บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 7
คุณสร้อยก้าวออกมาอย่างกระชดกระช้อย “จะลงไปรู้จักใครต่อใครหน่อยไหมคะ”
“เอาไว้โอกาสหน้าเถอะครับ ผมต้องขอโทษจริงๆ ผมมีนัดกับเพื่อนไว้”
“โถ ถ้าอย่างงั้นรีบไปเถอะค่ะ”
“ผมลาล่ะครับ” คุณชายเล็กไหว้ลา คุณสร้อยรับไหว้ คุณชายเล็กกลับไปขึ้นรถขับกลับออกมา
หน้าประตูรั้วบ้านราชดำริ ศรีจิตรากับกำไลยืนรีรออยู่ รถคุณชายเล็กขับผ่านมา คุณชายเล็กยิ้มนิดหนึ่งก้มศีรษะให้ ศรีจิตราอึ้ง เมินไป กำไลยิ้มแป้นโบกมือลา คุณชายเล็กอมยิ้ม รถคุณชายเล็กผ่านออกไป กำไลกับศรีจิตราปิดประตูรั้ว
“ฮิ ฮิ ฮิ เขายิ้มให้หนูด้วย”
ศรีจิตราแกล้งล้อ “ รู้ได้ยังไง”
“เอ๊ะ หรือว่า ยิ้มให้คุณศรี”
ศรีจิตราทำหน้าปราม
ศรีจิตราและกำไลเดินมา คุณสร้อยยืนชะเง้อ
อุ่นเรือนออกมารับกระเป๋าถือ ร่มจากคุณสร้อย “ใครมาส่งคะคุณพี่”
“หล่อนไปเสนอหน้าอะไรอยู่ริมรั้ว นังกำไล”
“อ้าวก็คุณบอกไว้เองว่ากลัวพวกก่อสร้าง ให้หนูมารอไงคะ”
คุณสร้อยนึกออก ที่กำลังจะฟุ้งเรื่องคุณชายเล็กมาส่ง ก็แปรไป “อุ๊ยตายใช่ เมื่อกี้ตอนรถผ่านมา มันตั้งวงกินเหล้ากัน เสื้อแสงก็ไม่ใส่ เห็นตัวเปียกเหงื่อเป็นมันเชียว แล้วมีไอ้คนนึง ลุกมาถ่ายเบาที่เสาไฟฟ้า อี้ย์...” คุณสร้อยพรรณนาความ ทุกคนนึกภาพตามแล้ววางหน้าไม่ถูก ศรีจิตราเดินมา “อ้าว...แม่ศรีทำไมไปทำอะไรมืดๆตรงนั้น เดี๋ยวพวกมันก็มาชีเปลือยอาบน้ำ บัดสี”
ที่สนามเทนนิส บรรดาเจ็ทเซ็ตชายหญิงกำลังเล่นกันอยู่ ที่ข้างสนามมีโต๊ะสนาม เก้าอี้ตั้งไว้ใต้ร่มใหญ่ คุณชายรองและคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงในชุดกีฬานั่งอยู่ มีแร็กเก็ตเทนนิสวางไว้ข้างๆ คุณชายรองจิบเครื่องดื่ม
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงคนเครื่องดื่มเล่น มองดูคุณชายรองอย่างอ่อนหวาน “ทำไมวันนี้คุณรองเงียบไปคะ”
คุณชายรองยิ้ม “เหนื่อยน่ะซีครับ”
“อะไรกันคะ เล่นแค่เซทสองเซทก็เหนื่อยแล้ว ถ้าเป็นอาร์นี่” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชะงัก
“ใครหรือฮะ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงดวงตามีแววรักแค้นวูบไหวแว่บหนึ่ง “เพื่อนหญิงคนหนึ่งน่ะค่ะ เขาเล่นได้ทั้งบ่ายเลย” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองไป เห็นจิตติน วิรงรอง จิตริณี ในชุดกีฬาเดินเข้ามาที่โต๊ะที่ยังว่างอยู่ “แน่ะ ยายติ่งมาค่ะ