บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 21 หน้า 2
หน้าหยด แววตาว่างเปล่า ริมฝีปากสั่นเหมือนมีถ้อยคำมากมายอัดแน่นข้างใน แต่ไม่มีคำใดหลุดจากปาก มีแต่น้ำไหลออกตา
ปาลคุยกับรินต่อ
“และถ้าผมขออะไรคุณได้ อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะริน ถ้าคุณอยากทำอะไรเพื่อคนอื่น ขอให้คนอื่นนั้นเป็นผมบ้างนะริน ผมไม่รู้จะทำยังไง ถ้าครั้งนี้ไม่ได้คุณคืนมา ผมขอนะริน อย่าทำแบบนี้อีก”
รินพยักหน้า ค่อยๆ สะอื้นออกมา แล้วโผตัวซบปาล “ฉันเหนื่อยจังเลยคุณ...”
“งั้นผมพาคุณกลับบ้านนะ” ปาลทำท่าจะลุกขึ้น รินรั้งตัวปาลไว้ กำเสื้อแน่น
“อย่าเพิ่งไปไหนได้ไหม อยู่ตรงนี้ แค่คุณอยู่ตรงนี้..นะ” รินกอดปาลแน่น แบบไม่ไหวแล้วกับชีวิต อะไรนักหนา
ปาลกอดรินแน่น เสียงโทรศัพท์ดึงขึ้น รินขืนตัวออกมารับสาย “ค่ะ แม่” รินหน้าฉงน
บ้านปาล แม่รินวางโทรศัพท์ อยู่กับแม่ปาลในครัว มองดูรอยคราบเลือด
“ทุกทีฉันห่วงก็แต่รินจะทำงานหนักเกินไป แต่ก็เชื่อว่ารินจะดูแลตัวเองได้ เลยให้อยู่ห่างบ้านคนเดียว .. แต่คราวนี้ฉันไม่กล้าปล่อยลูกอยู่เองแล้วจริงๆ”
“ฉันก็ไม่อยากจะทำตัวตื่นตูมไปจริงๆนะ แต่พอเห็น.. คราบเลือดนี่ ฉันว่ายังไงก็ต้องบอกเธอสักหน่อย”
“ขอบใจเธอมากนะ ฉันคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เพราะก่อนที่เธอจะโทรมาเล่า รินอยู่ๆ ก็โทรมาพูดจาแปลกๆ กับฉัน ทำท่าเหมือนจะลา....” แม่รินดูขวัญเสีย แม่ปุกปลอบ
“อย่าเพิ่งตีต้นไปก่อนไข้เลย ฟังหนูรินกับเจ้าปาลมาอธิบายดีกว่า มากันพอดี”
รินกับปาลเดินเข้ามาในครัว ปาลยกมือไหว้แม่ริน แม่รินรีบเดินมาหาริน
“แม่คะ .. ทำไมไม่ไปรอรินที่คอนโดล่ะค่ะ เกรงใจคุณน้าเขา”
“เกรงใจอะไรลูก ไม่เอาๆ คนกันเองทั้งนั้น”
“ก็เราน่ะทำให้แม่ร้อนใจ จนต้องมาปรับทุกข์กับแม่ปุกเขาน่ะสิ นี่พ่อเราเขาก็จะปิดรีสอร์ทมาด้วย น่าจะมาพรุ่งนี้แหละ”
“เอ่อ แม่ ไปกันใหญ่แล้ว บอกพ่อไม่ต้องมาหรอก รินไม่ได้เป็นอะไร ถามปาลดูก็ได้”
“เอ่อ ครับ”
“ยังจะมาช่วยกันปกปิดอีก งั้นตอบแม่มาสิ..ว่ารอยเลือด นี่มันอะไรกัน” สองคนอึกอึก แม่ๆ กอดอกหน้าเครียด
แม่รินชูไม้ตาย ชูจดหมายลาที่รินเคยเขียนไว้ “ถ้ารินไม่ได้กลับมา...” รินอึ้ง จำนน
“ตอบแม่มาได้รึยัง..ความจริงคืออะไร”