บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 5 หน้า 4
กิฟท์กลัวจนมือที่ลูบกำไลสั่น แต่ไม่ยอมมองผีหยดอีก ผีหยดยังจ้องตากิฟท์เขม็ง
“คัททททท! ผ่านซีนต่อไปได้เลยบอล”
“ครับพี่!”
กิฟท์พุ่งออกไปจากเซ็ททันที สวนทางกับพาไล “กิฟท์.....” กิฟท์ก้มหน้าก้มตาเดินหนีไป ไม่สนใจพาไล พาไลงง
พาไลเดินตรงเข้าไปหาต้น “เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าต้น กิฟท์เป็นอะไรรึเปล่า”
“ผมก็ไม่รู้พี่”
อีหยดมองอย่างนึกสนุก ผีหยาดปรากฏตัวขึ้น “พี่หยด พี่หยดทำสิ่งใดอีกแล้ว”
“ข้าก็แค่แกล้งนังกำไลมันนิดๆ หน่อยๆ”
“พี่ทำอย่างนั้นทำไม คุณกำไลท่านไม่เคยคิดร้ายกับพี่เลยนะ”
“เอ็งอย่ามาแหล...ไม่ใช่เพราะมันหรอกหรือ ชีวิตข้าถึงได้เป็นเยี่ยงนี้ ไม่ใช่เพราะมันรึ ที่แย่งความเป็นคุณหยดไปจากข้า”
ย้อนอดีต เรือนท่านเจ้าสัวไกร หยดมาแอบดูกำไลที่เดินเล่นในสวนกับนางสาย หยดมองผ้าผืนใหม่ของกำไลอย่างไม่วางตา นางสายปลื้ม “ตอนเห็นผ้ายกผืนนี้ที่เจ้าสัวส่งให้คุณหนู บ่าวก็ว่าสวยแล้วนะเจ้าคะ แต่พอคุณหนูนุ่งแล้ว สวยกว่าเดิมอีกเจ้าค่ะ!”
กำไลยิ้ม “สายปากหวานเกินไปรึไม่ ถึงจักชมเชยข้าเยี่ยงใด ข้าก็มิมีรางวัล อัฐอันใดให้ดอก”
“บ่าวพูดจริงเจ้าค่ะ! ผ้ายกสูงค่าขนาดนี้ สวยเหมาะสมกับคุณหนูกำไล ของบ่าวเท่านั้น! นุ่งแล้ว สมราศีคุณหนูบ้านเศรษฐีใหญ่จริงๆ ถ้านายแม่กับเจ้าสัวเห็นจักต้องชมไม่หยุดปากเลยเจ้าค่ะ”
กำไลเขินที่สายชม หยดได้ยินบ่าวพูดชื่นชมกำไล ก็ยิ่งส่งสายตาเคียดแค้นให้กำไล
ภายในเรือนท่านเจ้าสัวไกร ห้องนอนกำไล กำไลเดินมานั่งที่เตียง บนเตียงมีผ้าผืนใหม่พับไว้ หยดถือน้ำอบเข้ามาในห้อง ก่อนจะก้มลงหมอบกราบแบบเสียไม่ได้ กำไลดีใจ “อ้าว! หยดมาแล้วรึ แล้วหยาดเล่า”
“หยาดมันช่วยแม่ทำงานครัวอยู่เจ้าค่ะ เลยวานให้บ่าวเอาน้ำอบมาอบผ้าให้คุณกำไล”
หยดลุกไปหยิบผ้าเหมือนจะเอาไปอบ แต่ดันสะดุดทำผ้าหล่นที่พื้น น้ำอบหก กำไลตกใจ หยดรีบหมอบลงไปกราบขอโทษกำไล หยดเสียงสั่น “ขอโทษเจ้าค่ะคุณหนู บ่าวไม่ดีเอง อย่าลงโทษบ่าวเลยนะเจ้าคะ”
“มิใช่เรื่องใหญ่อันใดดอก.. เจ้าเพียงเอาไปซักใหม่มาให้ข้าได้รึไม่ หากเจ้าคุณพ่อรู้ว่าผ้ายกผืนใหม่มีรอยเสีย ข้าแลเจ้าจักโดนเอ็ดเอา ทั้งคู่เสียกระมัง”