บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 7 หน้า 5
คุณชายเล็กอ้าปากจะตอบ ดวงตามองไปเลยชะงัก สาลินก้าวลงจากแท็กซี่ ดูกระจ่างสดใสร่าเริงดังเคย คุณชายเล็กมองดูตะลึงไปแวบหนึ่ง สาลินมองมา คุณชายเล็กยิ้มทักทาย หน้าดำฟันขาวคล้ายโฆษณายาสีฟันดาร์กี้ สาลินกลั้นหัวเราะ ทำหน้าไม่ถูก สาลินหันมาหาตาผล ตาผลเปิดกระโปรงรถแท็กซี่ พลางรายงานสาลิน
คุณชายเล็กยังยิ้มค้างอยู่ สมชายสะกิด “อะไร” คุณชายเล็กเสียงขุ่นไม่พอใจที่สมชายขัด
สมชายดึงคุณชายเล็กมาข้างรถบริษัท “ดูนี่ก่อนเถอะครับ” คุณชายเล็กงงนิดหน่อย แล้วเห็นเงาสะท้อนในกระจกข้างรถ
คุณชายเล็กหน้าดำทั้งหน้า คุณชายเล็กคอหดรู้สึกอับอายสาลิน “ให้ตายเถอะ คิดว่าเปื้อนนิดเดียว”
ในออฟฟิศปั๊มน้ำมัน ชบาทิพย์เบิกตากว้าง แล้วยิ้มรับ คุณชายเล็กโผล่เข้ามา หน้าถูกเช็ดออกไปบ้าง แต่ก็ยังมอม ชุดหมีเปื้อนเลอะ มือดำปี๋ “สวัสดีครับ”
ชบาทิพย์อึกอัก หน้าขาวซีดแดงซ่าน ก้าวจากหลังเคาน์เตอร์ เห็นกางเกงยืดสีสด เสื้อตัวสั้น รองเท้าสูงปรี๊ด “จ๋า สวัสดีจ้ะ เอ๊ย ค่ะ”
“ผมมาขออนุญาตเข้าห้องน้ำล้างหน้า ล้างมือหน่อยน่ะครับ”
“ได้ ได้จ้ะ”
คุณชายเล็กก้าวไปยังห้องน้ำท้ายห้อง ประตูเปิดออก พุดซ้อนที่แต่งตัวคล้ายลูกสาว ยิ้มระรื่นก้าวออกมา คุณชายเล็กยิ้มให้ พุดซ้อนมองหน้าแล้วร้องกรี๊ด “ว้าย จะมาเข้าส้วมฉันเหรอ”
“ครับ ขอล้างหน้าหน่อยนะครับ”
“ไม่ได้ย่ะ นี่แก แกไปล้างที่ก๊อกหน้าปั๊มโน่น” คุณชายเล็กอึ้ง
ชบาทิพย์ผิดหวัง โกรธแม่ “แม่”
“ว้าย อย่าจับอะไรนะ เดี๋ยวเปื้อน ชู่ว์ ชู่ว์ ไป๊ ไปหน้าปั๊ม”
คุณชายเล็กยิ้ม “ขอรับ ขอบพระเดชพระคุณขอรับ คุณท่าน”
พุดซ้อนยิ้มออกยืดกายเชิดหน้า คุณชายเล็กออกไป พุดซ้อนคว้าผ้าขี้ริ้วมาเช็ดลูกบิดประตู “พูดจาดี มีสัมมาคารวะ รู้จักที่ต่ำที่สูง แต่ยังไงก็พวกกรรมกร นี่ลูกชบาทิพย์ คุณแม่เปิดปั๊มน้ำมันก็เพื่อให้เธอดูแล มีสมบัติติดตัว เดี๋ยวนี้เราไม่ใช่ชาวสวนบ้านนอกแล้ว แต่เราเป็นคฤหัสถ์ปัตตานี”
ชบาทิพย์ทำตาปริบๆ “คหปัตนีใช่ไหมจ๊ะ เอ๊ย คะ”
“นั่นแหละๆ ฉะนั้น เธอก็ควรจะหมายสูง มองลูกเจ้า ลูกนาย ลูกเศรษฐี ไม่ใช่มามองพวกช่างเครื่อง ช่างฟิต จับกัง”
“จ้ะ” พุดซ้อนถลึงตา “ค่ะ” ชบาทิพย์เห็นสาลิน “แม่ นั่นพี่สานี่”
พุดซ้อนมองดูถูก“แต่งตัวเปิ้ดสะก้าดท่าทางสำรวยสวยกราก”
ที่ท้ายปั๊ม คุณชายเล็กเปิดน้ำก๊อกล้างมือซึ่งอยู่บริเวณอู่ซ่อมของปั๊ม
ตาผลเลื่อนแท็กซี่เสียงเครื่องดังกึกกักมา สาลินเดินตามมา พุดซ้อนกับชบาทิพย์เดินมารับ “สวัสดีค่ะ น้าพุดซ้อน เอ๊ย น้าพุทธชาด”
“สวัสดีค่ะ หนูสา”
“เครื่องมันเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ คุณน้า”