บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 2 หน้า 3
วรรณหันไปมองหลานสาวที่แววตาปวดร้าวอยู่ พยายามเกลี่ยกล่อม “เรื่องมันผ่านไปตั้งสิบกว่าปีแล้วจะไปรื้อฟื้นมันอีกทำไม อย่าลืมนะว่าแกยังมีอนาคตรออยู่ จะต้องไปเรียนต่ออีกไม่นานนี้แล้ว ทำไมถึงจะไปสนใจไอ้ผู้ชายที่ไม่ได้ดูดำดูดีแกมาตั้งสิบกว่าปี”
หนูนาเจ็บกับคำพูดของตา แต่ยังพยายาม “แต่ผู้ชายที่คุณตาพูดถึงคือพ่อของนานะคะ คุณตาเองก็เป็นพ่อที่มีลูกสาว นาคิดว่าคุณตาน่าจะเข้าใจ ขนาดแม่ขัดใจคุณตาขนาดไหน...คุณตาก็ไม่เคยตัดแม่ขาด” วรรณอึ้งไป “พ่อต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่าง ถึงทำแบบนี้ คุณตาคะ นาขอร้อง นาอยากไปเจอพ่อสักครั้ง อย่าห้ามนาเลยนะคะ”
วรรณถอนหายใจ ปฏิเสธได้ยากเหลือเกิน.. “แม้ว่าการได้พบเค้า อาจจะทำลายความสุขและอนาคตของแก ยังงั้นเหรอนารา”
หนูนายังยืนยัน “ค่ะ ขอแค่ได้คุยกับพ่อให้เข้าใจ แล้วนาจะกลับบ้าน และไปเรียนต่อตามที่คุณตาต้องการ” วรรณเห็นแววตาที่จริงจังของหลานสาว...รู้ว่าเหนี่ยวรั้งไม่ได้ ได้แต่พยักหน้าอย่างจำยอม หนูนาโล่งอก เดินเข้าไปกราบที่อกของวรรณ “นาขอบคุณคุณตามากนะคะ แล้วนาจะส่งข่าวมาค่ะ” หนูนาสะพายเป้ให้กระชับหลังแล้วเดินไปที่รถอย่างทระนง
รัศมีเดินตามออกมาเมื่อเห็นว่าวรรณปล่อยให้หนูนาไป ไม่พอใจโวยวายกับวรรณ “คุณพ่อยอมให้มันไปได้ยังไงคะ แกอวดดีนักใช่มั๊ย งั้นแน่จริง แกก็ไปแต่ตัว!! รถนี่ห้ามเอาไป เพราะมันคือสมบัติของบ้านนี้” หนูนากำลังจะใช้รีโมทเปิดประตูรถ ชะงัก เลยวางกุญแจไว้ที่กระโปรงหน้าแทน แล้วเดินไปตัวเปล่า “นังนา แก แก๊!!!!!!!”
วรรณหันมาปรามรัศมี “ที่แกคร่ำครวญอยู่นี่เพราะแกห่วงลูกหรือเพราะกลัวจะต้องเผชิญหน้ากับผัวเก่ากันแน่”
“คุณพ่อก็น่าจะรู้นี่คะ ว่าถ้ามีใครรู้เรื่องของราม เค้าคงลือวีรกรรมลูกเขย เจ้าสัววรรณกันไปทั่ว คุณพ่อจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
“จะไว้ไหน ก็เอาไว้ที่บ่าฉันนี่แหละ”
“แต่รัศทนไม่ได้!!!”
“แต่ฉันทนได้ ฉันชินแล้ว เพราะไอ้เรื่องที่แกก่อขึ้นทุกวัน มันก็อื้อฉาวพอกับเรื่องผัวเก่าแกนั่นแหละรัศมี เขาอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ เพราะทำผิดครั้งเดียว แต่แกมันทำซ้ำซากไม่รู้จักเข็ดจักเลิก!!!”วรรณพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้านไป ทิ้งให้รัศมีมองตามด้วยความเกรี้ยวกราด
“คุณพ่อ!!!” รัศมีตัดพ้อเสียงหลง แล้วรูดร่างทรุดลงอย่างหมดแรง
จุฑารัตน์กำลังดูฟุตสัมภาษณ์สีหนาทอยู่ในห้องตัด จุฑารัตน์ดูไปก็ปลื้ม จุฑารัตน์แปลกใจ “พี่ ทริมหน้าจุ๊ออกทำไม”
“ปลื้มจนออกนอกหน้า เดี๋ยวเอาช็อตหน้านิ่งๆใส่ไปแทน”
จุฑารัตน์จ๋อย โดนสอนซะ แล้วมือถือดัง “แป๊บนะพี่ หนูนา เมื่อกี๊ฉันโทรหาตั้งหลายครั้ง ทำไมจู่ๆวางไปเลย ......อยากได้ที่อยู่ไร่บัวขาว เฮ้ย!!อย่าบอกนะว่าน้ารามเป็นญาติแกจริงๆน่ะ”
หนูนาคุยมือถืออยู่ในรถแท็กซี่ “ยังไม่แน่ใจหรอก เลยจะลองไปดู”