บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 7 หน้า 5
“ขนาดในเรือน บ่าวไพร่ยังหัวเราะกันให้ลั่น ถ้าผู้ใดนอกเรือนรู้ คงมีแต่คนหัวเราะนินทาไปทั่ว โอ้ยยย เป็นข้าน่ะ คงมิกล้าอวดหน้าออกไปที่ใด”
บ่าวทั้งสองคนพูดจบ ก็มองกลับมาเห็นกำไลยืนอยู่ หน้าเสียทันที รีบก้มกราบตัวสั่นงันงก
“คะคุณ.. คุณกำไลเจ้าขา” กำไลเดินผ่านบ่าวทั้งสอง ไม่ได้พูดอันใด
ห้องใต้ดิน กำไลหน้าซีด สะอื้นไห้โกรธจัด เดินมาถึงห้องเก็บของ เจอแม่เยื้อนกำลังแก้ปมเชือกด้านหน้าห้องอยู่ แม่เยื้อนเห็นคุณกำไลมาถึง ลงไปหมอบทันที “คะ..คุณกำไล บ่าว”
กำไลสั่ง “เร่งไปตามพวกนายมั่น นายชู มาตัดเชือกพวกนี้เสีย”
บ่าวรีบวิ่งไปตาม บ่าวชายกลับมาพร้อมมีด ฟันเชือกขาด แม่เยื้อนรีบลุกไปรื้อเชือก ยกดาลประตูด้วยความร้อนใจทันที ประตูด้านใน หยาดผลักออกมา ก่อนถลาออกมาหาแม่ “แม่จ๋า”
แม่เยื้อนลืมตัว “อีหยดมันทำเอ็งด้วยเรื่องอันใด”
“พี่หยดจะขึ้นไปอวดของฝากที่คุณพระให้ ฉันจะห้ามไม่ให้พี่หยดขึ้นเรือนไปหาคุณกำไล พี่หยดเลย....”
หยาดเพิ่งมองเห็นกำไล รีบหยุดพูด
“ตามข้ากลับไปที่เรือนวนาเทพบัดเดี๋ยวนี้!!” กำไลดุ
ตึกวนาเทพ กำไลโกรธหยาดที่รู้เรื่องหยดและพระวนาเทพ กำไลนั่งพัดตัวเองอยู่ที่ตั่ง หน้าเรียบแต่แววตาจุกและแค้น หยาดหมอบคลานเข้ามากราบที่ตั่ง “เอ็งรู้มานานแล้วใช่รึไม่” หยาดก้ม “รู้..อันใดรึเจ้าคะ”
กำไลดันตัวขึ้น มองหยาด พูดด้วยเสียงเนิบช้า ไร้อารมณ์
“เอ็งรู้ว่าอีหยด พี่สาวเอ็ง ใช้ผัวคนเดียวกันกับข้ามาเนิ่นนานแล้ว ที่ข้าพูด ถูกรึไม่เล่า”
หยาดพอรู้ว่าคุณกำไลโกรธอะไร ก็รีบคลานไปกราบเท้าคุณกำไล กำไลสะบัดเท้าหนีมือของหยาด “คุณกำไลอย่าเอาเรื่องพี่หยดมาทำให้หมองใจเลยนะเจ้าคะ คุณพระรักคุณกำไลเพียงคนเดียว เชื่อบ่าวนะเจ้าคะ”
“รักข้าเพียงคนเดียว เอาทาสที่พ่อเดียวกับข้าไปเป็นเมีย เข็มขัดทองที่พ่อข้าให้เป็นสินเดิมติดตัวข้าตอนแต่งงาน คุณพระยังยกให้มันอีก เอ็งยังคิดว่าคุณพระรักข้าจริงรึอย่างไร น่าขัน!”
“เข็มขัดหนึ่งเส้นก็เป็นเพียงเข็มขัด คุณพระให้คุณกำไลมากมายกว่านั้นยิ่ง อีกอย่างคุณพระจักไปรักคนอื่นได้เยี่ยงไรเจ้าค่ะ คุณพระได้ให้สัตย์สัญญากับคุณกำไลแล้วว่าจักรัก และยกย่องคุณหนูเพียงคนเดียว ต่อให้พี่หยดได้เป็นเมียอีกคนหนึ่ง แต่ก็ไม่มีวันมาทัดเทียมกับคุณกำไลได้ดอกเจ้าค่ะ”
“เจ้ายังจักเชื่อมั่นอันใดในตัวชายเยี่ยงนี้อีก คำสัตย์สัญญาที่ออกมาจากปากชายมากรัก มันก็มิได้ต่างอันใดจากน้ำลายที่ถูกถ่มไปทั่ว”