บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 4 หน้า 3
หนูนายังนิ่ง สีหนาทเลยดึงข้อมือมาเลย หนูนาตกใจต้านแรงสีหนาทไม่ได้...สีหนาทเห็นแผลก็ชะงักไป “เลือดออกขนาดนี้ยังว่านิดเดียวอีกเหรอ?” สีหนาทมองพวงอย่างตำหนิ พวงหน้าซีดไป..
“ฉันไม่เป็นไร”
สีหนาทไม่พูดอะไรอีก แต่จูงหนูนาออกมาเลย
พวง กระจิบเหวอกันไป
กระจิบร้อง “พี่พวง ดูนั่นสิ”
เพ๊อะเสริม “นายสิงห์จับมือนังหนูนา แล้วก็พาไปทำแผลด้วย พี่ดูสิดู..”
“เออ เห็นจะทิ่มสองตาอยู่แล้ว !!!” พวงเจ็บใจ
แป้นมองเหยียดบ้าง สมน้ำหน้านังพวกนี้ เชอะ ! “สะใจเว้ย!” แป้นว่าแล้วก็เดินไปเลย
สีหนาทจูงหนูนามา หนูนาพยายามฝืนแรงดึงของสีหนาท “คุณสิงห์ ปล่อยฉันเถอะค่ะ”
“ปล่อยให้เธอกลับไปนั่งบริจาคเลือดให้เหง้าสัก เหมือนเมื่อกี๊น่ะเหรอ”
“คุณทำแบบนี้ คนอื่นเค้าจะมองฉันว่ายังไง เค้าก็หาว่าฉันเป็นตัวถ่วง เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่เอาไหน”
สีหนาทสวน “ก็แล้วมันไม่ใช่รึไง” หนูนาอึ้งไป สีหนาทรู้ตัว เสียงอ่อนลง “ขอโทษ ฉันไม่เคยเจอใครดื้ออย่างเธอมาก่อน..มือแบบเนี๊ยเหลาเหง้า ไม่ได้หรอกนะหนูนา ถ้าอยากทำตัวมีประโยชน์ ก็ต้องหายดีก่อน ฉันพูดนี่ถูกมั๊ย?”
หนูนานิ่งอึ้งไป เหลือบเห็นสายตาสีหนาทไม่ดุเหมือนทีแรก แต่เป็นแววตาห่วงใย ก็อ่อนลง “ค่ะ ..ฉันจะไปทำแผล” เธอขยับข้อมือออก “ไม่ต้อง..จูงแล้วก็ได้” สีหนาทรู้ตัว ปล่อยมือหนูนา แล้วนึกอะไรได้ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา จับมือหนูนาขึ้นมาใหม่ “เอ๊ะ !”
“พันห้ามเลือดเอาไว้ก่อน” สีหนาทพันมือให้หนูนาอย่างคล่องแคล่วแต่เบามือ..เสร็จแล้วก็ค่อยปล่อยมือนั้นลง
หนูนาเสียงอ่อนลง “ขอบคุณค่ะ..”
สีหนาทพยักหน้ารับฟอร์มๆ พอเห็นหนูนายอมแต่โดยดี ก็แอบโล่งอก “เวลาเชื่อฟัง ค่อยดีขึ้นหน่อย”
เสียงข้าวของในห้องพยาบาลหล่นกราว
“ไม่ ฉันไม่เย็บ !!! ม่ายยยยย.....” หนูนาหนีไปชิดมุมห้อง ถ้วยใส่สำลีเอย ข้าวของบนโต๊ะเอยหล่นลงมาเพราะหนูนาหลบหมอโชคซึ่งมีเข็มอยู่ในมือ เตรียมจะเย็บแผลให้
สีหนาทได้ยินเสียง พรวดเข้ามาในห้อง พอเห็นเข้าก็อึ้ง “ยังไม่ทันขาดคำเล๊ย” สีหนาทบ่น “ไม่ได้!! แผลเหวอะขนาดนี้จะไม่เย็บได้ยังไง”
หนูนาหันไป “ไม่นะคะ ฉันไม่เย็บ” แล้วตีลูกอ้อน “ฉัน..ฉันเคยโดนมีดบาด ก็ไม่เห็นต้องเย็บเลย”
“ไม่ใช่แผลใหญ่อย่างนี้แน่ เลิกทำตัวเป็นเด็กๆได้แล้ว” สีหนาทเข้าไปจับแขนหนูนาลากมาทางหมอ “จัดการเลยครับหมอ”
“ไม่” หนูนาขืนตัวไว้ “ฉันไม่เย็บ !”