บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 2 หน้า 5
เสียงครูดังซ้อนมา “เดี๋ยวเด็กๆ เดี๋ยวก่อนๆ อย่าเพิ่ง!!” เด็กๆเบรคเอี๊ยดดดดดดด สีหนาท ราม ก้อน เชษฐ์ และ พนักงานคนอื่นมองเด็กแล้วก็ขำ ครูกล่าว “ผมในฐานะตัวแทนของโรงเรียน และนักเรียนทุกคน ขอขอบคุณคุณสีหนาท และพี่ๆทุกคนแห่งไร่บัวขาวที่มาช่วยสร้างสนามเด็กเล่นให้พวกเรา ได้มีเครื่องเล่นได้เล่น และไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม สนามเด็กเล่นสวยงามมากๆเลยครับ เด็กๆ ชอบมั้ยครับ ?”
“ชอบครับ ชอบค่ะ”
สีหนาทยิ้มรับ ราม เชษฐ์ ก้อน และ ทุกคนยิ้มมีความสุข
สีหนาทประกาศ “ถ้างั้นก็ ลุยได้เลย!”
เด็กๆเฮ วิ่งเข้าไปเล่นอย่างสนุกสนาน สีหนาทมองตามอย่างสุขใจ
สีหนาทยืนคุยโทรศัพท์ ด้านหลังเห็นเด็กๆ เล่นเครื่องเล่นที่เพิ่งทำเสร็จอย่างสนุกสนาน “อืม..ธุระทางนี้ยังไม่เสร็จ แต่เดี๋ยวพี่ส่งคนไปรับเราได้” สีหนาทวางสายแล้วหันมามองซ้ายมองขวาเห็นรามยืนกอดอกมองเด็กๆเล่นอย่างมีความสุข “น้าราม !!”
“ครับ”
“ยัยน้องจะไปรับของ น้ารามช่วยเอารถไปรับเค้าที่โรงแรมแล้วพาไปหน่อยนะครับ
“ได้ครับ” รามรับคำอย่างรู้หน้าที่ แล้วนึกได้ “เออ แล้ว..จะไปรับของที่ไหนครับ ?”
“อ๋อ...ที่สนามบิน!”
บริเวณสนามบินเชียงรายที่มีผู้คนและนักท่องเที่ยวเดินสวนกันไปมา..หนูนาสะพายเป้เดินออกมาท่ามกลางผู้คน แม้จะรู้สึกคว้าง แต่แววตามีจุดหมาย
รามยืนพิงรถรออยู่.. ใกล้ประตูทางออกจากสนามบินด้านหนึ่ง...
หนูนาเดินออกมาที่อีกด้านหนึ่งไปหาบริการรถลิมูซีนของสนามบิน “ไปไร่บัวขาว บ้านห้วยเม็งค่ะ”
“ไร่บัวขาว” เจ้าหน้าที่ดูนาฬิกา “กว่าจะไปถึงก็มืด ทางขึ้นเขาด้วย คงไม่มีคันไหนไปอ้ะครับ”
“พอดี ฉันไม่ได้จอง เลยได้ไฟลท์ช้าไป งั้น ไปส่งที่โรงแรมในเมืองแล้วกันค่ะ”
“ครับ” เจ้าหน้าที่พยักหน้าให้คนขับพาหนูนาไปที่รถ
ทั้งสองเดินเข้ามาใกล้รถของรามมากยิ่งขึ้น หนูนาเดินมาจนอยู่ในระนาบเดียวกับรามที่พิงรถรออยู่ หนูนาเหลือบมอง...แต่ข้างรถรามว่างเปล่า... รามผละไปช่วยรับของจากขนิษฐาที่มีพนักงานช่วยเข็นรถใส่กล่องพัสดุหลายกล่องออกมา หนูนาหันกลับ เดินตามเจ้าหน้าที่ไป..ราม กับขนิษฐาเดินกลับมาที่รถ รามเอาของใส่ท้ายรถ เปิดประตูให้ขนิษฐา เสร็จก็เดินมาขึ้นรถที่ฝั่งตัวเองแล้วขับออกไป หนูนากำลังจะขึ้นรถ เสียงออกรถของรามรถทำให้หันไปมองอีกครั้ง...ท้ายรถรามแล่นออกไปซะแล้ว เจ้าหน้าที่เปิดประตูรถให้ หนูนาขึ้นไปบนรถ