บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 14 หน้า 5
หนูนาหิ้วปีกสีหนาทพยายามหมอบต่ำ และเคลื่อนไหวไปข้างหน้าเพื่อหนีให้ไกลคนร้าย
สีหนาทเจ็บมาก ยิ่งก้ม ขายิ่งอักเสบ “โอ๊ยยย”
“คุณสิงห์ คุณไหวมั๊ย”
สีหนาททรุด เดินไม่ไหวแล้ว ไล่หนูนา “ไป ไปซ่อนตรงนั้น!!” เขาชี้มุมหลังกอไผ่ให้ และดันหนูนาให้ไป “ไปสิ!!! ฉันจะซ่อนอยู่แถวนี้” หนูนาส่ายหน้าในความดื้อของสีนาท เดินเข้ามา “หนูนา...”
หนูนาเข้ามาปิดปากสีหนาทไว้ หนูนาขยับปาก “ห้ามส่งเสียงนี่คะ”
สีหนาทชะงัก ไม่นึกว่าหนูนาจะเข้ามาปิดปาก แล้วหนูนาเข้ามาประคองกึ่งแบกร่างของสีหนาทขึ้น หนูนากึ่งประคองกึ่งลากสีหนาท เหนื่อยสุดกำลัง พาไปซ่อนด้วยกันที่หลังกอไผ่ พยายามไปเอากิ่งไม้มาบังอำพรางเอาไว้ แล้วเข้ามาเอาตัวบังปกป้องสีหนาท
“พวกนั้นหาเราไม่เจอหรอกค่ะ ไม่เจอแน่ๆ” เธอปลอบสีหนาทและปลอบตัวเองไปด้วย ทั้งที่กลัวแสนกลัว หนูนาพูดแล้วก็ซุกหน้าเกร็งแน่นอยู่กับอกของสีหนาท ภาวนาให้คนร้ายไม่มาเจอ สีหนาทเจ็บแผลก็เจ็บ แต่เจ็บใจมากยิ่งกว่าที่ต้องมาอ่อนแอตอนนี้ สีหนาทยกมือโอบหนูนาที่ตัวสั่นเทิ้มเอาไว้...อยากบอกว่าไม่ต้องกลัว
พลันเสียงฝีเท้าค่อยๆใกล้เข้ามา หนูนาตาเบิกโพลง มือกอดจิกสีหนาทไว้แน่น!!! แล้วหลับตาปี๋ ไม่อยากคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น ในใจภาวนา“พ่อ ช่วยหนูนาด้วย”
รามมองไปเบื้องหน้า เห็นอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่หลังพุ่มไม้ “ระวัง ตรงนั้น!!!”
ควันกระสุนระเบิดเปรี้ยง!! ออกมาทันที กชรีบนำทีมหลบหลังต้นไม้ แล้วยิงโต้ เปรี้ยง! กชยิงเจาะกิ่งของพุ่มไม้ขาด คนร้ายคนแรกผงะ กชสวนอีกดอกเข้าที่หัวไหล่ คนร้ายเจ็บ ยอมทิ้งปืน กชโล่งอก พยักหน้าให้ลูกน้องไปรวบตัวคนร้าย
ด้านหลังของกช เหมือนถูกสอดส่องอยู่โดยสายตาอีกคู่หนึ่ง ไกปืนกำลังจะถูกเหนี่ยว คนร้ายที่ซุ่มอยู่นิ่ง นิ่งมากๆ ที่หน้าแข้งใบไม้หยาบๆเสียดขา คนร้ายขยับตัวเพียงเล็กน้อย รามหันไปทันที “สารวัตร” เขาเข้าไปชาร์จ ผลักกชออก
กระสุนระเบิดเปรี้ยง ราม และกชล้มลง แล้วรามลุกขึ้น ไหล่ซีกขวาของรามเอียงลงแต่รามแกร่งมาก ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น วิ่งพรวดตามคนร้าย
คนร้ายวิ่งหนีพร้อมยิงสกัด รามตามไม่ปล่อย ยิงต้อนจนคนร้ายเสียหลัก สะดุดก้อนหินใหญ่ ล้มลง รามเข้าไปจับคนร้ายกดหลังและแขนไว้จะปลดอาวุธ คนร้ายต่อสู้ อัดกับตุ้บตั่บ คนร้ายต่อยโดนแผลราม รามสีหน้าเจ็บมาก คนร้ายคว้าปืนจะยิง เชษฐ์มาถีบเสยปลายคาง อัดคนร้ายติดพื้น ลูกน้องกชมารวบตัว
“น้าราม เป็นอะไรมั๊ย” เชษฐ์สังเกตเห็น “กระสุนเข้านี่!!!”
รามส่ายหน้าว่าไม่เป็นไร กระชากคอเสื้อคนร้ายขึ้นมา