บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 5 หน้า 2
“เอ้า! เร่งมือหน่อยครับ วันหลังเอาให้เรียบร้อยก่อนเข้าเซ็ทเลยนะ”
ช่างหน้า ช่างผมรีบวิ่งเข้าไปจับผมกิฟท์อย่างเกร็งๆ กิฟท์ทำหน้าหงุดหงิดเป็นคุณหนู ผีอีหยดยืนมองกิฟท์ที่เป็นคุณกำไลให้คนปรนบัติ ด้วยสายตาอาฆาต
หน้าเซ็ทเริ่มถ่ายทำ กิฟท์นั่งอยู่บนเตียง ถือกำไลที่พระวนาเทพมอบให้ สายตาหวานซึ้ง พายหมอบต่ำอยู่ที่พื้นแบบทาส ลอบมองคุณกำไลด้วยความอิจฉา มาดร้าย “คุณกำไลคิดสิ่งใดอยู่รึ ให้บ่าวช่วยได้รึไม่เจ้าคะ”
“ข้าคิดไม่ตกน่ะสิหยาด ว่าข้าจักเชื่อคำคนดีหรือไม่.. ข้าจักรับรักเค้าดีหรือไม่”
“บ่าวว่า..” พายลังเล “ว่ามาเถอะหยาด ว่าเจ้าคิดเห็นเป็นเช่นไร”
“คำพูดของชายใด เชื่อได้จริงบ้าง .. หากคุณกำไลเชื่อในคำรักของพระวนาเทพ มิกลัวจักต้องเจ็บเหมือนนายแม่รึเจ้าคะ” กิฟท์มองกำไลด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ก่อนจะตัดใจส่งกำไลให้พาย
“ข้าไม่อยากได้กำไลวงนี้แล้ว เจ้าเอาไปเถิด” พายยิ้มร้าย ก้มกราบเท้ากิฟท์ ก่อนจะแบมือ เงยหน้ารับ
กิฟท์เห็นพายเงยหน้ามา จากพายที่หน้าสวยๆ กายเป็นหน้าผีหยด กิฟท์ตกใจ “กรี้ดดดดดดดดดดดดดด”
วิษณุหลังมอนิเตอร์ เห็นกิฟท์อยู่ดีๆตกใจเสียสติ “คัทททท!!”
พายผวาเข้าไปหากิฟท์ด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรไปคะ!”
“ออกไปให้พ้นหน้าชั้น!! ออกไป!”
วิษณุรีบเข้าไปดูกิฟท์ในเซ็ท “กิฟท์เป็นอะไรครับ ตกใจอะไร”
กิฟท์กลัว “คือเมื่อกี้.. กิฟท์ กิฟท์เห็น...” กิฟท์จะบอกวิษณุว่าเมื่อกี้เห็นผี แต่มองไปก็เห็นแต่พาย คิดว่าตัวเองคงหลอนเอง ทีมงานทุกคนมองกิฟท์แบบงงๆ กิฟท์ตั้งสติ
“กิฟท์คงตาฝาดไปค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ กิฟท์ขออีกเทคนะคะ”
ไวิษณุมองกิฟท์แบบไม่แน่ใจ พายเองก็งง กิฟท์รวบรวมสมาธิ เตรียมเล่นเทคต่อไป
ภายนอกเรือนพระวนาเทพ รินมองน๊อต นึกเรื่องเมื่อวาน
รินจะเดินไป ประสานงานเรียกไว้
“พี่ริน”
“มีไร”
“คือ...ก่อนที่พี่จะถ่าย หนูได้ยินพี่เดือนเค้าพูดอะไรแปลกๆ”
“แปลกยังไง”
“ก็เขาบอกว่า พี่รินทำเก่งอวดพี่ณุ ขอให้ตกม้าตาย” รินอึ้งไปนิดหนึ่ง เริ่มกังวล ศัตรูเปิดเผยตัว