บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 21 หน้า 3
บ้านปาล แม่ปุกนั่งอ้าปากค้าง อึ้งๆ ฟังที่ลูกพูด ปาลเล่าว่าละครเรื่องที่ทำเกี่ยวข้องกับอดีตของวิษณุและมีผีชื่อหยดที่มาขอเข้าสิงริน และรินยอม แม่รินตกใจมาก น้ำตาไหล
“เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ ผมขอโทษนะครับที่ไม่บอกคุณน้ากับแม่” ปาลยกมือไหว้แม่ๆ
“โอ้มายกอด ! แม่นึกว่าเรื่องพวกนี้มีแต่ในละครที่ปาลเล่นซะอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องจริง
“ริน เรื่องใหญ่ขนาดนี้ หนูปิดแม่ทำไมลูก....” แม่รินทั้งกลัว โมโห เข้าไปจับไหล่รินแน่น
“ถ้ารินเป็นอะไรขึ้นมา แม่จะทำยังไง ทำไมถึงได้ทำอะไรบ้าระห่ำขนาดนี้”
“รินไม่นึกว่า ทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้” รินโผหาแม่ สองคนกอดกันแน่น แม่ร้องไห้ รินก็ร้องไห้
แม่ปุกกับปาลมองอย่างห่วงๆ แม่ปุกปลอบแม่ริน “หนูรินเค้าคงไม่อยากให้เธอกังวล แถมอยู่ไกลด้วย ขนาดตาปาลอยู่ใกล้ๆ รับรู้เรื่องทั้งหมด ลูกสาวเธอยังไม่ยอมบอกเลย” รินอึ้ง มองปาล รินรู้สึกผิด
“ห้ามทำแบบนี้อีกนะริน เข้าใจไหมลูก”
“ค่ะ แม่ รินขอโทษนะคะ” สองแม่ลูกกอดกันแน่น รินหน้าเสีย รู้แล้วว่า ทำสิ่งที่ใหญ่เกินตัวไปมากจริงๆ
“คืนนี้ไม่ต้องกลับคอนโดหรอกนะ นอนที่นี่กันก่อนแล้วกัน”
ปาลเปิดประตูพารินเข้ามาห้องพระ รินเดินตามเข้ามา มองไปรอบๆ เห็นความระเนระนาด โคมไฟที่หยดฟาดปาล.. ปาลเห็นรินนิ่ง หันไปมอง “ฝีมือฉันใช่มั้ย” ปาลไม่ตอบ
“ปาล” รินน้ำตาคลอ “ฉันขอโทษนะ.. ที่ทำร้ายคุณ”
“ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้ว ว่าคุณไม่ได้ทำร้ายผมสักหน่อย หยดต่างหากที่ทำร้ายผม”
ปาลเดินไปเก็บโคมไฟขึ้น ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฉันนี่มันแย่จริงๆ คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงจะแก้ปัญหาทุกอย่างได้ เห็นไหม...มันไม่มีอะไรดีขึ้นสักอย่าง ทำไปทำไมก็ไม่รู้” รินนั่งลงเหนื่อยๆ หน้าโต๊ะหมู่ ปาลมองรินอย่างสงสาร
“ไม่เอาสิคุณ คุณแค่ผิดหวัง .. ไม่ใช่ว่าคุณต้องหมดหวังกับทุกเรื่องสักหน่อยนะ”
รินมองปาลอย่างอ่อนแอ ปาลคว้าตัวรินมากอดไว้แน่น
ภายในห้องใต้ดิน หยดนั่งคู้ตัวอยู่ข้างหีบ หยาดอยู่ที่ประตูกำลังจะเดินออก หยดหันมองน้อง เพรียกหาด้วยความกลัว “อีหยาด...เอ็งจะไปไหน”
หยาดตอบไม่มองหน้า โกรธ “ฉันจะไปงานศพแม่”
หยดหน้านิ่ง หยาดหน้ากล้ำกลืนโกรธพี่ เปิดประตูเดินออกไป หยดมองตาม แล้วมองตัวเองในกระจก เห็นแผลที่หน้าท้อง หยดสะอื้น “ยิ้มสิอีหยด มันตายสมใจมึงแล้ว มีความสุขสิอีหยด”