บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 7 หน้า 2
“อุ้ย น้องพาย...” ต้นตกใจ รินลุกไปมอง หันไปเห็นปาลประคองพายไปนั่ง แต่ก็ฝืนเดินไป “พายไหวไหมคะ”
“ไหวค่ะ สงสัยสะบัดแรงไปหน่อยอ่ะค่ะ นอนน้อยด้วยอ่ะค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวดื่มน้ำหวานหน่อยดีกว่าเนอะ”
ต้นอาสา “งั้นเดี๋ยวผมไปเอาให้นะครับ”
“โอ๊ย พี่ต้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ให้ปาลเค้าดูแลนางเอกเค้าแหละ รีบต่อบทกันดีกว่าค่ะพี่ต้น เคมีคู่เราจะแพ้คู่รองนั้นไม่ได้นะคะ” กิฟท์แสร้งอ้อน รินแอบเจ็บ หลบภาพตรงหน้าทันที หันไปคุยกับปาล
“งั้นคุณดูแลพายแหละ ฉันไปเอาน้ำให้เอง” รินเดินออก ปาลยังคงดูแลพาย โดยไม่ทันคิดว่ารินน้อยใจ
ต้นไม้ใหญ่ วิษณุขับรถเข้ามาจอดรถที่ลานจอดรถ วิษณุดับเครื่องสนิท หน้าตาแน่วแน่ หยิบธูปในรถ วิษณุเดินตรงไปที่ต้นไม้ใหญ่ในตำนานบางบาป
พายกินน้ำแดงอยู่มุมโล่งๆ มุมหนึ่ง
“น้องพายเป็นลมบ่อยมากเลย พี่ว่าถ้ากินน้ำแดงไม่ดีขึ้น ต้องไปหาหมอแล้วนะ”
“พายเครียดน่ะค่ะ ซีนอารมณ์มารวมกันวันนี้หมดเลย พายกลัวว่า.. จะทำได้ ไม่ดีค่ะ”
“อย่าเอาแต่กดดันตัวเองแบบนั้นสิ ตอนที่ซ้อมกัน พี่ก็ว่าน้องพายเล่นดีออก”
“พี่ปาลใจดีกับพายเสมอเลยนะคะ พายโชคดีจังที่ได้มาเล่นคู่พี่ปาล” ปาลยิ้มให้พาย พายดีใจที่ปาลชม
วิษณุเดินตรงไปทางต้นไม้ในตำนาน ปาลเห็นวิษณุเดินเข้าไปที่ต้นไม้ใหญ่ก็แปลกใจ วิษณุจุดธูป ก่อนจะยืนพนมมือพึมพำอะไรบางอย่างที่ต้นไม้ใหญ่ ปาลงง พายมองตาม “นั่น..คือ พี่ณุจุดธูป .. จุดทำไม”
“สงสัยจุดขอขมา หรือบอกเจ้าที่เจ้าทางให้กองถ่ายสะดวกหรือเปล่าคะ” ปาลทำท่าจะเดินไปหาพี่ณุ
“พี่ณุมาแล้ว แปลว่าอีกสักพักก็เริ่มถ่ายแล้วละคะ เราไปเช็คหน้าผมกันเถอะค่ะ จะได้ไม่เสียเวลาคนอื่น”
พายยิ้ม ปาลเดินตามพายไป แต่ยังมองตาม วิษณุอย่างสงสัย วิษณุพูดกับโคนต้นไม้หน้าเคร่งเครียด
“หยาด ฉันมาตามหาเธอ ฉันอยากรู้ว่าในอดีตเคยทำอะไรเอาไว้ที่นี่..หยาด เธอออกมาคุยกับชั้นหน่อยได้มั้ย”
วิษณุปักธูปลงตรงโคนต้นไม้ ลมพัดกระโชกแรงทันที บรรยากาศผิดแปลกไป วิษณุก้มลงมองที่ปลายเท้าตัวเองแล้วตกใจ เห็นหยาดในชุดทาส กราบเท้าตัวเอง หน้าตาสวยงาม “หยาด.. เธอคือหยาดใช่มั้ย”
“คุณพระจำเรื่องราวของตัวเองได้แล้วรึเจ้าคะ” หยาดยิ้ม
“จำได้บางส่วน จำได้เท่าที่เธอเล่าให้ฟังคืนนั้น ชั้นคือพระวนาเทพกลับชาติมาเกิด และเรือนนี้ไม่ได้มีเธอเป็นทาสเพียงคนเดียว ยังมีหยดอยู่ด้วย”
“เจ้าค่ะ ทั้งบ่าวและพี่สาวต่างก็เป็นทาสรับใช้คุณพระด้วยกันทั้งนั้น”