บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 2 หน้า 5
26 มีนาคม 2557 ( 10:49 )
3.7M
6
สุริยงวางกองผ้าไว้ที่โต๊ะวางของข้างหลังเขมชาติ ... อย่างแผ่วเบา แล้วก็หันมาทางเขมชาติ
“วางไว้ข้างหลังผู้อำนวยการ ไม่อยู่ในรัศมีสายตาแบบนี้ ... คงจะไม่ “รำคาญ” นะคะ”
เขมชาติเชิดหน้า สุริยงตัดบท “ดิฉันจะได้รีบไปยกผ้าที่เหลือขึ้นมาให้ เพราะผู้อำนวยการสั่งว่าต้องการ..เดี๋ยวนี้”
สุริยงพูดจบก็เดินออกไปเลย เขมชาติปรายตามามองผ้าที่กองอยู่ข้างหลัง แล้วก็ตวัดสายตากลับ...ไม่ยอม!
สุริยงขนผ้าเข้ามาอย่างทุลักทุเล ผ้าเยอะมากกกกก.. ระหว่างทางเดินผ่านห้องสมคิด เห็นมาลัยส่งตัวอย่างผ้าให้สมคิด สมคิดรับมาแล้วก็ปรายตามาเห็นสุริยงยังขนผ้าอยู่ สมคิดส่ายหน้า .... เฮ่ออออ.....
ในขณะที่เขมชาตินั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะอย่างไม่รู้สึกรู้สม บางจังหวะที่สุริยงถือผ้ามาจะทำตก เขมชาติตวัดสายตามอง สุริยงก็ต้องรีบประคับประคองเดินผ่านไปไม่ให้เสียงดัง ไม่ให้ผิดพลาด สุริยงเดินหอบของอยู่ 4-5 รอบ จนผ้ากองอยู่เต็มด้านหลังของเขมชาติ
สุริยงวางแฟ้มรายการผ้าที่เขมชาติต้องการลงบนโต๊ะ มือแอบสั่นนิดๆ
“ผ้าที่ผู้อำนวยการต้องการ...ดิฉันยกขึ้นมาครบทุกรายการแล้วค่ะ”
สุริยงหน้ามันนิดๆ หอบ เหนื่อยๆ ผมแอบยุ่งเล็กๆ
เขมชาติลุกขึ้นไปยืนมอง..กวาดสายตามองไปจนทั่ว ครบทุกชิ้น
สุริยงหอบเบาๆ “เรียบร้อยแล้ว ดิฉันไปทำงานต่อนะคะ” สุริยงกำลังจะหันหลังไป
“ เดี๋ยว..” เขมชาติเดินไปที่กองผ้า ยื่นมือไปหยิบตัวอย่างผ้ามาหนึ่งผืน มองด้วยความพอใจ แล้วก็หันมาสั่ง “ผมต้องการแค่นี้ … ที่เหลือเอากลับไปเก็บที่เดิม”
ห๊ะ???? สุริยงอึ้ง...เขมชาติไม่สนใจ เดินกลับมานั่งทำงานต่อที่โต๊ะ สุริยงกำมือแน่น...เดินไปที่กองผ้า แล้วก็สูดลมหายใจเข้าปอดหนึ่งที....พร้อม ก่อนจะยกผ้าขึ้นมาหนึ่งหอบใหญ่ เขมชาติก้มหน้าทำงานออกแบบลายผ้าทำทีไม่สนใจ ทั้งที่ในใจโคตรจะสะใจ สุริยงหอบผ้าและหันมา...มองด้านหลังของเขมชาติ ...สุริยงส่ายหน้าพยายามไม่เก็บมาเป็นอารมณ์