บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 7 หน้า 3
“ชั้นมีคำถามอยากจะถามเธอ ในอดีต ชั้น.. ไม่สิ พระวนาเทพเคยทำอะไรกับหยด และเธอไว้บ้าง”
“เรื่องมันก็ผ่านไปเสียนานนม คุณพระจักรู้ไปทำอันใดเจ้าค่ะ”
“ชั้นกลัว.. กลัวว่าที่ใครใครเข้าใจเธอผิดจนทำให้เธอถูกแขวนคอตาย ..มีต้นเหตุมาจากชั้น”
หยาดสีหน้าลังเลไม่แน่ใจ
“ชั้นเป็นคนทำให้เธอต้องถูกแขวนคอตายใช่มั้ยหยาด” วิษณุไม่แน่ใจ “ชั้นเป็นคนสร้างเรื่องทุกอย่าง.. ใช่มั้ย”
หยาดก้มหน้าจากวิษณุ มองพื้นหญ้าด้วยแววตาขมขื่น
“ได้โปรดบอกฉันเถอะหยาด หากเธอเคยขอร้องให้ฉันมาช่วยปลดปล่อยพี่สาวเธอ เธอต้องช่วยปลดปล่อยฉันก่อน ฉันทุกข์เหลือเกินหยาด ทุกข์โดยที่ก็ไม่รู้ว่าฉันทำสิ่งใด ฉันอยากรู้ความจริงทั้งหมด”
“หากคุณพระอยากรู้จริงๆ” หยาดเงยหน้ามองหน้าวิษณุ ลมกรรโชกแรง วิษณุหลับตาเข้าสู่ห้วงนิมิต
ห้องใต้ดิน วิษณุเดินคลำทาง มือลูบไปตามทางไม่หยุด วิษณุเดินมาหยุดหน้าห้องใต้ดินมืดๆ ไม่มีแสงแห่งหนึ่ง
วิษณุเอื้อมมือไปจับที่ดาลประตู ก่อนจะค่อยๆ ผลักประตู เสียงประตูดังขึ้น แสงจากทางเดินค่อยๆลอดเข้าไปข้างใน
ห้องใต้ดิน วิษณุเดินเข้าไปในห้องที่มีแสงสว่างน้อยๆ ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งร้องไห้
“หยาด หยาดเธออยู่ไหน”
“บ่าวอยู่นี่เจ้าค่ะ”
“ที่นี่ที่ไหน ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่”
“ที่นี่คือห้องใต้ดินเจ้าค่ะ บ่าวมักโดนพี่หยดขังเอาไว้ในห้องนี้เสมอ” หยาดเจ็บปวด “ห้องใต้ดินแห่งนี้มีอดีตเรื่องราวอันน่าเจ็บปวดเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน”
หยาดมองหน้าวิษณุอย่างส่งความนัย วิษณุสีหน้าไม่เข้าใจ แสงสว่างในห้องค่อยๆสว่างขึ้น
อดีต ตึกวนาเทพ กำไลนั่งลูบท้องน้ำตารื้น เสียใจเรื่องหยด มีบ่าวสองคนในห้องคอยรับใช้ บ่าวที่อุ้มคุณแดงอยู่ข้างๆ เห็นเป็นห่วง “คุณกำไลเจ้าขา ทานอะไรสักหน่อยเถิดเจ้าค่ะ”
“ข้ามิหิว”
“ไม่ทานอะไรเลยแบบนี้ คุณหนูของบ่าวจักแย่เอานะเจ้าคะ” บ่าวร้อนใจ
“ข้าตรอมใจอยู่อย่างนี้ กินอะไรมิลงจริงๆ อย่าบังคับข้านักเลย” เสียงเอะอะปึงปัง ดังเข้ามา
หยดเดินปึงปังเข้ามาในห้อง ก่อนผลักบ่าวที่ขวางหน้าออก