บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 4 หน้า 2
หนูนาทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม หยิบมีดขึ้นมาเหลาเหง้าต่อ มองไปเห็นก้อนตรวจงานใกล้เข้ามา ก้อนบ่นคนงานคนอื่น “ชักช้า ได้แค่นี้เองเรอะ” หนูนามองกองเหง้าสักของตัวเองมีแค่ 2 อัน ก็รีบเร่งมือขึ้น! มีดหล่นกับพื้น หนูนาจับมือไว้แน่น คราวนี้บาดเข้าที่กลางมือ เสียงคนเดินมาทางข้างหลัง หนูนารีบกำมือแอบไว้
“เป็นยังไงบ้างหนูนา ทำได้รึเปล่า”
“อือ..” เธอพยักหน้า กำด้ามมีดไว้เนียนๆ
“ได้แน่นะ?”
“นี่ไม่มีใครเชื่อมือฉันเลยใช่มั๊ย ฉันทำได้เหมือนคนอื่นๆนั่นแหละ แป้นไม่ต้องห่วงฉันหรอก”
“ถ้ายังงั้นก็แล้วไป” แป้นว่าแล้วผละไป
หนูนากลั้นอาการเจ็บแผล แบมือออกมาดู..เลือดชุ่ม...
“เออ ลืมไป จะ..” แป้นเห็นมือหนูนาเข้าจนได้ “เฮ้ย !! ทำไมเป็นแบบเนี๊ยะ !!”
พวง กระจิบที่อยู่ห่างไม่มาก รู้ว่าหนูนาโดนเข้าจนได้ แอบคิกคักกัน
“เบาๆสิแป้น”
“แผลขนาดนี้แล้วยังนั่งเฉยทำไมอีก ไป! ไปหาหมอโชค”
“ฉันไม่เป็นไร แค่นิดหน่อย”
“นี่ไม่นิดแล้ว ไปเร็ว !!หนูนา”
กระจิบจงใจแขวะออกมา “เฮ้อ เบื่อจริงๆ พวกเอาเปรียบคนอื่นเนี่ย”
“แกพูดอะไร คนมันเจ็บเนี่ยเห็นมั๊ย”
พวงว่า “ทำงานไม่เป็นแล้วก็อยากจะมาทำ ไม่รู้นายรับเข้ามาได้ยังไง เลี้ยงเสียข้าวสุก !”
หนูนาฮึด “ฉันจะไปหาหมอตอนเลิกงาน แป้นก็ไปทำงานของแป้นเถอะ”
“หนูนา! แกจะไปฟังพวกนั้นทำไม” หนูนาไม่สน พยายามทำงานต่อ
พวง กระจิบยิ้มเยาะ แป้นหงุดหงิด แล้วหันไปเห็นอะไรบางอย่าง รีบจ้ำไป! พวกพวงยังหัวเราะกันอยู่ เห็นแป้นเดินไปก็เม้าท์ๆกันต่ออย่างไม่แคร์
หนูนาจับมีดขึ้นมาใหม่ ด้วยความเจ็บมือ พยายามจะฝืน แล้วได้ยินเสียง “ทางนี้ค่ะนาย!” ปรากฏว่าแป้นไปพาสีหนาทมา หนูนาอึ้งไปเลย พวง กระจิบชักอยู่กันไม่สุข เพ๊อะก็ชะเง้อมองอย่างสนใจ แป้นจงใจให้พวงได้ยิน “พอดีฉันเห็นนายตรวจงานอยู่ทางโน้น เลยให้นายมาดูเอง เห็นกลัวกันนักว่านายจะขาดทุน”
“ไหนขอดูแผลหน่อยซิหนูนา”
หนูนายังนิ่ง
พวงเดินมาสมทบ “แผลแค่นิดหน่อยเองค่ะคุณสิงห์”
“ฉันถามหนูนา”