บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 20 หน้า 4
“คุณพ่อไม่เชื่อฮันนี่หรือคะ คุณพ่อคะ ให้น้าสุมานอนกับฮันนี่ที่บ้านเรานะคะ ฮันนี่ไม่ไว้ใจคุณน้าคนนั้น”
ชนะมองลูกสาวที่แววตาอ้อนซะเหลือเกิน ชนะคิด..
สุริยงบอกกับฮันนี่ทางโทรศัพท์ “น้าสุโตแล้ว ฮันนี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ไม่มีใครทำอะไรน้าสุได้หรอกค่ะ น้าสุจะดูแลตัวเองให้ดี น้าสุรับปาก ฮันนี่ก็ต้องดูแลตัวเอง รีบเข้านอนได้แล้วนะคะ”
ชนะเอาโทรศัพท์คืนมาจากลูก แล้วบอก “ฮันนี่ไปนอนได้แล้วนะ” พอฮันนี่เดินจากไปตามคำสั่งพ่อ ชนะก็คุยกับสุริยงแทน “ขอโทษด้วยนะครับ แต่ผมอธิบายเท่าไหร่ แกก็ไม่ยอมฟัง เลยต้องให้คุณช่วยคุยให้”
สุริยงตอบด้วยแววตาอ่อนโยน “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจ”
“คุณสุครับ ยัยฮันนี่บอกว่า คุณกับคุณเขมชาติดูเหมือนมีปัญหาอะไรกัน ขอโทษนะครับ ถ้าผมละลาบละล้วง แต่..”
สุริยง คิด ตัดสินใจบอกชนะเพื่อกลบเกลื่อน.. “คุณชนะวางใจได้ สุจะดูแลคุณเขมชาติในฐานะแขกคนหนึ่งอย่างดีที่สุด จะไม่ให้มีปัญหาอะไรทั้งนั้นค่ะ”
สุริยงบอกชนะอย่างเข้มแข็งก่อนจะวางสายลง เห็นว่าแววตาสุริยงมีแววอึด เตรียมตั้งกำแพงขึ้นมารับศึก!
พจน์เปิดอัลบั้มภาพ ดูภาพเกนหลงที่ไปลองชุดไทยอย่างปลื้มใจ “เกนใส่ชุดไทยได้สวยมาก สวยเหมือนแม่เราไม่มีผิด..”
เกนหลงยิ้มตอบพจน์ แต่แววตากลับมีความไม่สบายใจซุกซ่อนอยู่...พจน์พลิกอัลบั้มภาพต่อไป แล้วต้องประหลาดใจ! รูปภาพคู่ระหว่างเกนหลงกับเอื้อ สองคนยืนคู่กันราวกับเป็นคู่หมั้นกันเสียเอง
“เอ๊ะ คุณเอื้อนี่ ทำไมถึงมาถ่ายคู่กันได้”
“ชุดไทยพวกนี้เป็นของคุณยายของพี่เอื้อน่ะค่ะ พี่เอื้อเลยเป็นคนพาเกนไปเลือก”
พจน์พลิกหาภาพต่อไป และต่อไป..เกนหลงสีหน้าไม่ดี รู้ว่าพ่อกำลังหาอะไร
“เขมเขาไม่ได้ไปด้วยหรอกค่ะ พอดีว่าเขาต้องไปเคลียร์งานที่ต่างจังหวัด”
พจน์ปิดอัลบัมภาพลง แม้ไม่ใส่อารมณ์ แต่สีหน้าแสดงว่าไม่ค่อยพอใจ
“อย่าโกรธเขมเขาเลยนะคะ”
“แล้วลูกโอเคหรือที่เขมเขาไม่ว่างแบบนี้”
“โอเคสิคะ นี่แค่งานหมั้น แต่ถ้าเขาไม่ว่างมาลองชุดแต่งงานเมื่อไหร่ ตอนนั้นแหละ เกนไม่โอเคแน่ๆค่ะ!”
เกนหลงพยายามยิ้มเพื่อให้พ่อไม่เครียดตาม...พจน์พยักหน้ารับแต่ก็มองเกนหลง แอบห่วงลูกอยู่ลึกๆ