีหนาทมอง แล้วรู้สึก อุ่นๆพร้อมแปลบปลาบในอกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก..