บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 15 หน้า 5
“เมื่อเช้าบ่าวไปตามที่โรงหมอแล้ว แต่ไปถึงก็ได้ยินคนเค้าก็พูดกันให้ทั่วว่า หมอที่มารักษาคุณกำไลและอีหยดที่เรือน.. โดนคนฆ่าตายในป่าไปตั้งแต่เดือนก่อนแล้วเจ้าค่ะ!!” ทุกคนอึ้ง กำไลตกใจ หยาดตกใจ
เรือนบ่าว หยาดกำลังจัดน้ำแกงเลียงวางให้หยด พร้อมชามยาบำรุง แม่เยื้อนถามหยาด
“นี่... หมออีหยดมันตายแล้วรึ!!”
“จ้ะแม่” หยดที่นั่งหน้าซีด รับน้ำแกงยามาจากหยาด
“กินช้าช้านะจ้ะพี่หยด..นางสายบอกไปคุยกับชาวบ้าน เค้าบอกว่าไปเจอหมอโดนทุบจนตายอยู่ในป่า ทางการกำลังเร่งหาตัวคนทำอยู่จ้ะ” หยดมองแม่กับน้องพูดกัน แล้วมือที่ถือน้ำแกงสั่นๆ พยายามยกช้อนขึ้นจิบแกง
แม่เยื้อนฟังแล้วก็ถอดถอนใจ “เฮ้อ เวรกร๊รม เวรกรรม .. ใครหนอช่างใจบาปหนัก! นี่ทำบาปหนักขนาดนี้ ข้าว่าอีกมินานดอก ทางการเก่งนัก ประเดี๋ยวต้องตามจับคนชั่วไปลงโทษได้แน่!! ข้าละอยากเห็นคนเยี่ยงนี้โดนแขวนคอนัก!” ชามน้ำแกงตกลงจากมือหยด กระเด็นไปทั่วพื้น หยาดกับแม่ตกใจ “พี่หยด! ร้อนตรงไหนรึไม่จ้ะ”
“ซุ่มซ่ามจริงอีหยด กินอยู่ดีๆ ทำไมสาดน้ำแกงเสียได้ ตกใจอันใดของเอ็งนักหนา!”
“ฉัน..” หยดพิรุธ “ฉันเจ็บท้องน่ะแม่ อยู่ดีๆก็เจ็บนัก มิรู้เป็นอันใด” หยาด แม่เยื้อนเร่งกันทำความสะอาดเรือน
หยดสีหน้าเคร่งเครียด กลัวความผิดตัวเอง
เรือนบ่าว หยดกำลังนั่งฉีกกากมะพร้าว ก่อนเอามาวางทบกับแถบผ้าเก่าๆ แล้วตั้งใจผูกปม แม่เยื้อนเดินเอายาบำรุงเข้ามาให้หยดตามปกติ หยดไม่รู้ตัว แม่เยื้อนเห็นหยดกำลังนั่งฉีกกากมะพร้าวอยู่ ก็ตกใจ
นางเยื้อนผลักประตู “อีหยด!!”
หยดตกใจ “แม่!!”
หยดเห็นแม่ก็รีบกวาดกากมะพร้าวเข้าที่นอน แต่แม่เยื้อนปราดไปหยิบกากมะพร้าว “นี่มันอันใด!”
“ปะ.. เปล่านิจ้ะแม่”
“ตอบข้ามา..” แม่เยื้อนคาดคั้น “เอ็งเอากากมะพร้าวนี่มาทำไม”
“ฉัน.. ฉัน..” หยดกลัวแม่จนตัวสั่น แม่เยื้อนชูกากมะพร้าวใส่หน้าหยด
“อย่าบอกข้านะ.. ว่าเอ็งเอามาทับผ้ารองระดู.. เอ็งมีระดูได้เยี่ยงใดอีหยด!”
หยดรู้แม่ว่ารู้แล้ว ก็หน้าซีด ยกมือไหว้แม่ “แม่ ฉัน”
แม่เยื้อนเห็นหยดยอมรับ ก็ปราดไปกระชากหยดมาเขย่าด้วยความโกรธทันที
“เอ็งจักพูดอันใดอีก! เอ็งเอ็งทำเยี่ยงนี้ได้เช่นใด! ห้ะ!!”
แม่เยื้อนเปิดผ้าออก รื้อกากมะพร้าวโดนความโมโห เขวี้ยงใส่หยด