บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 17
ที่นอกร้าน คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงและอัศนีย์มองอยู่ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงสั่นระริกด้วยความโกรธขีดสุด จากมุมที่มอง เหมือนคุณชายรองกำลังคลอเคลียสาลินแนบแน่น คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงสะบัดเดินออก อัศนีย์ออกตาม
ในร้าน สาลินกลัวท่าทีของคุณชายรอง “ทำไมต้องทำหน้าดุอย่างนี้ด้วย“ สาลินทำหน้างอนๆ คุณชายรองถอยห่างออก สาลินไม่กล้าสบตา คุณชายรองแอบยิ้มนิดหนึ่ง
นอกร้าน คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงสะบัดแยกไป อัศนีย์ตาม คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหายใจไม่ออก เซเหมือนจะเป็นลม
“คุณหญิง เป็นอะไรรึเปล่าครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่มึนหัว”
“นั่งก่อนดีกว่า” อัศนีย์ประคองคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงลงนั่ง
“ยายเด็กนั่นคือยายเด็กชาวสวน น้องสาวว่าที่คู่หมั้นคุณชายรองใช่ไหมคะ”
“เอ....ผมไม่ยักรู้ นายคุณชายรองมีว่าที่คู่หมั้นแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ เป็นพระประสงค์เสด็จป้า ก็เหตุนี้แหละที่ฉันเลิกคุยกับเขา”
“อ้อ.... อย่างนี้นี่เอง”
“แล้วทำไมคุณรองถึงมาพาแม่นี่มาที่นี่”
“เด็กนั่นเป็นบรรณารักษ์อยู่ที่ห้องสมุดฝรั่งที่สุรวงศ์น่ะครับ เห็นว่านายคุณชายไปมาหาสู่ประจำ แถมยังยืมหนังสือคืนหนังสือกัน แล้วยังพาไปไหนต่อไหนตามลำพังบ่อยๆ เสียด้วย” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงสีหน้าเจ็บช้ำและแค้น ลุกขึ้นจะตรงไปที่ร้าน อัศนีย์ยึดไว้ “จะทำอะไรคุณหญิง”
“ไปฉีกหน้าทั้งคู่น่ะซีคะ ให้คาหนังคาเขาไปเลย”
“ไม่งามสำหรับคุณหญิงหรอกครับ ในร้านมีลูกค้าอยู่ อีกอย่างถ้าเป็นแบบนี้ แสดงว่านายคุณชายจะทำตัวเป็นพระยาเทครัว รวบทั้งพี่สาวน้องสาว คนมักมากแบบนี้คุณหญิงจะไปสนใจทำไม” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ่งแค้น เห็นด้วยตามที่อัศนีย์พูด จังหวะนี้ศุภรเดินผ่านมาพอดี อัศนีย์ดึงคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหลบมุม “หลบก่อนครับ นั่นเพื่อนนายคุณชายมักมาก” อัศนีย์ดึงคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมาโอบไว้ หันหลังให้ศุภรทั้งคู่
ศุภรมองแล้วส่ายหน้า “เฮ้อ คนสมัยนี้” ศุภรผ่านไป
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยังอยู่ในอ้อมแขนของอัศนีย์ ช้อนตาขึ้นมอง แล้วยิ้มพราย “อาร์นี่”
“ครับคุณหญิง”
“งานวันเกิดยายติ่ง ฉันขอเชิญคุณไปร่วมงานด้วยนะ”