บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 7
นางบาป ตอนที่ 7
บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรบทโทรทัศน์ : จันมณี/ชื่นใจมาลี/ภัณฑ์ณัฐ วงศ์วัชรกมลสามารถรับชม นางบาป ได้ทุกวัน พุธ-พฤหัสบดี ทาง ช่อง 3 (คลิกเพื่อรับชม)
วันใหม่ วัดเก่าๆ โบราณ สะอาดสะอ้าน วิษณุก้มลงกราบพระ หน้าตาไม่สบายใจ
“หลวงพ่อครับ ผมไม่รู้จะทำอย่างไรดี เรื่องราวในอดีตที่ผมเคยเรียนหลวงพ่อไป มันยังตามมารบกวนผมอยู่”
“ความคิด..มันไม่ได้รบกวนเราหรอก เราต่างหากที่ไปรบกวนมัน ต่อสู้กับมัน จนเกิดเป็นความทุกข์ใจ เพราะความรู้สึกโกรธเกลียดที่เกิดขึ้น”
“แล้วผมควรทำยังไงครับหลวงพ่อ”
“เฝ้าดูมันไป ไม่ต้องทำอะไรกับมัน อดีตก็คือดีต เราย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้หรอกนะโยม”
“แต่ผมก็อยากที่จะชดเชยอะไรกับความผิดของตัวเองในอดีตบ้าง ถึงแม้ผม..” วิษณุไม่แน่ใจ “จะไม่รู้ว่าผมทำกรรมอะไรร้ายแรงแค่ไหนบ้าง”
“กรรมน่ะมันก็เป็นสิ่งที่เราเคยก่อขึ้นมา แต่หากโยมยังไม่วางมันลง และกอดกรรมนั้นไว้ โยมก็ต้องแบกมันไปตลอดชีวิต” วิษณุหนักใจ หน้าเสียเห็นได้ชัด
“ตราบที่ผมยังไม่รู้ว่ากรรมของผมคืออะไร ผมคงไม่สามารถวางมันลงได้หรอกครับ”
พระเห็นวิษณุเครียด “อดีตก็คือสิ่งที่ล่วงไปแล้ว อนาคตก็ยังไม่มาถึง ตั้งจิตให้อยู่กับปัจจุบันนะโยม แม้แต่เวรแต่กรรม มันก็มีเวลาของมันนะโยม” พระมองวิษณุอย่างเป็นห่วง วิษณุเครียดก้มหน้านิ่ง
ตึกวนาเทพ กองถ่าย ปาลกับพายแต่งตัวเป็นทาสในอดีตเสร็จแล้ว กำลังต่อบทรอเข้าฉากซีนอารมณ์ รินทำบัญชีอยู่กับหน่อย ใกล้ๆ ต้นที่นั่งอยู่กับกิฟท์
“เอ็งจักแต่งตัวสวยขึ้นเรือนใหญ่ไปทำอันใด ไปให้เค้าดูถูกรึ ว่าจ้องจะจับคุณพระ”
“พี่อย่ามากล่าวหาฉันเยี่ยงนั้น! ฉันพอใจจะทำอันใด มันก็เรื่องของฉัน”
กิฟท์แอบเม้ามอย “แหม คู่รองนี้ เคมีเค้าดี๊ดีนะคะพี่ต้น” รินได้ยินแต่ทำนิ่งไว้ ปาลกับพายต่อบทต่อ
“แต่พี่รักเอ็ง หวงเอ็ง มิอยากให้เอ็งต้องทนให้เค้าเหยียบย่ำดูถูก เป็นพี่ไม่ได้หรอ พี่รักเอ็ง รักมากกว่าคุณพระเสียอีก” ปาลดึงแขนพาย พายหันมาด้วยหน้าโมโห
“แต่ฉันอยากได้คุณพระ ฉันเจอคุณพระก่อนนังกำไล ยังไงซะคุณพระก็ต้องเป็นของฉัน”
พายสะบัดตัวเองออกจากปาล แต่พายวึ้บ “พาย!” ปาลตกใจ ปาลออกจากบท ประคองพายทันที
ทุกคนหันไปมอง