บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 30 หน้า 3
“ครับ เพราะหญิงคนเดียว”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มให้คุณชายรอง คุณชายรองยิ้มหวานรับ เสด็จ คุณชายเล็ก คุณสอางค์ มาลา วรรณาเข้ามาเบื้องหลัง
“ทำอะไรกันอยู่เหรอ” เสด็จรับสั่งถาม ทั้งสองหันมา คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงไม่สะทกสะท้าน รีบไหว้เสด็จเช่นเดียวกับคุณชายรอง “ถามว่ามาทำอะไรกันอยู่”
“เออ....เกล้าพาหญิงก้อยมาดูเรือนหอพะย่ะค่ะ” ทุกคนอึดอัด ไม่คิดว่าคุณชายรองจะกล้าขนาดนี้
“เธอถือวิสาสะอะไร มาดูเรือนหอ”
“เออ เกล้าขอประทานอภัยที่ไม่ได้ขอประทานอนุญาตเด็จป้าก่อน”
“เธอพาหญิงก้อยมาดูเรือนหอแบบนี้ หมายความว่า....เธอกำลังบอกฉันว่า นี่คือเรือนหอของเธอสองคนงั้นสิ”
คุณชายรองอึกอักพูดไม่ออก คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงพูดแทน “ก็ควรจะเป็นของเราสองคนซีเพคะ ในเมื่อคุณรองตัดสินใจแล้วว่าจะแต่งงานกับหญิง”
เสด็จมองคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหัวจรดเท้า “อ้อ.....เธอไตร่ตรองดีแล้วเหรอกิตติ”
“เกล้า เออ”
“ไม่คิดจะปรึกษาฉันสักคำ” เสด็จเสียงกร้าว “ว่ายังไงตอบมา”
คุณชายรองก้มหน้านิ่ง
“คุณรองจะอึกอักอยู่ทำไมคะ ทูลเด็จป้าไปซีคะว่าเราจะแต่งงานกันแน่นอนแล้ว”
“เมื่อไหร่”
“ยังไม่ได้กำหนดวันเวลาพะย่ะค่ะ”
“แต่คงเร็วๆ นี้แหละเพคะ”
“กิตติ มาคุยกับฉันส่วนตัว” เสด็จดำเนินแยกไปริมบึงบัว ทุกคนมองตามอย่างสยองใจ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเชิดใส่คุณสอางค์
“กล้ามากนะหญิงก้อย เข้ามาดูเรือนหอทั้ง ๆ ที่เธอไม่มีสิทธิ์สักนิด” คุณชายเล็กต่อว่า
“นายเล็ก ฉันคือคนรักของคุณรอง ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์”
คุณสอางค์ไม่พอใจ “ถือวิสาสะเข้ามา ขอประทานพระอนุญาตก่อนรึก็เปล่า”
“คุณข้าหลวงคะ ปรกติหญิงก็เข้านอกออกในวังวุฒิเวสม์อยู่บ่อยๆ ไม่เห็นต้องขออนุญาตใคร”
“ค่ะ ถ้านั่นมันที่ตำหนักเล็ก ที่คุณหญิงจะมาพลอดรักกับคุณรองในที่ลับตาหรือในที่แจ้งยังไงก็ได้ แต่นี่มันเรือนหอค่ะ เรือนหอที่ทรงสร้างขึ้นไว้สำหรับคุณรองและศรีจิตรา ไม่ใช่คนอื่น”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มหน้าเชิด ไม่เกรงกลัว คุณชายรองเดินกลับมาลำพัง ท่าทีสลดอย่างเห็นได้ชัด เสด็จดูกริ้ว ประทับอยู่ริมบึงไม่กลับมาด้วย “หญิงครับ เรากลับก่อนเถอะ”
“อะไรนะคะคุณรอง”
“กลับเถอะครับ”
“ควรกลับได้แล้ว เด็จป้ากริ้วขึ้นมาจะลำบากกันหมด” คุณชายเล็กเน้น
“ก็ได้ค่ะ” ทั้งสองตรงไปหาเสด็จที่ริมบึง
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตามคุณชายรองมาที่ที่ประทับ พระพักตร์เสด็จเครียดอยู่ คุณชายรอง คุณสอางค์ มาลา วรรณาตามมาห่าง ๆ “กระหม่อมทูลลา”
“หม่อมฉันทูลลาเพคะ”