บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 15 หน้า 3
สีหนาทเอื้อมไปหยิบแฟ้มนั้น เปิดแฟ้มนี่ เช็คจำนวนของไม้สักที่ลงบัญชีไว้ว่าตรงกับเอกสารที่จะเซ็นอนุมัติรึเปล่า
ขาของสีหนาทที่พาดไว้บนเก้าอี้เล็กและมีเบาะวางหนุนอยู่ เบาะขยับเลื่อนออก...
หนูนาซึ่งนั่งพิมพ์งานอยู่หันไปเห็น ก็ชะงัก “หนูนา ช่วยหาแฟ้มตัดสางของเดือนที่แล้วมาให้หน่อย”
“แป๊บนึงนะคะ” หนูนาลุกขึ้น แต่ไม่ได้ไปหาแฟ้ม เข้าไปช่วยขยับเบาะหนุนขาให้สีหนาทก่อน แล้วจึงไปหยิบแฟ้ม สีหนาทเห็นอย่างนั้น ก็อมยิ้มที่หนูนาคอยสังเกตและดูแล...หนูนาเอาแฟ้มมาวางให้ตรงหน้า
“ขอบใจนะ”
“หน้าที่ฉันอยู่แล้วค่ะ”
“ที่เธอช่วยดูแลฉัน...” สีหนาทส่งสายตาอบอุ่นไปพร้อมกับคำพูด
หนูนาสายตาและน้ำเสียงทำให้สะเทิ้นไป แทบมองหน้าไม่ติด “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้เอง”
หนูนากลับไปนั่งทำงาน ทำเป็นไม่เขิน แต่มือไม้ไปปัดปากกาหล่น รีบก้มเก็บอย่างเงอะงะ สีหนาทแอบขำหนูนาที่เก็บอาการขัดเขินไม่มิด หนูนาอาย ไม่กล้ามองสีหนาท สีหนาทหันไปหางานแต่แอบมองหนูนา อมยิ้มมีความสุข
สูทของวรรณที่จะใส่ไปประชุมวันพรุ่งนี้มาแขวนไว้ ลูกจันท์บอกอรุณี “ชุดคุณท่านที่จะไปประชุมที่เชียงรายค่ะ”
อรุณีมาตรวจดูความเรียบร้อย ระหว่างนั้นก็คิด..นึกเป็นห่วงรัศมีขึ้นมา
อรุณีต่อโทรศัพท์หารัศมี เป็นเสียงต่อสายแต่ไม่มีคนรับ ที่มือถือของรัศมี วางอยู่หน้ากระจก ภาพในกระจกเห็นว่ารัศมีกำลังมีโมเม้นท์สวีทกับศักดาอยู่บนเตียง อรุณีโทรติดต่อไม่สำเร็จ สายตากังวล และคิด...
ท้องฟ้าที่ไร่บัวขาวยามเย็น สีหนาททำงานจนฟ้าเริ่มมืด คุมการคัดเลือกสักที่จะตัด ดูคนงานทำมาร์คลงบนต้นที่เลือกแล้ว หนูนามองการทำงานของกลุ่มผู้ชายอยู่ห่างๆ ใจกระวนกระวาย
สีหนาทเดินกลับมาบอก “งานทางนี้ยังไม่เสร็จ ช่วงที่เราไม่อยู่ คนงานไม่กล้าตัดสินใจหลายอย่าง ฉันต้องมาคัดไม้เอง วันนี้คงไปเยี่ยมน้ารามไม่ทันแล้ว” หนูนาหน้าจ๋อยๆ แต่ไม่ได้ปริปากบ่น สีหนาทพูดอย่างรู้สึกผิด “ขอโทษนะหนูนา” เขาวางมือใหญ่บนศีรษะหนูนา โยกเบาๆอย่างปลอบโยน หนูนาแม้ผิดหวัง แต่เห็นว่าสีหนาทต้องทำงานจริงๆก็ไม่อาจจะว่าอะไรได้ “พรุ่งนี้นะ ฉันจะพาเธอไปแน่ๆ ถ้าทำไม่ได้อีก คราวนี้ว่าฉันได้เลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้”
สีหนาทได้ยินหนูนายอมพูดออกมา ค่อยโล่งอก ยิ้มได้หน่อยๆ โล่งไป...สีหน้าหนูนาครุ่นคิด รู้ดีว่ามีอะไรรออยู่ในวันพรุ่งนี้
บรรยากาศในไร่ยามเช้า ขนิษฐาจัดปิ่นโตเตรียมมื้อเช้าให้ราม ไข่กับบุญตาเป็นลูกมือ แล้วสีหนาทก็เดินเข้ามา
“นี่ของน้ารามใช่มั๊ยน้อง? งั้นเราไปด้วยกันเลย วันนี้พี่กับหนูนาจะเข้าไปเยี่ยมน้ารามด้วยคน”
บุญตาพูดขึ้นมา “เอ๊ะ แต่หนูนาออกไปแล้วนี่คะ”
สีหนาท และขนิษฐาต่างชะงักกันไป “ได้ยังไง! ก็นัดกันไว้แล้วว่าจะไปด้วยกัน”