บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 15 หน้า 4
หยดโดนแม่จี้ปมเรื่องท้องก็หน้าเสีย
“จักมาขลุกตัวนอนอยู่แต่ในห้องได้เยี่ยงใด เอ็งต้องหัดกินของบำรุงร่างกายบ้าง หลานข้าจักได้แข็งแรง ร่างกายเอ็งก็จักมีภูมิบ้าง มิเจ็บเหมือนวันนั้นอีก”
“กินเถอะนะจ้ะพี่หยด เดี๋ยวฉันป้อนให้ก็ได้”
“ไม่ต้อง!! ข้ากินเองได้!!” หยดกระชากน้ำแกงมาจากหยาด หยาดหน้าเจื่อน
หยดหยิบน้ำแกงมากินแบบเกร็งๆ กลัวว่าแม่รู้ว่าไม่มีลูกแล้ว หยาดสังเกตหน้าพี่ดูแปลกๆ
นายแม่เดินนำนางสายที่ถือพานใส่มะพร้าว และของเปรี้ยวเข้ามาที่โถงเรือนวนาเทพ
“ถือให้ดีละอีสาย มะพร้าวอย่าให้หก หลานข้าจะได้ผิวขาว”
“เจ้าค่ะ แหม.. ไหนจะบรรดาของเปรี้ยวนี่อีกเล่า คุณกำไลเธอโปรดนัก”
นายแม่ยิ้มพอใจ ก่อนจะมองหากำไล แต่ไม่เจอ
“ปกติแม่กำไลต้องออกมารับลมกล่อมคุณแดงแล้วสิ.. นี่ไปอยู่ที่ใดกันรึ” เจอบ่าวที่วิ่งถือยาหอมผ่านไปต่อหน้า
นายแม่ส่งสัญญาณให้นางสายรีบรั้งไว้ “นี่เอ็งจักรีบไปที่ใด!” บ่าวหมอบ “ฉันจักรีบเอายาหอมไปให้คุณกำไลเจ้าค่ะ คุณกำไลวิงเวียนหนักตั้งแต่เช้า อาเจียนไม่หยุดเลยเจ้าค่ะ”
“ตายจริง!!” นายแม่หุนหันรีบเดินไปที่ห้องของกำไล
นายแม่เปิดประตูเข้าไปในเรือน เห็นบ่าวกำลังไกวคุณแดงอยู่ในแขน กำไลโก่งโค้งอาเจียนลงโถไม่หยุด หยาดพยายามลูบหลังกำไล “คุณกำไล ยาหอมกำลังมาแล้วนะเจ้าคะ ทนไว้ก่อนเถิดเจ้าค่ะ”
นายแม่รีบวิ่งเข้าไปในห้อง ประคองกำไล หยาดถอยไปอยู่ข้างๆ
“แม่กำไลแพ้ท้องหนักเยี่ยงนี้ เหตุใดพวกเอ็งมิให้คนไปตามหมอเล่า! อีสาย! เอ็งรีบไปตามหมอมาให้ข้าประเดี๋ยวนี้!” นางสายจะวิ่งไปตามคำสั่งของนายแม่ กำไลรีบเช็ดปาก รั้งแขนแม่
“มิต้องดอกเจ้าค่ะ ลูกมิได้เป็นอันใดมาก เพียงแต่แพ้ท้องหนักเฉยๆ”
“แต่คุณกำไลยังรับประทานอะไรไม่ได้ตั้งแต่เช้าเลยนะเจ้าคะ”
นายแม่ได้ยินหยาดยิ่งโมโห อาละวาดหนักกว่าเดิม “เด็กบอกแม่กำไลมิได้กินข้าวตั้งแต่เช้า แถมยังอาเจียนมิหยุดอีก มิตามหมอมาได้เยี่ยงใด ยังจักทำตัวเป็นเด็กอยู่รึเรา!”
“แต่..”
“นังสาย! ข้าบอกให้ไปตามหมอมา หมอประจำที่รักษาลูกข้าที่เรือน ได้ยินรึไม่!”