บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16
อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16
อัมพิกานั่งใส่หูฟังดูละครออนไลน์อยู่ในกระโจม พร้อมกับจิบชาไปด้วย ด้านหลังเห็นไก่ไข่ใส่กางเกงในตัวเดียววิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน ทันใดนั้นมีมือยื่นมาดึงหูฟังออก เสียงละครหายไป อัมพิกาหน้าหงิกหันมาตวาด
“บอกแล้วไง ถ้าแต่งตัวยังไม่เสร็จอย่ามายุ่งกับฉัน!”
อัมพิกามองต่ำเพราะนึกว่าเป็นไก่กับไข่ที่มาแกล้ง แต่กลับไม่ใช่กลายเป็นเอื้อยืนอยู่แทน อัมพิกาชะงักกึก..ตกใจนิดๆ แต่ยังมีฟอร์ม
“พี่อัมคิดจะทำอะไร? หรือว่าคิดจะเข้าทางเด็ก เพื่อหวังผลเรื่องมรดก”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม นังสุริยงยังใช้เอื้อเป็นเครื่องมือบีบให้โอนหุ้นให้มันได้ ทำไมพี่จะใช้ประโยชน์จากไอ้เด็กสองคนนี้เพื่อหาทางโอนหุ้นคืนกลับมาบ้างไม่ได้”
“หนูเล็กไม่ได้ใช้ผมเป็นเครื่องมือ และผมก็ไม่ยอมให้พี่อัมใช้ไก่ กับ ไข่เป็นเครื่องมือเหมือนกัน! ผมจะพาเด็กๆ กลับบ้าน นับจากนี้ต่อไปห้ามพี่อัมเข้าใกล้พวกเขาอีกเป็นอันขาด!!! ไม่งั้น....ผมเอาเรื่องแน่!” เอื้อหันหลังแล้วเดินมาหาไก่ กับ ไข่ เอื้อหยิบเสื้อผ้าแล้วจูงสองคนเดินออกไปเลย ฝาแฝดเดินตามเอื้อไปแบบงงๆ
อัมพิกาอยากจะกรี๊ดดดด หันไปปัดแจกันที่วางอยู่บนโต๊ะกลิ้งตกลงพื้นด้วยความแค้นใจ
ภายนอกกระโจม ไก่กับไข่ถามเอื้อด้วยความสงสัย ไม่อยากกลับบ้าน เพราะยังสนุกกับการออกแค้มป์อยู่
“ทำไมต้องรีบกลับครับ ?” ไข่ถาม
“ไก่ยังไม่ได้ทำบาร์บีคิว”
“พี่เอื้อว่า..เรากลับไปทำที่บ้านพร้อมกับคุณตา คุณยายดีกว่านะครับ พี่เอื้อไปตามหาพี่เกนก่อน ถ้าเจอแล้วเราจะได้รีบกลับเข้ากรุงเทพกันเลย”
เกนหลงยืนคุยโทรศัพท์กับวิบูลย์อยู่ที่เดิม หน้าเครียด
“คุณวิบูลย์ไม่เคยขออนุญาตพาไก่ กับ ไข่ไปเล่นน้ำที่สระบ้านเขมหรือคะ?”
“ไม่เคยครับ จะมีก็แต่ผมไปรับไก่ กับ ไข่มาตามเล่นน้ำตามคำสั่งของคุณเกนหลง”
เกนหลงอึ้ง... “คำสั่งเกน?”
“ครับ ก็ที่คุณเกนอยากให้เด็กๆ มาเล่นน้ำที่บ้าน คุณเขมก็เลยให้ผมไปรับมาให้ ส่วนขากลับให้คุณสุมารับกลับเองครับ คุณเกนมีอะไรรึเปล่าครับ”