บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 2 หน้า 2
“นี่ฉันเป็นแม่แกนะ ถ้าฉันไม่ตอบ แกจะทำไม!!”
“ได้ค่ะ แม่ไม่ตอบ นาจะไปหาคำตอบจากพ่อเอง!” หนูนาเดินออกไป
รัศมีอึ้ง “ยัยนา ฉันบอกว่าให้แกหยุด หยุดเดี๋ยวนี้นะ!! ห้ามไปไหนทั้งนั้น แกอย่าไปไหนนะ ยัยนา!!!” รัศมีเรียกลูกแล้วตามหนูนาไป
พอรัศมีออกไป วรรณที่ยืนนิ่งอยู่ ค่อยๆทรุดร่างลงกับเก้าอี้.... ผ่อนลมหายใจช้า... “ในที่สุด วันนี้...ก็มาถึงจนได้”
กระเป๋าเป้ถูกหยิบออกมาอย่างว่องไว หนูนาจับกรอบรูปพ่อ กระเป๋าสตางค์ และมือถือใส่ไป แล้วไปที่ตู้เสื้อผ้าจับเสื้อผ้ายัดใส่เป้อย่างรีบร้อน
รัศมีโผล่พรวดตามเข้ามา “หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ให้แกไปไหนทั้งนั้น !!”
“นาจะไป !! นาอยากรู้ว่าทำไมพ่อถึงทิ้งนาไป ในเมื่อพ่อยังรักนารักแม่อยู่” เธอเอาจดหมายเก็บใส่เป้
รัศมีหัวเราะใส่ “แกมันโง่ คิดดูซิ ถ้ามันรักแกจริงอย่างที่พร่ำพรรณนามา มันจะทิ้งแกไปตั้งสิบกว่าปีเหรอ รู้ไว้นะ มันน่ะเป็นฝ่ายทิ้งฉันกับแกไป”
หนูนาหน้าซีดเผือด “นาไม่เชื่อ”
“สิบห้าปี แกได้รับจดหมายจากพ่อแกซักฉบับมั้ย เงินสักบาท ของขวัญสักชิ้นมีมั้ย..เนี่ยเหรอที่ว่าพ่อรักแก ตลกที่สุด รู้ไว้ด้วยว่าเขาไม่ต้องการฉัน ไม่ต้องการแกอีกแล้ว!!” รัศมีจิ้มนิ้วที่หน้าผากหนูนาอย่างเน้นย้ำ“ทีนี้รู้ความจริงแล้ว พอใจรึยัง !!”
“นาไม่เชื่อ ตลอดสิบห้าปี แม่โกหกนามาตลอด นาจะไปถามพ่อเอง ว่าทำไมพ่อถึงทิ้งนาไป” หนูนายังดื้อรั้นเก็บของต่อ หยิบเสื้อผ้ามา รัศมียิ่งขึ้น!! ยื้อไว้ ทั้งจิก ตี ทึ้งจะเอาให้ทรุดให้ยอมให้ได้!! “ปล่อยหนู!!” หนูนาดิ้น ไม่ยอม ยังไงก็ไม่ยอม รัศมีกระชากเสื้อผ้าลูกหล่นกระจัดกระจาย หนูนาก็ยังไม่หยุด รัศมีทนไม่ไหว ตบหนูนาหน้าหัน เพี๊ยะ!!! หนูนาชะงักไป หนูนาช็อค “แม่…”
“ฉันบอกแกแล้วว่าอย่ามาหือกับฉัน อย่าอวดดีกับฉัน!!”
หนูนานิ่งไปหนึ่งอึดใจ เงยหน้า บอกแม่แน่วแน่ “แม่ห้ามนาไม่ได้หรอก !!” หนูนาคว้าเป้ วิ่งตัวปลิวออกไปเลย
“ยัยนา ยัยนา !!!”
หนูนาวิ่งลงบันไดมา รัศมีวิ่งตามออกมา เห็นหนูนากำลังวิ่งลงบันไดไป รัศมีตะโกนขู่ “ดี!! ถ้าแกกล้าออกจากบ้านนี้ ฉันจะไม่นับว่าแกเป็นลูกอีกเลย !!!”
หนูนาหันมามองแม่ แต่แล้วก็สะบัดหน้า เดินออกไป ! รัศมีอึ้ง! เจ็บใจมาก !
หนูนารีบเร่งเดินออกมา พอมองไปตรงหน้าเจอกับวรรณที่รออยู่ ผ่อนฝีเท้าลง เดินเข้ามาหาวรรณ...
“ตาห้ามหนูไปไม่ได้ใช่มั๊ย”
“ให้หนูไปเถอะค่ะ หนูอยากจะรู้ความจริง...ว่าทำไม....”