บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 6 หน้า 5
“โอ๊ย! เรื่องธรรมดาคนมันเพิ่งเคยครั้งแรกน่ะหยาดเอ๊ย” หยาดตาโต เอามือปิดปากแม่เยื้อน มองซ้ายมองขวา
“เบาๆสิแม่” แม่เยื้อนยิ้ม มองหยาดอย่างเอ็นดู “มาน่ะ อย่าร้อนใจไปน่ะเอ็ง เรื่องขี้ผง”
แม่เยื้อนแช่ผ้าในกะละมัง โรยเกลือลงไปจำนวนมาก หยาดช่วยแม่เยื้อนซักเอามือขยี้ๆซักผ้า
“เกลือนี้ดีจังนะจ๊ะ ฉันไม่ยักเคยรู้” แม่เยื้อนจากไป หยาดซักผ้าอยู่คนเดียว หยดมองอย่างเคียดแค้น
“หยาด ซักผ้าอะไรของเอ็ง” หยดปราดเข้าไปที่กะละมัง หยาดห้ามไว้ หยดหยิบผ้าปูที่นอน ขึ้นมาดู
“อย่าพี่” หยดอึ้ง ผ้าปูที่นอนมีรอยเปื้อนเลือดจาง
“เลือดออกมากอยู่ คุณกำไลเธอคงเจ็บนัก สงสารเธอนะพี่” หยดตาเหลือก
“เจ็บนักหรือ นังสำออย เจ็บแล้วทำไมไม่ตายๆไปเสียเล่า กูนี่เจ็บในอกกว่ามันไม่รู้จักกี่เท่าต่อกี่เท่า”
หยดเทผ้าในกะละมังลงดินเอาเท้าขยี้ๆ หยาดตกใจ
“อีกำไล มึงได้เป็นเมียคุณพระไปแล้ว อย่านึกว่ากูจะยอมแพ้ ต่อให้ต้องเป็นรองมึง กูก็จะเป็นหอกข้างแคร่ เป็นเมียคุณพระคาตามึง ให้มึงกระอักเลือดเจ็บกว่านี้อีกร้อยเท่า มึงคอยดู”
หยาดมองหยดอย่างสงสาร หนักใจ เป็นห่วงคุณกำไล ทำอะไรไม่ถูก
เวลาโพล้เพล้ ภายในท่าน้ำ หยดใส่ผ้าถุงไปอาบน้ำที่ท่า สายตาหยดมองไปทางสายแม่น้ำอย่างมาดหมาย “ใกล้เวลาคุณพระจักกลับบ้านแล้ว” หยดขัดเนื้อขัดตัว เพลิดเพลินที่ท่าน้ำ เรือของพระวนาเทพเพิ่งกลับจากราชการแล่นผ่าน พระวนาเทพเหน็ดเหนื่อยจากงานเกือบจะหลับ หยดมองไปทางเรือ ค่อยๆหย่อนร่างลงน้ำตีโป่งผ้าถุง พระวนาเทพเหลียวมอง หยดปรายตามองพระวนาเทพ คลื่นจากเรือปะทะร่างหยด หยดร้องเบาๆ
หยดอุทาน “คุณพระช่วย” พระวนาเทพหันมองอย่างตกใจ กลืนน้ำลาย
พระวนาเทพตีเนียน เล่นมุก “ว่ากระไร เรียกฉันรึ”
หยดหันมา สำรวมกริยาตอบเจ้านายตามหน้าที่ ลอยคอเงยหน้าคุยกับคุณพระวนาเทพ “เปล่าเจ้าค่ะ”
“แม่ชื่อกระไรนะ”
“หยดเจ้าค่ะ คุณพระเคยช่วยหยดไว้ที่ตลาดอย่างไรเล่า”
พระวนาเทพยิ้ม แอบเด๋อหนึ่งวิ แล้วก็ยิ้มพูดต่ออย่างไม่สะดุด “งามออกปานนี้ใยจักลืมได้ แต่ครานั้นฉันมัวหลงตะลึง เลยมิได้ถามชื่อเสียงเรียงนามแม่เอาไว้ แม่ชื่อแม่หยดนี่เอง”
“เจ้าค่ะ” พระวนาเทพยื่นมือให้หยดจับ หยดจับมือลอยคอคุยกับพระวนาเทพ หยดเขินอาย ผ้าถุงหลุดโดยไม่รู้ตัว ผ้าถุงที่หลุดลอยห่างออกไป พระวนาเทพเห็นก็อมยิ้ม ไม่บอกหยด หยดเห็นอะไรลอยตุ๊บป่องๆ เพิ่งรู้ว่าเป็นผ้าถุงของตัวเองที่หลุดลอยไป ก้มดูตัวเองเพิ่งรู้ว่าโป๊ หยดตกใจ “ว้าย!”
หยดดำน้ำหนีไปด้วยเขินอายตามเนื้อผ้า หยดว่ายจะตามไปเก็บ พระวนาเทพหัวเราะหึๆ มีความหื่นปนเอ็นดู