บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 7 หน้า 3
“แสดงว่าคุณชายเขารักจริงต่างหาก”
“รักจริงกับโง่บรม ฉันว่าไม่ต่างกันนะ” ทั้งสองเดินผ่านไป
คุณชายรองสลดใจ เริ่มสับสนบางอย่าง
ห้องนอนคุณชายรอง คุณชายรองนั่งเขียนไดอารี่อยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ รูปคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงในกรอบเงินมองมาดังเดิม คุณชายรองมองดูรูปนั้นอย่างอึดอัดขัดข้อง มีเสียงเคาะประะตู คุณชายรองยังไม่ทันเชิญประตูก็เปิดออก คุณชายเล็กอยู่ในชุดท่องราตรีเดินมา
“ถ้านายเคาะเสร็จก็เปิดเข้ามาเลย นายจะเคาะทำไมหือม์ นายเล็ก”
“ก็เป็นการป่าวประกาศไงครับว่าผมมาแล้ว เขียนไดอารี่หรือพี่รอง”
“อือ”
“แล้วไดอารี่เก่าที่พลิกห้องหาวันนั้น หาเจอยังครับ”
“ยังเลย สงสัยหลงไปอยู่กับหนังสือเก่าในห้องเก็บของแล้ว”
คุณชายเล็กหยิบรูปคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมาดู คุณชายรองมอง คุณชายเล็กรีบวาง “แหมพี่รอง ขอดูหน่อยเดียวก็ไม่ได้” คุณชายเล็กไปนั่งที่เตียง คว้าหมอนมากอด “เออ นี่ คู่หมั้นพี่รองชื่ออะไรนะครับ”
“ไม่รู้”
“อ้าว ทำไมไม่รู้ล่ะครับ”
“เด็จป้าเคยตรัสชื่อมาหนเดียวเองเลยจำไม่ได้”
“ชื่อศรีอะไรซักอย่างหรือเปล่าฮะ”
“ไม่รู้ อีกอย่างเขาไม่ใช่คู่หมั้นฉัน ยังไม่มีเรื่องหมั้นหมายอะไรซักอย่าง”
“ไม่หมั้นก็ยิ่งกว่าหมั้นแล้วล่ะครับ ผมได้ข่าวว่าเด็จป้าจะให้ว่าที่พี่สะใภ้ผม เข้าวังอาทิตย์หน้านี้แล้ว พี่รองจะได้รู้จักมักคุ้นไว้”
คุณชายรองเริ่มขุ่นมัว “ฉันไม่เห็นอยากรู้จักเลย”
“อ้าว ใจคอพี่รองจะไปแนะนำตัวในคืนเข้าหอหรือครับ”
“บ้าน่ะซี เรื่องมันยังไม่มีอะไรแน่นอน ฉันก็เลยไม่อยากเอาตัวไปพันหลัก”
“อีกอย่าง พี่รองก็ไม่อยากทรยศหญิงก้อย”
“อย่าใช้คำว่าทรยศเลย ฉันแค่ยังไม่อยากรู้จักเขา”
“ถ้าพี่รองเปิดใจทำความรู้จักเขาเสียก่อน เขาอาจจะสวย ฉลาดและแสนดี จนพี่รองชอบเขาได้สนิทใจก็ได้”
“ไม่มีทาง”
“โอ้โฮ เด็ดเดี่ยวจริงแฮะ พี่ชายเรา”
“ถ้าลองเป็นนายถูกจับคลุมถุงชนบ้าง นายคงไม่มาหน้าระรื่นอยู่อย่างนี้หรอก”
“ไม่แน่นะฮะ ผมอาจจะถูกหมายหัวเป็นรายต่อไปก็ได้”
“ถ้าเป็นจริง นายจะทำยังไง”
“ผมก็จะรีบไปดูว่าที่เจ้าสาวของผมซะแต่เนิ่นๆไงครับ” คุณชายเล็กยิ้มมีแวววาดหวังบางอย่าง
คุณชายรองขุ่นใจปิดไดอารี่ลง