บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 17 หน้า 5
“ค่ะ กลางค่ะ นี่เพื่อนติ่ง จิตตินช่างภาพกิติมศักดิ์ และนี่จิตริณี เพื่อนชาวนิวยอร์คเกอร์ด้วยกันทั้งหมด”
จิตตินและจิตริณีไหว้หม่อมวาณีและศศิรัชนี
“นั่นซี ดูเริ่ดสะแมนแตนกันทุกคนเลย” หม่อมวาณีมอง จิตตินอย่างรังเกียจนิดหนึ่ง “เออ....หนูติ่ง” หม่อมวาณีดึงวิรงรองแยกออกมา “หวังว่านายนิวยอร์เกอร์อีกคนคงไม่มาร่วมงานด้วยนะ”
“อาร์นี่น่ะเหรอคะ ไม่มาแน่นอนค่ะ ติ่งจะไปเชิญทำไมคะ”
ทางกลุ่มจิตติน จิตริณีชมศศิรัชนี “ขนมคุณหญิงกลางอร่อยจังเลยค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
จิตตินหยิบคัพเค้กขึ้นมากัดพร้อมส่งสายตาเจ้าชู้ “แค่ผมได้ชิมคัพเค้กเข้าไปชิ้นเดียว ก็รู้แล้วล่ะครับว่าคนทำต้องสวยมาก แล้วก็สวยเหมือนนางฟ้าจริง ๆ” จิตตินพูดพลาง ดึงขวดตันโจติ๊กมาลูบผมชะโงกของตนเอง
ศศิรัชนี จิตริณี เลื่อมประภัส ฉัตรอาชาหัวเราะกันคิกคัก “โทษนะคะ ดิฉันไม่ได้ทำคัพเค้กค่ะ”
จิตตินแทบคายทิ้ง “อ้าว แล้วใครทำล่ะครับ”
“เลื่อมประภัสกับฉัตรอาชาทำค่ะ เราบรรเลงสุดฝีมือเลย”
“ขอบคุณนะคะคุณจิตตินที่ชมว่าเราสวย”
จิตตินเกือบถุยคัพเค้กออกมา
ทางเข้างาน คุณชายรองถือของขวัญกับช่อดอกไม้ที่สาลินเลือกให้จากที่ร้าน มาพร้อมศุภรและคุณชายเล็กที่หล่อกันทั้งสามคน ถือกล่องของขวัญมาคนละกล่อง วิรงรองถลาเข้ามาหา จิตตินตามมาถ่ายรูป จิตริณีและเลื่อมประภัส ฉัตรอาชา เข้ามาช่วยรับของขวัญจากหนุ่มๆ เลื่อมประภัสสรและฉัตรอาชาแยกไป
“ใครน่ะลูก” หม่อมวาณีสงสัย
“ไม่ทราบค่ะ”
จิตตินมองเหล่ๆ หนุ่มทั้งสาม คุณชายรองไม่ได้ให้ช่อดอกไม้กับวิรงรอง
วิรงรองทักทาย “คุณชายรอง คุณชายเล็ก สวัสดีค่ะ”
“แฮ็บปี้เบิร์ธเดย์ครับ คุณติ่ง”
“แท้งกิ้ว โซมัช เออ แล้วนี่...คุณ”
“นี่ศุภร เพื่อนผมครับ “
ศุภรยื่นนามบัตรให้ “ผมกับไอ้หม่อมเปิดร้านผ้าไหมอยู่ที่สีลม เชิญอุดหนุนหรือไปทำข่าวได้เลยนะครับ”
“ได้ค่ะ โอว์ ติ่งรู้สึกอบอุ่นจัง”
“อบอุ่นอะไรครับ” คุณชายเล็กสงสัย
“ก็มีสามทหารเสือมาคุ้มครองติ่งไงวันนี้ไงคะ” สามหนุ่มหัวเราะ
จิตตินยิ่งหมั่นไส้ “ยายติ่ง ฉันไปถ่ายรูปหมาจูยายคุณนายสายวรุณดีกว่า ถ่ายคนแถวนี้มันเปลืองฟิลม์ว่ะ”