บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 7 หน้า 5
รามยิ้ม อายนิดๆที่ขนิษฐารู้ทัน “ครับ ผมก็กลัวคุณน้องจะเจ็บมือ” ขนิษฐามองราม หัวเราะเบาๆที่รามกังวลเกินเหตุ รามเห็นน้องหัวเราะก็หัวเราะตามออกมาบ้าง “คนแก่ก็ยังงี้แหละครับ กลัวจะดูแลเจ้านายอย่างคุณน้องได้ไม่ดี”
“น้ารามยังไม่แก่สักหน่อยค่ะ ดูแข็งแรงกว่าพวกหนุ่มๆในไร่ซะด้วยซ้ำ
“คงมีแต่คุณน้องนะครับที่คิดแบบนี้” รามพูดแล้วก็ขับรถไปยิ้มๆ
ขนิษฐาลอบถอนใจ “ไม่ได้มีแต่เราคนเดียวสักหน่อย..”
“ว่ายังไงนะครับ”
“ไม่มีอะไรค่ะ เพลง..เพราะดีนะคะ” ขนิษฐาพูดกลบเกลื่อนไป แต่จริงๆอึดอัดเบาๆที่รามไม่รู้ในสเน่ห์ของตัวเองเอาซะเลย
สีหนาทเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยนั่งประจันหน้าหนูนา บุญตานำน้ำขิงมาวาง ไข่ยืนอยู่ด้วย
“คุณสิงห์มีเรื่องอะไรเหรอคะ ถึงให้ฉันตามมาที่นี่”
สีหนาทยังไม่ทันจะตอบ
ไข่ก็ชิงบอก “รีบดื่มก่อนค่ะ ร้อนๆ น้ำขิงนี่ช่วยให้ร่างกายอบอุ่น” สีหนาทสีหน้าไม่อยากจะดื่ม แต่ไข่ย้ำ “ห้ามอิดออด ลงไปแช่น้ำเย็นจัดตั้งนานนะคะ”
สีหนาทรู้ว่าขัดขืนยาก แตะๆที่ถ้วย แต่ก็ยังไม่ยอมดื่ม หนูนาเหล่มองประหลาดใจ สิงห์ยังไม่ยอมดื่ม ไข่ก็ยืนคุมไม่ยอมไป หนูนายิ้มๆ
“ยิ้มอะไร ?”
หนูนาสะดุ้งโหยง
บุญตากระซิบไข่ “กล้าเนอะ?”
“ขอโทษค่ะ พอดี หน้าตาคุณ ดูไม่เหมือนคนเลือกกินเท่าไหร่..”
“แปลว่าหน้าฉันเหมือนคนกินไม่เลือกมากกว่าล่ะสิ”
หนูนาชะงัก งานเข้าอีกแล้ว “ฉันไม่ได้จะว่านะคะ”
“ไม่ใช่ฉันกินไม่ได้ แต่เพราะมันยังร้อนอยู่ต่างหาก” ฟอร์มไก๋ไปเรื่อย
หนูนาฟังดังนั้นเห็นพัดวางอยู่ ก็หยิบมาจัดแจงพัดถ้วยน้ำขิงซะเลย สีหนาทมองๆ ไข่กับบุญตาก็มองๆ หนูนาแปลกใจที่ทุกคนมอง “ก็..ฉันทำให้คุณสิงห์เกือบเป็นหวัด ก็ต้องรับผิดชอบ” เธอเอามือจับๆ ถ้วยยังไม่เย็น ก็พัดต่ออย่างตั้งใจ สีหนาทอึ้งๆ เพราะจริงๆมันคือ “ข้ออ้าง” ต่างหากเล่า!! .... ไข่อมยิ้ม บุญตามองหนูนา เออ เธอกล้าเล่นนายแฮะ...“เย็นลงแล้วค่ะ” หนูนายื่นถ้วยส่งให้สีหนาท
สีหนาทจะยังไม่รับ หนูนาก็ยื่นให้ใกล้อีก จนสีหนาทต้องรับมาแล้วฝืนๆจิบ เห็นหนูนามองก็ต้องยอมกลืนพรวดเข้าไป...สีหน้าพะอืดพะอม แต่ว่าต้องเก็กไว้ รีบกลืนให้หมดไปอย่างไว หนูนาแอบยิ้ม...สีหนาทดื่มไปก็เจ็บใจนิดๆ โดนเด็กย้อนเข้าซะได้