บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 6 หน้า 3
ห้องโถงตำหนักเล็ก หม่อมอำพันกับคุณชายรองนั่งอยู่ที่โซฟา คุณชายโตและคุณชายเล็กนั่งอยู่ด้วย นมย้อยนั่งอยู่ห่าง ๆ
“นี่ชายรอง วันนี้เด็จป้ามีรับสั่งให้แม่เข้าเฝ้า”
“ครับ เด็จป้าทรงมีธุระอะไรหรือครับ”
“จะธุระอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องแกกับหญิงก้อย ทรงถามว่าแกกับหญิงก้อยน่ะจะยังไงกันแน่”
“ผมกับหญิงก้อยรักกันมากนะครับ”
“จ้า รักมาก ก็เลยจะรับของเหลือเดนมารับประทาน” หม่อมอำพันทำหน้ารังเกียจ
คุณชายรองสะเทือนใจ “หม่อมแม่ หญิงก้อยเป็นคนดี แค่ผิดพลาดไปครั้งเดียว”
“จ้ะ หญิงก้อยน่ะดี วิเศษเลิศล้ำสารพัด แต่ไอ้ที่ผิดพลั้งไปครั้งเดียวน่ะแหละ เสด็จท่านไม่มีวันยอมหรอก”
“แต่เด็จป้า อาจจะทรงเข้าใจ”
หม่อมอำพันตบเข่าฉาด “นี่ชายรอง คราวนังจรวยสวยกราก นังสะใภ้นอกคอกนั่น”
“หม่อมครับ” คุณชายโตปราม
“ไม่ต้องมาห้ามตาโต แกทำฉัน เอ๊ย ทำเด็จป้าทรงผิดหวังมาทีนึงแล้ว ชายรองเธอจะมาทำซ้ำสองซ้ำสามอีกหรือ” คุณชายรองถอนใจ “หม่อมแม่ครับ อะไรที่จะสนองพระเดชพระคุณเด็จป้า อะไรที่ทำให้หม่อมแม่พอใจ ผมทำได้เสมอ”
หม่อมอำพันยิ้มออก เข้ามาลูบหลังลูบไหล่คุณชายรอง “อุ้ย ดีจริงลูกจ๋า เห็นไหมตาโต ชายรองเขามีเหตุผล” คุณชายโตอ่อนใจ คุณชายเล็กมองขำๆ
“แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับผม ขอเวลาผมคิดใคร่ครวญดูก่อนได้ไหมครับ แล้วผมจะกราบทูลเด็จป้าเอง”
หม่อมอำพันหุบยิ้ม หน้างอหงิกถอยห่างออกมาทันที คุณชายโตอมยิ้ม คุณชายเล็กเกือบหัวเราะออกมา “ย่ะ ตามใจเถอะย่ะ เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง ฮึ”
“ก็คลานตามกันมานี่ครับหม่อม”
“ทะลึ่ง เจ้าเล็ก” หม่อมอำพันสะบัดไป
คุณชายโตได้ที “ไง นายรอง ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเองแล้วนะ”
“อะไรเหรอครับ” คุณชายรองไม่เข้าใจ
“ก็นายเคยให้ฉันตัดใจจากจรวย แล้วตอนนี้เป็นยังไงล่ะ ถึงคราวตัวเองบ้าง นายก็ตัดใจจากหญิงก้อยไม่ได้”
“อย่าเปรียบกันครับ เพราะผมเลือกหญิงก้อยเพียงคนเดียว ไม่ใช่เหมาหมดแบบพระยาเทครัวอย่างพี่” คุณชายรองแยกขึ้นชั้นบนไป
คุณชายโตมองอย่างหมั่นไส้เต็มที “จะขัดพระประสงค์เสด็จก็ให้มันรู้ไปซี้” คุณชายโตกลับห้อง จรวยรีบตาม
“เฮ้อ....กลัวจังนม”
“กลัวอะไรคะคุณเล็ก”
“กลัวเป็นพระยาเทครัวกับเขาบ้าง อิฮิ”