บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16 หน้า 3
13 เมษายน 2557 ( 21:42 )
3.7M
6
หน้าโรงแรมที่พักของสุริยงที่ซูริค...สุริยงเดินออกมาในชุดสบายๆ เก๋ๆ เธอหยุดที่หน้าโรงแรม มองหาเขมชาติ สักพักพนักงานโรงแรมก็วิ่งออกมาพร้อมกับกระดาษโน้ต เธอเปิดดู .... เป็นลายมือเขมชาติวาดเส้นแผนที่น่ารักๆ เอาไว้ให้
“สุริยาวดี .. เดินมาตามลูกศร คุณจะเจอผมรออยู่ที่ปลายทาง .... เขมชาติ”
สุริยาวดียิ้ม รู้สึกสนุก ได้ทำสิ่งที่ไม่เคยทำมานานแล้ว..สุริยาวดีมองดูแผนที่แล้วเงยหน้าเดินไปตามทางในแผนที่
สุริยงเดินไปตามทางในซูริค เป็นทางเล็กๆ สวยๆ เก๋ๆ เดินไป ดูแผนที่ไป เข้าซอกโน้น ออกซอยนี้
สุริยงเดินไปด้วยความสนุก ตื่นเต้น จนมาถึงจุดนัดหมาย .. ก้มดูแผนที่เห็นเป็นรูปดาว..เงยหน้าขึ้นมาเห็นซุ้มประตู ให้เดินเลี้ยวเข้าไป เธอเดินเข้าไปช้าๆ เมื่อเห็นสิ่งที่รออยู่ก็ยิ้มกว้างออกมาด้วยความพอใจ
เขมชาติยืนอยู่ในมุมสวยมุมหนึ่งของซูริค ข้างๆ มีผ้าปูพื้นเก๋ๆ จัดอย่างเรียบง่าย มีหมอนสีๆ วางอยู่ให้ความรู้สึกสบายๆ น่าเอนหลังนอนเป็นอย่างยิ่ง สุริยงเดินมามองดูที่นั่งแล้วก็ยิ้ม
เขมชาติยิ้ม “เซอร์ไพรส์ไหม?”
“ก็..นิดนึง” สุริยงแอบมีฟอร์ม “อย่างน้อยก็ไม่เหมือนอย่างที่คิด”
เขมชาติเจ้าเล่ห์นิดๆ “ยังมีเซอร์ไพรส์กว่านี้”
สุริยงหรี่ตา..ไม่เชื่อ แต่ก็อยากรู้ เขมชาติผายมือมาที่ผ้าที่ปูไว้
“เชิญครับ”
สุริยงยกเท้าขึ้นจะถอดรองเท้า เขมชาติส่งมือมาประคองเอว แล้วกระซิบที่ข้างหู “ผมถอดให้.....”
เขมชาติถอดรองเท้าให้สุริยงทั้งสองข้างอย่างนุ่มนวล สุริยงสะท้านเบาๆ ชายหนุ่มหันมายิ้มอบอุ่นและส่งมือให้สุริยงจับเป็นหลักก่อนจะเดินก้าวเข้ามานั่งบนผ้า
สุริยงนั่งแล้วมองวิวตรงหน้าด้วยความสบายใจ ....เขมชาติรินน้ำแล้วส่งให้ สุริยงรับมาแล้วอีกฝ่ายก็ยื่นแก้วมาชน
“สำหรับการรอคอยที่ยาวนาน....และช่วงเวลาดีๆ ก่อนการจากลา”
เขมชาติแอบดราม่าเรียกความสงสาร และย้ำว่างานนี้ไม่ยืดเยื้อ .. สุริยงชะงักคิดครึ่งวินาทีแล้วก็สลัดความคิดทิ้ง ทำตามความรู้สึก “เอาน่า...แค่อีกไม่กี่วันก็จบ” ..สุริยงยื่นแก้วมาชนแล้วดื่มพร้อมกัน เขมชาติยิ้มพอใจ