บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 4 หน้า 5
“ก็ไอ้นี่มันแค่กุ๊ย ทำไมผมถึงต้องยกย่องมัน ถ้าเห็นว่ามันวิเศษนัก ทำไมคุณไม่จ้างมันแทนผมไปเลยล่ะ”
“คุณสมชัยผมว่าพูดกันดีๆเถอะนะครับ” รามรีบไกล่เกลี่ย
“ค่ะ งั้นตกลงตามนั้น ฉันจะให้น้ารามทำงานของคุณแทน ส่วนคุณ เชิญไปรับเงินเดือนงวดสุดท้าย”
รามอึ้งไป สมชัยโกรธมาก “นี่ นี่เห็นไอ้กุ๊ยนี่ดีกว่าผมงั้นเหรอ นึกแล้ว ทำงานกับเจ้านายผู้หญิง งี่เง่า !”
ขนิษฐาอึ้ง รามปรี่เข้าไปทันที “ขอโทษคุณน้องเดี๋ยวนี้”
“มึงไม่มีสิทธิ์มาสั่งกู ไอ้กุ๊ย!! หนอย อวดดีนักนะมึง” สมชัยเข้ามาจะชกราม ขนิษฐาตกใจ รามล็อคแขนสมชัยไว้ทัน แล้วบิด และกดให้ล้มลง “โอ๊ย!!!”
“จะขอโทษคุณน้องมั๊ย” ยิ่งสมชัยทำท่าไม่ยอม รามยิ่งกดให้หนักอีก
“ขอ..ขอโทษ...”
รามยอมปล่อย สมชัยเซๆออกมา ขนิษฐายังใจหาย...ส่ายหน้า รังเกียจจริงๆคนแบบนี้
รามบอกขนิษฐาอย่างรู้สึกผิด “คุณน้องไม่น่าจะต้องเสียหัวหน้างานไปเพราะผม..”
“คนแบบนั้น ออกไปถือเป็นโชคดีด้วยซ้ำ! น้ารามไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ “ รามฟังแล้วก็ยังไม่สบายใจนัก..“แล้วน้ารามไม่โกรธเหรอคะ โดนเค้าพูดใส่ซะขนาดนั้น”
“ไม่หรอกครับ ผมโดนมาจนชินแล้ว คนอย่างผม..ใครจะไม่เคารพ มันก็ไม่แปลก” รามทำหน้าเศร้าๆอย่างยอมรับ
ขนิษฐายืนยัน “แปลกสิคะ !” รามชะงักไป ที่ขนิษฐาเถียงอย่างหนักแน่น “สำหรับน้อง น้ารามเป็นคนสำคัญ..” รามมองอึ้งๆ ขนิษฐารู้ตัวพูดเติม “..ของไร่เรา น้ารามทำอะไรดีๆให้ที่นี่ไม่รู้ว่าตั้งเท่าไหร่ มันแปลกที่คนบางคนไม่รู้จักเปิดตามอง น้ารามอาจจะทนเค้าได้ แต่น้องจะไม่ทนหรอกค่ะ”
รามอึ้ง มองขนิษฐา..ที่ฉุนเฉียวแทนตัวเองอย่างแสนจะประหลาดใจ รามเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน “ขอบคุณนะครับ คุณน้อง....”
ขนิษฐาเงยมอง เห็นรามยิ้มให้ ขนิษฐาเห็นรอยยิ้มนั้นก็ยิ่งหวิวหวามในใจมากยิ่งขึ้น..เธอชักเขินๆ “น้อง.. ไม่ได้ทำอะไร แค่พูดความจริง..ตอนนี้คนงานออกไปแล้ว น้ารามต้องรับผิดชอบ ออกแบบสวนใหม่ให้น้อง จะเบี้ยวไม่ได้แล้วนะคะ”
“ครับ..ตกลงครับ”
ขนิษฐายิ้มที่รามยอมรับ สองคนสบสายตา..มีความรู้สึกดีๆที่ได้เข้าใจกันไปอีกขั้นหนึ่ง
หนูนาซึ่งถือถุงยาไว้ในมือ ยกมือไหว้หมอโชค “ขอบคุณค่ะ”
“อย่าลืมกินยานะหนูนา แผลจะได้ไม่อักเสบมาก“
แล้วทั้งสองเดินห่างจากห้องพยาบาลออกมา
“ระหว่างรอแผลหาย เธอพักงานอยู่ที่ห้องไปก่อนก็แล้วกัน”