บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16 หน้า 5
13 เมษายน 2557 ( 21:42 )
3.7M
6
เขมชาติรับมาอึ้ง “ขอบคุณมากครับ”
เขมชาติยิ้มด้วยความซาบซึ้ง สุริยงยิ้มรับ
เขมชาติพูดต่อด้วยความซาบซึ้งใจ ตอนนั้นซึ้งจริงๆ
“คุณเป็นคนทำให้ผมเรียนจบมาได้ .. ไม่ใช่แค่ทำบะหมี่เท่านั้น”
สุริยงยิ้มๆ .. เขมชาติมองหน้าแววตาซึ้ง
“ผมยังไม่เคยลืม ...ค่าหน่วยกิตเทอมหลังจากการตายของพ่อแม่ผม”
เขมชาติใส่ชุดดำกำลังขนของออกจากหอแต่ต้องชะงักเพราะสุริยงยืนขวางอยู่
“จะไปไหน?”
“ก็...ว่าจะไปหางานทำ”
”แต่ยังไม่หมดเทอมนะ”
“กำลังจะไปดรอป”
“ดรอบทำไม?”
“วดีก็รู้ พ่อแม่ผมเขาเพิ่งเสียไป ตอนนี้ผมก็ต้องหาค่าเล่าเรียนเอง เทอมนี้ผมอาจจะหาไม่ทัน ดรอปไว้ก่อน พร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยมาเรียนต่อ”
”งั้นก็มาเรียนต่อได้เลย นี่ค่าหน่วยกิต”
สุริยงยื่นซองให้ เขมชาติมองงง “วดี”
สุริยงยัดใส่มือ “รับไปไม่ต้องคิดมาก .. เงินเราเอง เราไม่ได้ไปขอ หรือยืมใครมา เราเต็มใจให้ เราอยากช่วย แต่เขมต้องตั้งใจเรียนนะ .. พ่อแม่ที่จากไปจะได้ไม่ห่วง”
เขมชาติโคตรซึ้ง น้ำตาจะร่วง เงยหน้ามองสุริยง แล้วก็พูดไม่ออก ได้แต่ดึงสุริยงมากอดด้วยความรัก
“ขอบคุณมากวดี...ขอบคุณมาก”
สุริยงยิ้มนิดๆ ด้วยความสบายใจ ที่เขมชาติยอมรับเงิน และฮึดสู้
เขมชาติมองแววตาสุริยงก็รู้ว่าเธอจำได้ เขมชาติได้โอกาสหยอด
“คิดถึงอดีตแล้วก็อยากกลับไป .. แล้วก็หยุดเวลาไปแค่นั้น..” เขามองหน้าสุริยง เธอเองก็มองตอบ ไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ดูออกว่าคิดเหมือนกัน
“เหมือนกับตอนนี้...ถ้าเป็นไปได้ ผมก็อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ .. ไม่อยากให้มันผ่านไปเลย”
สุริยงสะท้านเข้าไปในใจ เพราะคิดอยู่เหมือนกัน... สุริยงไม่โต้แย้ง เขมชาติรู้เลยว่าเธอเริ่มอ่อนลง...เขมชาติแววตาเป็นประกาย