บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 2

อย่าลืมฉัน ตอนที่ 2

เอื้อเดินเข้ามาที่มุมสัมภาษณ์ที่จัดไว้ในห้องทำงาน ทีมงานกำลังเตรียมอัดรายการโทรทัศน์ เห็นคุณบัญชา ชุมชัยเวทย์ พิธีกรรายการจอโลกเศรษฐกิจ ยืนอยู่ เอื้อยกมือไหว้อย่างนอบน้อม “สวัสดีครับ” 

บัญชารับไหว้ “สวัสดีครับคุณเอื้อ...พร้อมนะครับ?”

เอื้อยิ้มเท่ “พร้อมครับ!”

เอื้อยืนยิ้มอย่างมั่นใจ ออร่ากระจายเต็มห้อง

เขมชาติตาดุ เสียงเข้ม “ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเอาเวลางานไปคุยเรื่องส่วนตัว ก็เข้าใจนะ...เพิ่งเป็นม่ายคงอยากรีบหาสามีใหม่มาดูแล แต่กรุณาทำนอกเวลางาน! อย่ามาเบียดบังเวลาของบริษัท!” 

สุริยงพยายามกลั้นอารมณ์และพูดตอบอย่างสุภาพ 

“ขอบคุณผู้อำนวยการค่ะ ที่เข้าใจหญิงหม้าย แต่ขอโทษนะคะ ดิฉันยังไม่อยากรีบหาสามีใหม่ คนที่ดิฉันคุยด้วยเป็นคนในครอบครัวค่ะ”

เขมชาติแค่นหัวเราะ “คุยเสียงหวาน ให้กำลังใจ คะ ขา เนี่ยนะ เป็นคนในครอบครัว”

“ใช่ค่ะ ดิฉันเป็นคนให้ความสำคัญกับคนใกล้ตัว ยิ่งต้องคุยด้วยหวานๆ พูดด้วยดีๆ”

เขมชาติมองตาตอบโต้ “งั้น.. ถ้าคุณได้รับการปฏิบัติที่ไม่ดีจากผม ก็รับรู้ไว้ด้วยว่าคุณคือคนที่ไม่สำคัญ!!” 

เขมชาติโยนแฟ้มลงบนโต๊ะอย่างกวนตุ๊บ สุริยงก้มหน้านิดๆ รู้ว่าโดนประชด สะกดอารมณ์รับ

“ผมต้องการตัวอย่างผ้าตามรายการในแฟ้ม ขนขึ้นมาให้ผมที่ห้องทำงาน ห้ามให้คนอื่นช่วยเด็ดขาด และผมต้องการทั้งหมด... เดี๋ยวนี้!!”

เขมชาติสั่งเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องทำงานไป สุริยงมองดูจดหมายที่ทำค้างแล้วส่ายหน้า เธอหยิบแฟ้มมาดู รายการผ้าที่ต้องการยาวเป็นพรืด สุริยงเงยหน้า..นิ่ง..รู้ว่าโดนแกล้ง

เขมชาติเดินมานั่งที่เก้าอี้ทำงาน แล้วก็คิดด้วยความไม่พอใจ เขมชาติพูดเหยียดๆ

“คนในครอบครัว ... ใครเชื่อก็โง่แล้ว!!”