บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 2 หน้า 4
จุฑารัตน์ เริ่มรู้สึกว่ามันแปลกๆ “จะไปหาเองเลยเหรอ ? แล้วนี่ไปยังไง ไปกับใคร?”
หนูนาบอกเสียงเจื่อน “ไปคนเดียว”
จุฑารัตน์ ยิ่งแปลกใจมากขึ้น “ห๊ะ! ถามจริง! นะ นี่... มีอะไรรึเปล่า?”
“จุ๊ ตอนนี้ฉันไม่รู้จะพูดยังไง เอาไว้...ฉันขอจัดการเรื่องนี้เองก่อน แล้วฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังนะจุ๊”
จุฑารัตน์ รู้สึกได้ว่าต้องมีอะไรบางอย่าง แต่ก็ยอมรับ “โอเค งั้นแกก็ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ เดี๋ยวฉันไลน์แผนที่ไร่ไปให้”
หนูนาโล่งอกที่เพื่อนเข้าใจ “ขอบใจนะจุ๊” เธอวางสายลง ใจคิดเรื่องพ่อ “พ่อ นากำลังจะไปเจอพ่อแล้วนะคะ” แววตาหนูนาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
ที่หมู่บ้านภูเขาสูง เชียงราย สีหนาทถอดเสื้อเห็นเหงื่อพราวไปทั้งตัวยืนจับปลายตาข่ายด้านหนึ่ง..อีกด้านเห็นรามจับตาข่ายอีกฝั่ง
“น้ารามพร้อมมั้ยครับ!!”
“พร้อมครับ !”
รามและสีหนาทจับตาข่ายดึงขึ้น ทั้งคู่กำลังช่วยกันทำสนามเด็กเล่นที่ใช้วัสดุจากธรรมชาติเน้นไม้ และเชือก ให้กับโรงเรียนบนดอยสูง มีเด็กๆรายล้อมให้กำลังใจและฝืนดูอยู่รอบๆ ด้วยความสนใจ ตื่นเต้น กับเครื่องเล่นใหม่ที่เริ่มจะเป็นรูปเป็นร่าง
“ฮู้ มีโกลฟุตบอลด้วย”
สีหนาทได้ยินเสียงฮูฮาของเด็กๆ ก็หันมายิ้มๆ “พวกเราเร่งมือกันหน่อย เด็กๆรออยู่”
เชษฐ์ และพนักงานคนอื่นขานรับขึ้นพร้อมกัน เด็กๆหัวเราะชอบใจ ตื่นเต้น ลุ้นๆ รามมองเด็กๆแล้วก็ยิ้ม...เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยเมตตาของราม สีหนาทหันมายกไม้ เลื่อยไม้ ตอกไม้ อย่างทะมัดทะแมง เครื่องเล่นค่อยๆเป็นรูปเป็นร่างขึ้นทีละชิ้น สีหนาททำงานท่ามกลางสายตาเด็กที่มองด้วยความสนใจ
“ลุยกันหน่อยครับใกล้แล้วๆ” สีหนาทหันไปอู้ภาษาเหนือกับเด็กๆ “อีกแป๊บเดียว รอได้มั้ยครับ”
“ได้ค่า / ได้คร้าบบบบบ” เด็กๆตอบด้วยความตื่นเต้น
สีหนาทหัวเราะรับ
เครื่องเล่นแต่ละชนิดทยอยๆ เสร็จ เรียบร้อย สวยงาม เก๋ไก่ น่าเล่นมากๆ บางอันใกล้จะเสร็จ สีหนาทเอาเด็กๆมาลองเล่น เช่น อุ้มเด็กตัวเล็กๆมาโยนใส่ตาข่ายดูว่ามันเด้งมั้ย / ให้เด็กลองเล่นชิงช้า / สไลเดอร์ / ที่ปีนป่าย เด็กๆทดลองเล่นอย่างสนุกสนาน สีหนาทเล่นกับเด็กๆ อย่างเป็นกันเอง
รามทำงานขรึมๆ แต่ก็มองสีหนาทเล่นกับเด็กแล้วหัวเราะเป็นครั้งคราว เขษฐ์ ก้อน เล่นกับเด็กอย่างสนุกสนาน
เครื่องเล่นทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย สีหนาทหันมาบอกเด็กๆ “เรียบร้อยแล้วครับ”
“เฮ !!!!!” เด็กๆจะพุ่งเข้าไปเล่น