บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 21 หน้า 5
“แม่เคยบอกว่า คนเรากินอะไรก็เป็นอย่างนั้น ถ้าทุกคนได้รับอาหารดีๆ ก็จะให้พลังงานดีๆ ออกไป พี่ก็เลยคิดว่า ถ้ามีอะไร ที่แม่จะอยากทิ้งไว้ให้ทุกคน ให้นึกถึงแม่ ก็น่าจะเป็นหนังสือเล่มนี้”
เดือนมองหนังสืออย่างเศร้า มองหน้าฝน “เดือนคิดถึงแม่จังเลยพี่ฝน”
เดือนถือหนังสือไว้สะอื้น ฝนรับน้องเข้ามากอด “ไม่เอาน่ะเดือน ค่อยไปร้องที่บ้านนะ”
เดือนพยายามกลั้นสะอื้น ปาล รินเดินเข้า ริน ฝนหันไปเห็น “น้องรินรึเปล่าคะ”
เดือนชะงัก หันมองริน แววตาจุก แค้น
“พี่ฝน รินเสียใจด้วยนะคะ” รินมองเดือน “เสียใจด้วยนะเดือน”
“....แน่ใจเหรอว่ารินเสียใจ” รินเครียด มองปาล ปาลกระชับแขนรินให้กำลังใจ
“เดือน!”
“ทำไม พี่ฝนไม่ได้เห็นนี่ว่าเขาทำอะไรแม่” หน้ารินเครียด “
ไม่เอาน่ะเดือน รินเขาคงไม่ได้ตั้งใจ และการที่แม่ไป รินเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยนะ”
“ใช่...เขาไม่เกี่ยวข้องอะไรกับแม่ ไม่รู้จะมาทำไม” รินหน้าเครียดมาก จะเดินออก ปาลกุมมือรินไว้
ปาลดึงรินไว้ “เดือนครับ.... ขอให้รินได้กราบขอโทษแม่เดือนเถิดนะครับ บางทีสิ่งที่ที่รินทำไป อาจไม่ใช่ริน”
“ถ้าจะมารัก มาโชว์สปริตอะไรกัน ไปโชว์ที่อื่นเถิดนะคะ ไม่ใช่ที่งานศพแม่เดือน”
“เดือน! ไม่ทำแบบนี้สิ”
“ไม่เป็นไรค่ะ...รินลานะคะ” รินยกมือไหว้จะเดินออก ปาลจะเดินตามไป วิษณุเดินมา “ริน ปาล....”
รินกับปาลชะงัก “จะรีบไปไหนกัน” ริน ปาล หน้าเครียด เดือนยืนสะอื้นหน้าแค้นอยู่
“มีอะไรกันรึเปล่า”
ฝนยิ้มกลบเกลื่อน “ไม่มีอะไรหรอกณุ” ฝนบอกกับริน “ริน เชิญไปกราบแม่เถอะค่ะ”
เดือนสุดอดกลั้น โผงขึ้นมา “เดือนบอกแล้วไง ว่าอย่าให้เขามากราบแม่ พี่ฝนไม่ได้ยินรึไง”
วิษณุตกใจ เกิดอะไรขึ้น “มีอะไรกันน่ะเดือน”
“พี่ณุคะ พี่ณุจะตำหนิเดือนยังไงอีกก็ได้ แต่เดือนจะไม่ยอมให้คนที่คิดร้ายกับแม่เดือน เข้าใกล้แม่เดือนอีกเป็นอันขาด เดือนปกป้องแม่ไม่ได้ในยามเป็น แต่เดือนจะไม่ยอมให้เขาก่่อกวนวิญญาณของแม่เด็ดขาด ไม่อย่าง นั้น เดือนจะเรียกตำรวจมาเดี๋ยวนี้” เดือนวางหนังสือของชำร่วยหยิบโทรศัพท์ ทำท่าจะโทร
“เดือน...ไม่เอาน่ะเดือน”
“ปล่อยเดือนนะพี่ฝน ปล่อยเดือน...”
ปาลมองวิษณุอย่างคาดคั้น “พี่ณุครับ ช่วยบอกเดือนหน่อยสิครับ ว่ารินไม่ได้ทำเรื่องทั้งหมดนั่น”