บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 21 หน้า 4
หยดพูดแบบรันทดตัวเอง หน้าตาสะอื้น...
วัด กรอบรูปหน้ายุพดีในงานศพ เห็นวิษณุถือธูปคุยกับแม่ยุพดี
“อภัยให้ผมด้วยนะครับแม่ อีกไม่นานคงถึงเวลาชดใช้กรรมของผมเช่นกัน”
วิษณุก้มกราบแล้วเดินออกมา เจอฝนคุยโทรศัพท์ “โอเค งั้นเดือนให้เขาแก้ก่อนละกันนะ เดี๋ยวจะไม่ทันวันเผา”
“มีอะไรรึเปล่าฝน”
“ไม่มีไรณุ พอดีไอ้หนังสือของชำร่วย เขาพิมพ์ชื่อแม่ผิดน่ะ ฝนเลยให้เดือนไปดูที่โรงพิมพ์ กลัวจะไม่ทันแจกวันเผา”
“ให้ณุไปช่วยได้นะ”
“ขอบคุณนะณุ ณุไปนั่งในศาลาเถิด เดี๋ยวพระจะมาแล้ว ฝนเข้าไปดูข้างในแป๊ปนึงนะ” วิษณุยิ้ม ฝนเดินออก
วิษณุหันกลับมาเห็นใครคนหนึ่ง วิษณุยิ้มเจื่อนๆ “กิฟท์” กิฟท์หน้าตาสงบ ยิ้มนิ่งๆ ให้วิษณุ
วิษณุแยกมาคุยกับกิฟท์ กิฟท์มองกำไล หน้านิ่งๆ เล่าอย่างช้าๆ
“ตั้งแต่ที่พี่ณุให้กำไลวงนี้มา กิฟท์ก็ฝันเรื่องเดิมๆทุกวัน มีเสียงผู้หญิงร้องไห้เรียกกิฟท์ บอกว่าเธอชื่อหยาด และเรียกกิฟท์ว่าเป็นคุณกำไล กิฟท์ไม่อยากจะเชื่อเรื่องทั้งหมดนี้เลย” วิษณุมองกิฟท์อย่างเข้าใจ
“กว่าพี่จะยอมรับความจริงทั้งหมดนี้ได้ ก็ไม่ง่ายเหมือนกัน” กิฟท์ฟังอย่างเข้าใจสิ่งที่ณุพูด
“ค่ะ ตอนนี้...กิฟท์เริ่มเข้าใจแล้ว ว่าทำไมกิฟท์ถึงได้มาเล่นละครกับพี่ณุ”
“พี่ขอโทษนะกิฟท์กับเรื่องในอดีต พี่เอง ยิ่งได้รู้ความจริงพวกนั้น พี่ก็ยิ่งรังเกียจตัวเอง ในสิ่งที่พี่ทำร้ายกิฟท์ และผู้หญิงคนอื่นๆ” กิฟท์มองณุอย่างกระอักกระอ่วนใจ
“พี่ณุ อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะ ถ้าพี่ณุรังเกียจตัวเอง กิฟท์ก็ต้องรังเกียจตัวเองเหมือนกัน สิ่งที่กิฟท์ทำกับพี่ณุไว้ หรือแม้แต่กับนางหยาด มันก็น่ารังเกียจพอกัน....” วิษณุค่อยยิ้มออกมา ดีใจที่กิฟท์เปิดใจ
“กิฟท์ขอตัวไปไหว้แม่ก่อนนะคะ” กิฟท์ลุกออก หน้าวิษณุปลอดโปร่งขึ้นมานิดหนึ่ง
เห็นบรรยากาศในศาลา ฝนรอรับแขก ค่อนข้างโศกเศร้า เดือนเดินมาพร้อมหนังสือของชำร่วยในมือ มีกระดาษห่อทับว่า “หนังสือที่ระลึกงานศพ คุณแม่ยุพดี ศรีวนาไกร” เดือนเดินไปหาฝน
“พี่ฝน แก้เรียบร้อยแล้วนะ เดี๋ยวเขามาส่งพรุ่งนี้ อันนี้เล่มตัวอย่างน่ะ”
เดือนยื่นหนังสือของชำร่วยในมือให้ฝน ฝนรับมาดู “ทำไมพี่ฝนถึงเลือกเอาหนังสือเล่มนี้เป็นของชำร่วยล่ะ”
ฝนยิ้ม เดือนหยิบหนังสือมาดู พลิกหน้าไปมา เห็นเป็นตำราทำกับข้าวที่แม่เดือนชอบใช้บ่อยๆ