บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 14 หน้า 3
เชษฐ์ท่าทางตื่นเต้น “หวังว่าเราจะเจอคุณสิงห์ก่อน อย่าให้ไอ้พวกนั้นมันเจอก่อนเราเล๊ย” จุฑารัตน์ ขนิษฐามองหน้าเสียๆ เชษฐ์รู้ตัว จ๋อย “ไม่พูด ดีกว่าใช่มั๊ยครับ”
พอทีมค้นหากำลังจะไป จุฑารัตน์อดไม่ได้ “น้ารามคะ” รามหันมา สงสัยว่าจุฑารัตน์จะบอกอะไร “ฝากคุณสิงห์แล้วก็ หนูนา ด้วยนะคะ”
รามแปลกใจนิดๆ แต่รับคำ “ครับ ผมก็เป็นห่วงหนูนาเหมือนกัน แต่คุณสิงห์แกคงจะดูแลได้”
จุฑารัตน์พยักหน้า รามหันหลังไปกับทีมของกช ขนิษฐาบีบมือแน่น... จุฑารัตน์ ขนิษฐายืนส่งกลุ่มผู้ชายเข้าป่าไป ทั้งสองต่างลุ้นและห่วงคนของตัว
บรรยากาศในป่ายามบ่าย ร้อนและหนืดเนือย...สีหนาท หนูนาพากันเดินเลียบลำธาร เห็นว่าสีหนาทเริ่มปวดเท้ามาก มีหนูนาพยุงอยู่ “พักก่อนดีมั๊ยคะ” สีหนาทชะงัก ใจไม่อยากพักเท่าไหร่ “พักสักนิด คงไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“ฉันขอโทษ ที่ทำให้เธอลำบาก”
“อย่าคิดมากเลยค่ะ”
ไม่ทันขาดคำ เปรี้ยง!!! เสียงปืนดังมาในราวป่า ทางเบื้องหลังของทั้งคู่ หนูนาสะดุ้งโหยง สีหนาทรีบขยับมาโอบหลังหนูนาเอาไว้...
คนร้ายกำลังจะยิงซ้ำ ...แต่เป็นการยิงนกเท่านั้น
ผลั๊วะ!! หัวหน้ามาเบิ้ดกะโหลกให้ “ทำบ้าอะไรของมึง อยากให้ไอ้พวกนั้นมันได้ยินแล้วรีบเผ่นรึไง”
เจ้านั่นเหวอๆ แก้ตัว “มันไม่ได้ยินหรอกลูกพี่”
“แต่กูว่าได้” มันชี้ไปตรงทางข้างหน้า กล้วยช้ำๆสองใบอยู่บนพื้น หรือซากเถาวัลย์ที่สิงห์ตัดไว้เป็นท่อนๆ และเปลือกหนามที่พื้น ... เจ้าลูกน้องสองคนอึ้งไป
รถกชแล่นตะบึงไปบนถนน ทุกคนเตรียมพร้อม!
สีหนาท หนูนาแม้เหนื่อยแสนเหนื่อย แต่ต่างก็รีบไปต่อ!! ไม้ที่สีหนาทใช้ช่วยผ่อนแรงถูกกดย้ำจนหัก เปาะ! หนูนาเห็นไม้หักรีบเข้ามาช่วย
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องใช้แล้ว” เขาพยายามเดินต่อเอง หนูนาสงสารสีหนาทมาก เข้าไปสอดแขนประคองรับไว้ “หนูนา”
“ไปเถอะค่ะ อย่าเสียเวลา!” สีหนาทชะงัก เถียงหนูนาไม่ได้ “ อีกไกลมั๊ยคะ กว่าจะถึงหมู่บ้านที่คุณว่า”
“ดูจากลำธารที่เริ่มกว้างขึ้น” สีหนาทปวดขามาก เสียงขาดเป็นห้วงๆ “น่าจะอีกไม่ไกลก็จะเจอหมู่บ้าน” หนูนาพยักหน้า สีหน้ามีความหวัง “ถ้าหาก เธอไปคนเดียว” เอ๊ะ หนูนาแปลกใจ “แต่ถ้าแบกฉันไปด้วย อีกนานแน่” สีหนาทค่อยๆผละตัวออกจากหนูนา แล้วบอกอย่างเด็ดเดี่ยว“ไปซะหนูนา มันอันตราย ที่จะมาเสี่ยงกันทั้งคู่ รีบไป! เธอต้องไปถึงหมู่บ้านก่อนเย็นแน่”