บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 17 หน้า 3
“วิ่งปรู๊ดไปยังกะนกปรอด ฉันรับไหว้ยังไม่ทันเลย”
“เขาไหว้นาย แต่ไม่ไหว้ฉัน”
“อ้าว ก็นายสนิทกับเจ้าหล่อนแค่ไหนล่ะ นี่แม่สาวที่ควงกับฝรั่งวันนั้นใช่ไหม”
“นั่นเจ้านายเขา”
“แล้วทำไมเขามาควงกับนาย ไอ้หม่อม”
“เขาไม่ได้มาควงกับฉัน เขาแค่มาช่วยเลือกของขวัญให้ฉัน”
ศุภรมองตามไปยิ้มนิดๆ “น่ารักดีว่ะ”
คุณชายรองหมั่นไส้ “ทำไมหมู่นี้ถึงได้ยินคนชมโฉมแม่นี่บ่อยเหลือเกิน”
“อ้าว แล้วนายไม่เห็นว่าเขาน่ารักเหรอ” คุณชายรองทำหน้าเหม็นเบื่อ
ที่ห้องสมุด ประตูใหญ่เปิดแง้มออก สาลินโผล่หน้าเข้ามากวาดตามองดู ที่เคาน์เตอร์ ลลิตา บราลีนั่งทำงานอยู่ ที่โต๊ะอ่านหนังสือมีผู้ใช้บริการค่อนข้างน้อย นาฬิกาบนผนังบอกเวลา 13.45 น. ที่บันไดสู่ห้องไนเจลว่างเปล่า ลลิตานั่งทำงานไป กินของกินเล่นทั้ง 6 ถุงไป บราลีสะกิดลลิตาดู สาลินย่องกริบเข้ามาในเคาน์เตอร์แล้วนั่งลงถอนใจเฮือก จิตริณีตามมาสมทบพร้อมบราลี ลลิตา
บราลีเหน็บ “ต๊าย เหมือนตัวย่องตอด”
“ถ้าบอสรู้ล่ะตายเลย” สาลินกลัว
ลลิตาปลอบ “ไม่ต้องห่วงย่ะ ไปกินข้าวเที่ยงยังไม่กลับเลย”
“อุ๊ยตาย กลายเป็นคนไทยไปแล้ว” สาลินคว้างานมาทำ ปั๊มวันที่ลงในวันคืนเป็นจักรผัน ลลิตา บราลีหมั่นไส้
ลลิตาซัก “ไม่ต้องมาทำขันแข็งตอนนี้ บอกมาซิเธอแว่บไปไหนกะคุณชายนั่น”
“ไปช่วยเขาเลือกของขวัญ”
จิตริณีเล่า “คุณอัศนีย์มาหาจ้ะ พอไม่เจอเธอก็กลับไป เอ๊ะ หรือเขาตามไปหาเธอที่ร้านผ้าไหมคุณชาย”
“เปล่านี่คะ”
“นี่ เธอก็รู้ว่าคุณชายกิตติเป็นแฟนคุณหญิงเทพี เทโพ” บราลีติง
ลลิตาเสริม “แล้วก็รู้นี่ว่าคุณอัศนีย์เป็นสามีเก่าของคุณหญิงเทโพเหมือนกัน”
“รู้ค่ะ”
จิตริณี ลลิตา บราลีหันมาสบตากัน ลลิตาเอ่ย “ต๊าย ช่างกล้า”
“นี่ รู้ทั้งๆรู้ เธอยังจะไปยุ่งกะเขาอีกหรือ” บราลีงง
ลลิตาวิตก “อีกหน่อยเถอะ มีหวังคุณหญิงก้อย คงตามมาฉีกอกเธอถึงที่นี่”
บราลีเตือน “ตอนนั้นแหละ เธอมีหวังเป็นข่าวแน่”
ลลิตายิ่งคิดยิ่งไปกันใหญ่ “แต่ไม่ใช่ข่าวสังคม เป็นข่าวอาชญากรรม พาดหัว 3 นิ้ว”