บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 4 หน้า 5
“เดี๋ยวนะคะ เพลงที่พี่ได้ยิน ร้องว่าอะไรคะพี่”
“พี่ฟังไม่ชัดอ่ะค่ะ แต่เสียงมันเย็นๆ น่ากลัวมากเลยค่ะน้องกิฟท์”
“ใช่ที่ร้องว่า... เจ้าเนื้อเอย ..เจ้าเนื้อเย็นเอย”
“ใช่ค่ะใช่”
“กรี๊ดดดด เสียงเดียวกับที่กิฟท์ได้ยินที่โรงแรมบางบาปเมื่อคืนเลยค่ะ นี่แปลว่าผีหยาดมันตามเราไปทุกที่เลยสิคะ” ทุกคนพากันกลัว เห็นหลายคนอัพสเตตัส ส่งไลน์แชร์วนไป ทีมงานทุกคนพากันหลอน วิษณุเดินไปดูที่ตู้
“ใจเย็นๆ ก่อนนะครับทุกคน”
“จะเย็นยังไงไหวคะ ประสาทกิฟท์จะกินตายเอาแล้ว ซาแน็กส์เอาไม่อยู่แล้วเนี่ย ไม่เคยไปกองไหนแล้วปวดหัวเท่านี้มาก่อนเลย ไม่รู้จัดการกันยังไง” กิฟท์โบ้ยมาทางริน รินข่มอารมณ์
“ถ้ากองถ่ายมีผีจริง ต่อให้ผู้จัดเก่งแค่ไหน ก็แก้ปัญหาลำบากมั้งครับ” กิฟท์ค้อนปาล
วิษณุเปิดตู้ดู แล้วก็หรี่ตา ขมวดคิ้ว...วิษณุ เห็น Speaker อยู่ในนั้น วิษณุหยิบออกมาดู แล้วเปิด play
“เจ้าเนื้อเอย ..เจ้าเนื้อเย็นเอย หนีแม่ไปเล่น เอย..อาบน้ำหาดทราย น้ำมาขึ้นมา เหมือนจะพาเจ้าลอยหาย ดวงใจของแม่ เอ๋ย เอย...”
“สะ สะ เสียงนี้ ใช่ไหมคะน้องกิฟท์”
“ใช่ค่ะพี่ กิฟท์จำติดหูได้ไม่ลืมเลย” ทุกคนค่อยๆ หันไปมองทางวิษณุ
วิษณุชู Speaker ให้ทุกคนดู เสียงเทปยังดังวนไป วิษณุมองที่ speaker เห็นมีป้ายอะไรบางอย่างอยู่ วิษณุหันขวับมามองที่เดือน เดือนเห็นแววตาวิษณุ แล้วจะรีบก้าวถอยหลัง แต่ไม่ทันแล้ว...วิษณุเสียงแข็ง
“ทุกคนออกไป พี่ขอคุยกับเดือน...ตามลำพัง” ทุกคนอึ้งเกิดไรขึ้น ค่อยๆ ถอยออก เดือนยืนตัวลีบ
ทุกคนนั่งอยู่ด้านนอก เสียงวิษณุกับเดือนทะเลาะกันดังออกมา ทุกคนเงิบ
“ผมก็ว่า..ผมเห็นเดือนในห้องแต่งตัว”
“ตายละ..ที่คืนนั้นพี่พายบอกว่า น้องเดือนเอาบทมาให้กิฟท์ ที่แท้ก็แอบเอา Speaker มาวางนี่เอง ค่อยยังชั่ว นึกว่าผีมันเดินได้” ทุกคนขำกิฟท์
“แล้วพี่ณุเขารู้ได้ไงครับ ว่าเป็นฝีมือน้องเดือน”
“ก็ speaker ตัวนั้น มันมีป้ายบริษัทเก่าที่พี่เดือนเขาเคยทำติดอยู่น่ะครับ”
“โอ๊ย เล่นอะไรไม่เข้าท่า เอาซะขวัญกระเจิงกันทั้งกอง”
“แล้วคุณเดือนเค้าจะทำแบบนั้นทำไมคะ”