บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 14 หน้า 4
“พูดอะไรอขงคุณ”
“ฉันหาที่ซ่อนหลบพวกมันได้ ไป”
หนูนาชักยั๊วะ เข้าไปแบกสีหนาทอีก “ไม่ ก็คุณบอกว่าเราต้องรอดไปด้วยกัน”
“หนูนา! ทำไมถึงดื้อแบบนี้ มันอันตราย เธอไม่กลัวเหรอ”
“กลัว กลัวมากๆ แต่ฉันหนีไปไม่ได้ จะเป็นอะไรก็เป็นด้วยกัน ตายก็ตายด้วยกัน”
สีหนาทอึ้งถึงกับหยุดเดิน หนูนาแปลกใจ หันมามองหน้างงๆ “เธอ..ไม่กลัวตายเหรอหนูนา”
“กลัวค่ะ แต่ฉันทิ้งคุณไม่ได้” สายตาของหนูนาแน่วแน่มาก
“เธอนี่มัน...บ้าจริงๆ”
“ฉันจะถือเป็นคำชมนะคะ” หนูนายิ้มสดใส “เราต้องไปด้วยกัน ต้องไปถึงหมู่บ้านด้วยกัน นายสิงห์พูดคำไหนต้องคำนั้นสิ”
สีหนาทอึ้งไป พูดไม่ออก ในที่สุดก็แพ้ใจหนูนา ยอมพยักหน้า หนูนายิ้มฮึด ประคองสีหนาทไปกันต่อ สีหนาทมองหนูนาตัวเล็ก เขาไม่สามารถจะมองหนูนาเหมือนเดิมได้อีกตลอดไป! แววตาของสีหนาทที่มองหนูนาคือคนที่มองเห็นเพชร เห็นมิตรแท้จริงในชีวิต
ทีมของกช ราม เชษฐ์ทยอยลงจากรถ ทุกคนมีเป้และอาวุธกันพร้อม กชนำทีมโบกมือให้เจ้าหน้าที่กระจายกำลังกันออกไป แล้วตัวเอง ราม และเชษฐ์รุดไปตามจุดที่รามนำทาง
ราม ทีมของกช มุ่งตรงเข้าไปในป่าอย่างว่องไว ขณะที่เดิน รามรู้สึกได้ถึงจี้พระที่กระทบหน้าอก รามก้มมอง นึกถึงคนให้
“ต้องปลอดภัยกลับมานะคะ น้ารามรับปากน้องแล้ว”
“ก็ได้ครับ.. คุณน้อง ผมจะช่วยคุณสิงห์ให้ได้”
รามนึกถึงสิ่งที่รับปากกับขนิษฐาไว้ ฮึด เร่งฝีเท้าเร็วจัดมาก!
หนูนาประคองสีหนาทเอาไว้เหงื่อซ่กไปทั้งตัว สีหนาทคอยมองหนูนา ยิ่งมอง ยิ่งสงสารจับใจ....สองคนเดินๆกันอยู่ แล้วสีหนาทเหลียวมองไปด้านหลัง
“มีอะไรคะ?” หนูนาถาม ใจระทึก
ทันใดสีหนาทรีบกดหนูนาให้หมอบลง มีเสียงฝีเท้ากำลังมาจากทางด้านหลัง เหมือนมีหลายคนด้วยกัน “มีคนกำลังมาทางนี้..”
ลูกน้องอดิสรทั้งสามคน ถือปืนส่องไปรอบๆ ไอ้หัวหน้ามองรอยหญ้าที่โดนเหยียบแบนก่อนหน้า “มาทางนี้แน่ๆ แยกกันหามันให้เจอ” ทั้งสามวิ่งแยกกันเพื่อล้อมหาสีหนาท