บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 15 หน้า 2
“ให้ถือช้อนค้างนานๆ ไม่กลัวน้องจะเมื่อยเหรอคะ” รามพูดไม่ออก ต้องยอมอ้าปากกินอาหารที่ขนิษฐาป้อน ขนิษฐาฟอร์มหน้าตาเอาจริง พอเห็นรามยอมกินแอบยิ้ม “อาจจะจืดหน่อยนะคะ ปรุงรสมากไม่ดี พอทานได้มั๊ยคะ”
“ครับ”
ขนิษฐาลงมือป้อนรามต่อ รามกินไปอย่างแสนจะเกรงใจ..เขาขยับตัวแล้วข้าวเปื้อนปาก ขนิษฐาหยิบผ้ามาเช็ดปากให้เบาๆอย่างอ่อนโยน...รามชะงักกับการดูแลที่ละเอียดอ่อนขนาดนี้ ถึงกับทำสีหน้าไม่ถูก
“ทานต่อค่ะ ยังเหลืออีกตั้งเยอะ” ขนิษฐาทั้งที่ก็เขินไม่น้อย ก็ต้องทำไม่รู้ไม่ชี้ ป้อนรามต่อ
“เห็นรึยางงง???” เพ๊อะที่อยู่ใต้ต้นไม้ตะโกนขึ้นไปถาม
บนกิ่งไม้สูงขึ้นไปหลายเมตร พวงปีนขึ้นไปพยายามสอดส่องห้องทำงานของสีหนาท “ม่านมันบัง เห็นไม่ชัด!!!”
“ขึ้นไปอีกสิพี่พวง”
“คนนะยะไม่ใช่ยีราฟ จะให้ไปเก็บยอดไม้กินรึไง”
เพ๊อะเหวอๆที่โดนด่า พวงพยายามขยับเปลี่ยนท่าให้ถนัดขึ้น
“เห็นแล้ว” พวงชะงัก เสียงคุ้นๆ ก้อนพูดขึ้น “ข้าเห็นรังมดแดงบนหัวแกน่ะ”
พวงตกใจ มองๆ เห็นไม่เห็นไม่รู้ รีบปีนลงมาอย่างเร็ว “ว๊ายๆๆ อร๊ายยยย” พวงพอลงมาถึงรีบสลัดเนื้อสลัดตัวใหญ่ “มันติดมามั๊ย คันน่ะ คัน!!!”
เพ๊อะรีบช่วยดู “ไม่เห็นมีเลยพี่พวง”
ก้อนแจกมะเหงกให้ซะทั้งคู่ “นี๊! มดมันไม่กัด ให้มะเหงกกัดหัวพวกแกสิ ใครใช้ให้ปีนขึ้นไปดูนายทำงานห๊ะ”
“พ่อ! นี่พ่อหลอกฉันเหรอ เห็นฉันโง่มากใช่มั๊ยถึงได้มาหลอกแบบนี้”
“เห็นว่าแกมันบ้าต่างหาก !!! ทำอะไรไร้สาระ อ้อมีสาระเหมือนกัน สาระแน”
“ก็ฉันไม่ไว้ใจนี่ พอออกมาจากป่านังหนูนาก็ทำตัวสนิทสนมกับคุณสิงห์ตัวติดกันยังกับ..ปลิงติดควาย ฉันแค่เปรียบเทียบ ฉันต้องดูให้แน่ใจว่าสองคนนั่นพออยู่ด้วยสองต่อสอง แล้วทำงานกันจริงๆรึเปล่า”
“ตกลงว่ายังไงพี่พวง ตกลงสองคนนั่นทำงาน หรือว่าทำ...อุ๊ย พูดแล้วกระดากปาก” เพ๊อะทำท่าเสียวซ่าน ขนลุกขนพอง
“พอแล้ว เยอะไปแล้วย่ะ” พวงชักไม่สบอารมณ์ “เท่าที่เห็นก็...ทำงานจริงๆแหละ”
“พุทโธ่”
พวงหน้าม้านไป จะจับผิดก็ไม่เจออะไร แต่แล้วพวงก็อมยิ้ม พูดฝันๆขึ้น “แปลว่า...ฉันก็ยังมีหวังอยู่” พวงยิ้มออก บิดไปบิดมา
ก้อนมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ ลูกกรู!!!! เฮ้อ!!!